ین چائو از عکاسان حرفه ای حیات وحش است که در یکی از سفرهای اخیرش، به کنیا و پارک ملی ماسایی مارا (Maasai Mara) رفته بود. ین نیز مانند دیگر عکاسان حیات وحش، در مکانی پناه می گرفت و یا گاه با گشت و گذار به دنبال لحظه مناسب عکاسی بود، تا آن که در کسری از ثانیه داستان همیشگی شکار در برابرش رقم خورد.
وبسایت کارناوال - زینب شیرازی: ین چائو از عکاسان حرفه ای حیات وحش است که در یکی از سفرهای اخیرش، به کنیا و پارک ملی ماسایی مارا (Maasai Mara) رفته بود. ین نیز مانند دیگر عکاسان حیات وحش، در مکانی پناه می گرفت و یا گاه با گشت و گذار به دنبال لحظه مناسب عکاسی بود، تا آن که در کسری از ثانیه داستان همیشگی شکار در برابرش رقم خورد. کفتاری به گاو وحشیِ جوانی حمله کرد و جدالی مرگبار میان این دو به وقوع پیوست. خوشبختانه ین چائو به قدری چابک و زیرک بود که بتواند این داستان را در بهترین لحظهاش به ثبت برساند.
چیزی نگذشت که عکس ین چائو مورد توجه ادیتورهای نشنال جئوگرافیک قرار گرفت و مت آدامز که یکی از آن ها بود درباره این عکس نوشت:
خدای من! این عکس بخشی از خارق العاده ترین لحظه های حیات وحش است که به خوبی «چرخه زندگی» و نزاع همیشگی دنیای حیوانات را نشان می دهد.
برای دیدن عکس در اندازه بزرگ بر روی آن کلیک کنید.
پ
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
مت ادامس و باقی این فرم افراد که لحظه زجر و درد و دریده شدن حیوانی انان را تهییج کرده و از ان با نام جرخه زیست یاد میکنند هیچ متوجهاند که دیدن صحنه های خشونت بار نباید انسان سالم و متعادل را مجذوب کند.. از قماش همین عکاسان در افریقا هنگامی که کودکی بر اثر گرسنگی در حال زجر و ناله بود و کرکسی هم چن متر انطرف منتظر و اماده دریدن کودک بود عکسی میگیرد و صحنه را ترک میکند و بعد انتشار عکس جایزه پولیتزر سال را هم بدو میدهند!!! این ذهنیت خطرناک و پرت و ماشینی افراد جایی کودک در حال مرگ را صرفا سوژه عکاسی میبیند و جایی دیگر مثه این صحنه از سرعت عمل عکاس بشگفتی در میاید.. چه گندابیست این انسان تکنیکی و از درون پوچ و تهی!!! هرچند عکاس صحنه زجر کودک افریقایی بعدها زیر بار عذاب وجدان دست به خودکشی میزند..
نظر کاربران
مت ادامس و باقی این فرم افراد که لحظه زجر و درد و دریده شدن حیوانی انان را تهییج کرده و از ان با نام جرخه زیست یاد میکنند هیچ متوجهاند که دیدن صحنه های خشونت بار نباید انسان سالم و متعادل را مجذوب کند.. از قماش همین عکاسان در افریقا هنگامی که کودکی بر اثر گرسنگی در حال زجر و ناله بود و کرکسی هم چن متر انطرف منتظر و اماده دریدن کودک بود عکسی میگیرد و صحنه را ترک میکند و بعد انتشار عکس جایزه پولیتزر سال را هم بدو میدهند!!! این ذهنیت خطرناک و پرت و ماشینی افراد جایی کودک در حال مرگ را صرفا سوژه عکاسی میبیند و جایی دیگر مثه این صحنه از سرعت عمل عکاس بشگفتی در میاید.. چه گندابیست این انسان تکنیکی و از درون پوچ و تهی!!! هرچند عکاس صحنه زجر کودک افریقایی بعدها زیر بار عذاب وجدان دست به خودکشی میزند..