سرمربی بعدی تیم ملی والیبال ایران چه کسی خواهد بود؟

هفته نامه همشهری جوان - علیرضا آقاشاهی: بعد از جدایی خولیو ولاسکو، کشتی والیبال ایران، هیچ وقت روی آرامش را ندید. با کواچ به رتبه چهارم لیگ جهانی رسیدیم و همراه لوزانو بهترین رنکینگ تاریخ والیبال را تجربه کردیم؛ اما دو سال بعد از جدایی خولیو ولاسکو هنوز نمی دانیم چه توقعی باید از سرمربی مان داشته باشیم و کمتر گزینه ای مطلوب همه اقشار جامعه و کارشناسان والیبال قرار گرفته است.

کیفیت تیم ملی والیبال و سطح مسابقاتی که در آن شرکت می کند، به قدری بالاست که مربی های داخلی توانایی اداره امور را ندارند. از طرف دیگر رسیدن به المپیک و حضور در لیگ جهانی هم رویاهای تعبیرشده ای هستند و کسی بابت آن ها ذوق نخواهدکرد. بعد از پایان قرارداد لوزانو با فدراسیون والیبال دغدغه بزرگ مردم و جامعه والیبال، انتخاب مناسب ترین گزینه برای نشستن روی نیمکت ایران است؛ آن هم در سالی که والیبال ایران تنها لیگ جهانی را پیش رو دارد و فرصت خوبی است برای پیدا کردن نسل جدیدی از والیبالیست ها.

لوزانو پرا

یک سال پیش بود که محمدرضا داورزنی در مصاحبه ای مطبوعاتی از انتخاب رائول لوزانو گفت؛ انتخابی که رییس فدراسیون والیبال آن را حاصل خرد جمعی می دانست. محصول مشترک خرد جمعی فدراسیون والیبال البته کارنامه خوبی هم برجا گذاشت. رساندن والیبال ایران به المپیک و قرار گرفتن در رتبه هفتم رنکینگ جهانی- بالاترین رتبه تاریخ ایران- از نقاط قوت کارنامه او بود.

با این که رائول لوزانو مدت زمان زیادی روی نیمکت ایران ننشست اما فدراسیون والیبال از همکاری چندماهه لوزانو با ایران رضایت نداشت و قرارداد او را تمدید نکرد.

یکی از بزرگ ترین مشکلات لوزانو، عدم اقتدار او در تیم ملی بود. مرور تجربه های کارلوس کی روش و ولاسکو در تیم های ملی ایران ثابت می کند این دو نفر چیزی دارند که در لوزانو وجود نداشت؛ ژن دیکتاتور بودن و ناتوانی در مدیریت ستاره های یاغی ایران.

تاکید او به ستاره هایی مانند سعید معروف درباره این که تا وقتی مربی وجود دارد، بازیکن نباید کنار زمین اعتراض کند، هیچ وقت از سمت ستاره های ایران پاسخی نگرفت و چند مشکل حاشیه ای دیگر چهره مخدوشی از اقتدار لوزانو روی نیمکت ایران ترسیم کرد. در روزهایی که فدراسیون والیبال ایران چراغ در دست دنبال سرمربی می گردد، رسانه های لهستانی از شایعه تمایل لهستان برای همکاری با لوزانو می گویند؛ هر چند نظرسنجی معتبرترین سایت والیبال لهستانی نشان می دهد مردم لهستان هم مانند ایرانی های تمایلی به نشستن لوزانو روی نیمکت شان ندارد.

پرافتخارترین گزینه

برناردو رزنده را می توان پدرخوانده والیبال برزیل به حساب آورد؛ مردی که 15 سال گذشته را روی نیمکت برزیلی ها نشسته و آن قدر مدال و افتخار جمع کرده تا پرافتخارترین سرمربی تاریخ والیبال دنیا لقب بگیرد. هرچند او یکی از بهترین انتخاب های ممکن برای تیم ملی ایران خواهدبود اما دو موضوع همکاری رزنده با ایرانی ها را غیرممکن می کند؛ اول این که برای پرافتخارترین سرمربی والیبال دنیا انتخاب های جذاب تری نسبت به ایران هم وجود دارد.

نکته دوم هم این که دستمزد ۱.۲ میلیون دلاری او مانع بزرگ بر سر راه این انتقال خواهدبود؛ تازه اگر رزنده رضایت دهد با همان دستمزدی که در برزیل گرفته، به ایران بیاید. ضمن این که فعالیت های اقتصادی رزنده هم اجازه نمی دهد او به ایران و خاورمیانه فکر کند؛ اداره رستوران های زنجیره ای «دلیریو» و موسسه آموزش آن لاین «ادوک» و آکادمی ژیمناستیک از ایران کار سختی خواهدبود. احتمال تماشای برناردو رزنده و فریادهای کشنده اش بر سر داور و بازیکنان در ورزشگاه ۱۲ هزار نفری آزادی خیلی ضعیف است.

سومین آرژانتینی روی نیمکت ایران

مرد ثابت نیمکت ایران در سال های گذشته، خوان سیچلو که بعد از المپیک به آرژانتین بازگشته بود، در یک ماه گذشته به درخواست فدراسیون والیبال به ایران برگشت تا بازی های لیگ را رصد کند. خوان سیچلو که در این سال ها به خوبی با فرهنگ ایرانی ها آشنایی پیدا کرده و از لحاظ فنی هم مورد اعتماد فدراسیون والیبال است، در حال حاضر نزدیک ترین گزینه به نیمکت تیم ملی است؛ گزینه ای که هم مربیان باشگاهی مانند کارخانه و عطایی رویش نظر مثبت دارند و هم داورزنی، رییس فدراسیون او را «دم دست ترین گزینه» برای ایران می داند.

خوان سیچلو اخیرا با انتقاد از رفتارهای جنجالی سعید معروف و لزوم برخورد با او، خیال فدراسیون را هم راحت کرده که سر مربی اقتدارگرایی است. سیچلو در گفت و گو با همشهری جوان در ویژه نامه نوروزی این نشریه، از نیاز والیبال ایران برای خارج شدن از تک قطبی بودن بازیکنان و دعوت از بازیکنان تازه برای پوشیدن پیراهن ملی گفت. اتفاقی که رخ دادنش در تیم ملی به شدت احساس می شود. سال گذشته وقتی فدراسیون والیبال قراردادی شش ماهه با لوزانو امضا کرد، همزمان قراردادی دو ساله با سیچلو بست. پیش بینی ها می گویند باید منتظر نشستن سومین آرژانتینی- بعد از ولاسکو و لوزانو- روی نیمکت تیم ملی والیبال ایران باشیم.

آلترناتیو همیشگی

آندره آناستازی بین اهالی ورزش و مردم ایران از محبوبیت و مقبولیت خوبی برخورداری است و به همین خاطر هم از گزینه های همیشگی و ثابت فدراسیون والیبال در چند سال گذشته بوده؛ بعد از جدایی ولاسکو، کواچ و لوزانو، آناستازی جزو گزینه های ثابت فدراسیون ایران بوده است اما نکته ای که می تواند فدراسیون والیبال و آناستازی را رو به روی منتقدان قرار دهد، پافشاری و اعتقاد او به استفاده از کادر فنی ۸ نفره اش است. پافشاری ای که باعث می شود هیچ مربی ایرانی ای شانس نشستن روی نیمکت ایرانی را نداشته باشد.

نکته بعد دستمزد سنگین سرمربی ایتالیایی و کادر فنی پرتعدادش است. آناستازی که سال گذشته با تیم باشگاهی «گدانسک» قهرمان لیگ لهستان شده بود، قراردادش را برای دو فصل دیگر با این تیم تمدید کرد و بعید است بتواند به طور کامل روی نیمکت ایران حضور داشته باشد. اخیرا هم نام او و لوزانو به عنوان شانس های سرمربیگری لهستان مطرح شده اند. با بررسی تمام این دلایل، می توان پیش بینی کرد آناستازی، مثل همیشه فقط در حد یک گزینه باقی بماند و مسافر ایران نخواهدبود.

گادفادر ایتالیایی

سرمربی سابق تیم ملی ایتالیا بین سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ که با توجه به کارنامه ناموفقی که بر جای گذاشت، از سوی ایتالیایی ها کنار گذاشته شد. هرچند مدال برنز المپیک و لیگ جهانی و مدال نقره مسابقات جام جهانی برای فدراسیون والیبال ایران کفایت می کند تا بروتوی ایتالیایی را هم در فهرست کاندیداهای تیم ملی قرار دهد.

بزرگ ترین مزیت مائورو بروتو، بیکار بودن پدرخوانده ایتالیایی است و در صورتی که انتخاب فدراسیون والیبال ایران مائورو بروتو باشد، بعید است با جواب رد مربی ایتالیایی مواجه شود. والیبال ایران و حضور در لیگ جهانی سال آینده، بهترین فرصت برای اعاده حیثیت بروتو در دنیای والیبال خواهدبود؛ البته شنیده ها می گویند بروتو از آخرین گزینه های فدراسیون والیبال ایران است و شانس زیادی برای حضور در ایران ندارد.

سخت جان روس

الکنو، سرمربی تیم والیبال روسیه که با وجود مدال طلای المپیک لندن، به خاطر نتایج ضعیف در المپیک ریو برکنار شده، گزینه بعدی فدراسیون والیبال ایران است. الکنو و تیمش روسیه در سال های اوج والیبال ایران، همیشه یکی از رقبای سخت جان ایران بوده اند و در بیشتر مواقع مغلوب روس ها و الکنو شده ایم. سعید معروف که دو سال پیش در روسیه و باشگاه زنیت کازان بازی می کرد، به خوبی با خصوصیات الکنو آشنایی دارد؛ سرمربی ای که با شاگردانش تعارف ندارد و هیچ چیزی باارزش تر از دیسیپلین و نظم الکنو نیست.

رابطه بین الکنو و سعید معروف در زنیت کازان هم خوب پیش نرفت و سرمربی روس اعتقاد داشت، پاسور ایرانی اش در دفاع عقب زمین کارایی خوبی ندارد. بازگشت احتمال الکنو به ایران می تواند نقطه شروع حاشیه های بین او و سعید معروف باشد؛ هرچند الکنو برای نشستن روی نیمکت ایران، باید قید حضور در تیم باشگاهی اش، زنیت کازان را بزند؛ حضور همزمان در باشگاه روس و تیم ملی ایران، چیزی نیست که مسئولان فدراسیون ایران قبول کنند. هرچند داورزنی به خوبی می داند نظم و دیسیپلین مرد روس، حکم کیمیای نایاب را برای بازیکنان پرحاشیه والیبال ایران دارد.

گمنام بلغاری؟

گزینه های مشترک بین فدراسیون های لهستان و ایران فقط به آناستازی محدود نمی شود و بهترین مربی سال ورزش بلغارستان در سال های 2011 و 2012 هم جنگ تازه بین آن هاست؛ رادوستین استویچف بلغارستانی یکی از بهترین گزینه های داورزنی و فدراسیون والیبال است، به شرطی که موفق شوند رقبای سمجی مثل لهستان و پروجای ایتالیا را که دنبال قرارداد با او هستند، کنار بزنند.

رادوستین استویچف آمار فوق العاده ای از خود باقی گذاشته و در تمام باشگاه هایی که مربیگری کرده، مقام قهرمانی یا نایب قهرمانی به دست آورده است. قهرمانی با دینامو مسکو، هالک بانک و ترنتینوی ایتالیا و رساندن بلغارستان به لیگ جهانی والیبال بعد از سال ها، بخشی از افتخارات اوست.

کورک، ستاره والیبال لهستان هم به رییس فدراسیون این کشور توصیه کرده حتما با رادوستین استویچف قرارداد ببندند. در هر صورت حضور مرد بلغار در ایران می تواند برگ جدیدی در تاریخ والیبال ایران باشد؛ به خصوص که رادوستین استویچف با هیچ تیمی قرارداد ندارد.

نماد نسل جدید

آنتیگای چهل ساله یکی از جوان ترین مربی های والیبال دنیاست و نمادی از نسل نوی مربیان این رشته است. آنتیگا پیش از قبول هدایت لهستان، تجربه سرمربیگری در تیم بزرگ دیگری نداشت اما وقتی بعد از 40 سال، لهستان را قهرمان جام جهانی 2014 کرد، اعتباری برای خودش دست و پا کرد.

آنتیگا که چند سفرش به ایران و تمرین در زمین چمن شماره ۲ فوتبال آزادی، نشان داده فوتبالش هم کم از والیبال ندارد، خیلی واضح رغبتش را به نشستن روی نیمکت ایران نشان داده است؛ از ما نشنیده بگیرید. اما شایعات می گویند فدراسیون والیبال بین انتخاب او یا زوج سیچلو- پیمان اکبری مردد است!! به خصوص این که قرارداد آنتیگا با لهستانی ها در همین ماه به پایان می رسد و دو طرف قصد ادامه همکاری ندارند.