المپیک خانه خاله نیست!

خبرآنلاین: المپیک آمال آرزوهای هر ورزشکار حرفه ای است. محلی برای نشان دادن توانایی های ورزشکارانی که لاافل چهار سال برای این رویداد بزرگ زحمت کشیده اند؛ فارغ از رنگ و زبان و قومیت ها. المپیک آن قدر مهم است که مثلا یکی مثل فرهاد ظریف به خاطر محرومیت از آن در برنامه ای پربیننده مثل دورهمی اشک می ریزد و حسرتش را می خورد.

افتتاحیه بازیهای المپیک پربیننده ترین رویداد ورزشی طی چهار سال است که بیننده میلیاردی دارد. چشم های مشتاقی که حریصانه پای گیرنده های تلویزیون می نشینند تا دستپخت میزبانان و مراسم افتتاحیه اشان را ببینند. تا رژه ورزشکارانشان را ببینند و به آنها و به حضورشان در چنین مراسم بزرگ و خاطره انگیزی افتخار کنند.

حالا این که سه والیبالست معروف ما به هر دلیلی در رژه افتتاحیه حضور نیابند با هیچ متر و معیاری پذیرفتنی نیست که نیست.

جسارتا المپیک که خانه خاله نیست. نمی شود شخصی، تصمیم گیری کرد.دل به خواهی نیست که به این دلیل و آن دلیل مثلا در رژه افتتاحیه آن شرکت نکنی.

پس احترام به هموطنان، احترام به مردم میهن و اصلا احترام به المپیک چه می شود؟

...ابتدا موسوی در ایستاگرامش اعلام می کند چون لباس ها سایزشان نبوده به مراسم افتتاحیه نرفته اند اما وقتی می بیند آش دارد خیلی شور می شود و از خاطرش هم پاک شده که چند ساعت قبل همین لباس ها را پرو کرده و با آنها عکس گرفته اند سریعا پستش را پاک می کند و تازه بعد از آن سعید معروف می نویسد به خاطر این که به سرپرست تیم والیبال لباس فرم رژه داده نشد ما هم تصمیم گرفتیم به مراسم افتتاحیه المپیک نرویم.

دلیلی که گفتم با هیچ عقل و منطق و معیاری پذیرفتنی نیست.حتی می شود پس از بازگشت با آنان برخورد انضباطی کرد.

به هر حال خوب است بعضی ها بدانند المپیک خانه خاله نیست و جای دیگری است...