فراق مرد اخلاق والیبال ایران یک ساله شد

خبرگزاری ایسنا: یکسال از درگذشت حسین معدنی گذشت؛ مردی که موفقیت های والیبال ایران با نام او گره خورده بود، کاپیتان و مربی والیبال ایران که همیشه در هر پستی به اخلاق مداری شهره بود. شاید به سختی بتوان روزهای خوب والیبال ایران را از حسین معدنی جدا کرد. چهره دانشگاهی و فرهیخته‌ای که همیشه با روی خوش و البته با جدیت و پشتکار در رویدادهای والیبال حاضر بود و نقش کلیدی داشت.

حسین معدنی مردی که پررنگ ترین نقش را از زمان سرمربیگری گاییچ، ولاسکو، کواچ و همچنین دوران سرمربی‌گری خودش در تیم ملی داشت، کمتر از سایر همتایان خارجی خود دیده شد اما بیشتر از همه مورد نقد قرار گرفت.


او تنها مربی ایرانی روی نیمکت تیم ملی ایران در لیگ جهانی ۲۰۱۴ بود. با وجود اینکه تشدید بیماری کهنه، بدن معدنی را تخریب کرده بود او وقت خود را صرف درمان نمی کرد. او نمی خواست تیم ملی را در حساس ترین برهه تنها بگذارد. دست تقدیر اما به مرد اخلاق والیبال ایران امان نداد. حسین در حاشیه اردوهای تیم ملی و در حاشیه مسابقات جهانی ۲۰۱۴ از شدت درد و بیماری زانو زد و به بیمارستان منتقل شد.

حسین معدنی متولد ۱۷ اردیبهشت ۱۳۵۰ بود. کاپیتان سال های دور والیبال ایران، عنوان بهترین پاسور آسیا در سال ۲۰۰۲ را در کارنامه داشت. او به عنوان یک سرمربی جوان دو مدال طلا در جام کنفدراسیون ها، یک نقره قهرمانی آسیا و یک نایب قهرمانی در بازی های آسیایی بدست آورد. حسین معدنی همیشه در اوج بود.

هیچ کس حتی تصور نمی کرد پشت چهره خندان و پرانرژی حسین معدنی، چنین بیماری سخت و طاقت فرسایی خیمه زده باشد. عمل جراحی کیسه صفرا ناموفق بود و پزشکان به او اجازه مرخصی ندادند اما روح حسین معدنی آنقدر بزرگ بود که سرانجام بیمارستان را ترک کرد و به کنار ملی پوشان در مرحله نهایی لیگ جهانی رفت.


او در بامداد دهم مرداد 1393 چشم از جهان فروبست. اما هرکس که حسین معدنی را می شناسد، بر این باور است که او هرگز تیم ملی را ترک نمی کند. روح "حسین" تا ابد کنار تیم ملی والیبال ایران روی نیمکت یا در بین تماشاگران برای والیبالیست ها آرزوی موفقیت می کند.

مجلس ختم اولین سالگرد در‌گذشت مرحوم حسین معدنی در روز جمعه 9 مرداد 1394 در مسجد باب الحوائج (ع) برگزار شد.