بر اساس آخرین تحقیقات علمی
ستاره‌ها هم می‌خوابند!
ستاره شناسان دانشگاه کاردیف بر این باورند که خواب طولانی ستارگان جوان می‌تواند منجر به تشکیل نسل دوم ستارگان و سیارات کوچک‌تر که به دور آنها در چرخش هستند، بشود. ساختن مواد جدید در یک ستاره جوان فرایندی پیوسته نیست بلکه به‌صورت چندمرحله‌ای اتفاق می‌افتد که درنتیجه منجر به فوران انرژی در این نوع از ستارگان می‌شود.
ستاره شناسان دانشگاه کاردیف بر این باورند که خواب طولانی ستارگان جوان می‌تواند منجر به تشکیل نسل دوم ستارگان و سیارات کوچک‌تر که به دور آنها در چرخش هستند، بشود. ساختن مواد جدید در یک ستاره جوان فرایندی پیوسته نیست بلکه به‌صورت چندمرحله‌ای اتفاق می‌افتد که درنتیجه منجر به فوران انرژی در این نوع از ستارگان می‌شود.
به هر صورت از این احتمال به‌طور گسترده در مدل‌های بازسازی شده از ستارگان چشم‌پوشی شده است. اما امروزه با گسترش مدل‌های پیشرفته رایانه‌ای برای بازسازی چنین فرایندی در ستارگان، فیزیکدانان نجومی دانشگاه کاردیف؛ دکتر دیمیتریس استامتلوز و پروفسور آنتونی وایت ورس به همراه دکتر دیویدهابر از دانشگاه شفیلد چشم‌انداز نوینی را در فرایند تشکیل ستاره‌ای ارائه داده‌اند.
درحالی که ستارگان جوان با صفحه‌هایی از گاز و غبار احاطه شده‌اند و با افزودن مواد به این صفحه‌ها رشد می‌کنند، این صفحه‌ها ممکن است شکسته شوند تا ستاره‌ها و سیارات کوچک‌تر و حتی کوتوله‌های قهوه‌ای متولد شوند (اجرامی‌بزرگ‌تراز سیارات)، اما نه آنقدر که مقدار زیادی از هیدروژن را مانند خورشید بسوزانند.
دکتر دیمیتریس استامتلوز اضافه می‌کند: این نکته را دریافته‌ایم که ستارگان جوان در ابتدای پیدایش بیشتر عمر خود را در خواب به‌سر می‌برند. آنها بعد از اینکه مقدار زیادی گاز و غبار را از صفحه‌های اطراف خود بلعیدند، به خوابی می‌روند که چند هزار سال به‌طول می‌انجامد و در طول دوره خواب درخشش بسیار کمی دارند. در حالی که ستارگان جوان همچنان در خواب به‌سر می‌برند، صفحات اطراف آنها حجیم‌تر می‌شود اما با وجود اینکه یک ستاره در مرکز آنها قرار گرفته نسبتا خنک باقی می‌مانند. در نهایت این صفحه‌ها پایداری خود را از دست می‌دهند و به قطعات کوچک‌تر تقسیم می‌شوند تا ستاره‌های کم‌حجم و اجرام کوچک‌تر از آنها را مانند سیارات و کوتوله‌های قهوه‌ای ایجاد کنند.
تا به امروز تحقیقات به این نتیجه رسیده که تشعشعات ستارگان مادر می‌تواند صفحه‌های اطراف را گرم کند و آنها را به پایداری برساند؛ عاملی که مانع از هم پاشیدگی این صفحات می‌شود. به هر حال محققان دریافته‌اند که زمان بسیار زیادی بین فوران‌هایی که منجر به شکستگی این صفحه‌ها می‌شود صرف می‌شود تا نسل جدیدی از ستارگان کم‌حجم، سیارات و دیگر اجرام پدید آیند.
نظریه جدید تعریفی نو به تشکیل ستارگان و خصوصیات ستارگان با حجمی کمتر از یک‌پنجم خورشید که به‌طور تقریبی بیش از 60درصد کهکشان ما را تشکیل داده‌اند، می‌دهد.دکتر استامتلوز خاطرنشان می‌کند: یافته‌های ما حاکی از این نکته است که چندپارگی صفحات در طبیعت فرایند غیرممکنی نیست.
او همچنین اضافه می‌کند: چیزی که در حال حاضر حائز اهمیت است این است که باید تحقیقی برای این موضوع که آیا این فرایند، فرایند اصلی برای تشکیل ستارگان کم‌حجم است یا خیر، انجام گیرد. شایان ذکر است که منابع مالی این تحقیق، توسط مرکز تحقیقات و فناوری علمی (STFC) و Leverhume تأمین شده و در ژورنال فیزیک نجومی به چاپ رسیده است.
منبع : همشهری آنلاین
به هر صورت از این احتمال به‌طور گسترده در مدل‌های بازسازی شده از ستارگان چشم‌پوشی شده است. اما امروزه با گسترش مدل‌های پیشرفته رایانه‌ای برای بازسازی چنین فرایندی در ستارگان، فیزیکدانان نجومی دانشگاه کاردیف؛ دکتر دیمیتریس استامتلوز و پروفسور آنتونی وایت ورس به همراه دکتر دیویدهابر از دانشگاه شفیلد چشم‌انداز نوینی را در فرایند تشکیل ستاره‌ای ارائه داده‌اند.
درحالی که ستارگان جوان با صفحه‌هایی از گاز و غبار احاطه شده‌اند و با افزودن مواد به این صفحه‌ها رشد می‌کنند، این صفحه‌ها ممکن است شکسته شوند تا ستاره‌ها و سیارات کوچک‌تر و حتی کوتوله‌های قهوه‌ای متولد شوند (اجرامی‌بزرگ‌تراز سیارات)، اما نه آنقدر که مقدار زیادی از هیدروژن را مانند خورشید بسوزانند.
دکتر دیمیتریس استامتلوز اضافه می‌کند: این نکته را دریافته‌ایم که ستارگان جوان در ابتدای پیدایش بیشتر عمر خود را در خواب به‌سر می‌برند. آنها بعد از اینکه مقدار زیادی گاز و غبار را از صفحه‌های اطراف خود بلعیدند، به خوابی می‌روند که چند هزار سال به‌طول می‌انجامد و در طول دوره خواب درخشش بسیار کمی دارند. در حالی که ستارگان جوان همچنان در خواب به‌سر می‌برند، صفحات اطراف آنها حجیم‌تر می‌شود اما با وجود اینکه یک ستاره در مرکز آنها قرار گرفته نسبتا خنک باقی می‌مانند. در نهایت این صفحه‌ها پایداری خود را از دست می‌دهند و به قطعات کوچک‌تر تقسیم می‌شوند تا ستاره‌های کم‌حجم و اجرام کوچک‌تر از آنها را مانند سیارات و کوتوله‌های قهوه‌ای ایجاد کنند.
تا به امروز تحقیقات به این نتیجه رسیده که تشعشعات ستارگان مادر می‌تواند صفحه‌های اطراف را گرم کند و آنها را به پایداری برساند؛ عاملی که مانع از هم پاشیدگی این صفحات می‌شود. به هر حال محققان دریافته‌اند که زمان بسیار زیادی بین فوران‌هایی که منجر به شکستگی این صفحه‌ها می‌شود صرف می‌شود تا نسل جدیدی از ستارگان کم‌حجم، سیارات و دیگر اجرام پدید آیند.
نظریه جدید تعریفی نو به تشکیل ستارگان و خصوصیات ستارگان با حجمی کمتر از یک‌پنجم خورشید که به‌طور تقریبی بیش از 60درصد کهکشان ما را تشکیل داده‌اند، می‌دهد.دکتر استامتلوز خاطرنشان می‌کند: یافته‌های ما حاکی از این نکته است که چندپارگی صفحات در طبیعت فرایند غیرممکنی نیست.
او همچنین اضافه می‌کند: چیزی که در حال حاضر حائز اهمیت است این است که باید تحقیقی برای این موضوع که آیا این فرایند، فرایند اصلی برای تشکیل ستارگان کم‌حجم است یا خیر، انجام گیرد. شایان ذکر است که منابع مالی این تحقیق، توسط مرکز تحقیقات و فناوری علمی (STFC) و Leverhume تأمین شده و در ژورنال فیزیک نجومی به چاپ رسیده است.
منبع : همشهری آنلاین
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر