آیا بسکتبال ایران جهانی شده؟

روزنامه تماشا: ایران در بین تیم های پیر و ضعیف آسیا قهرمان شده، بدون اینکه رقیبی در آسیا داشته باشد اما هنوز شرایط جهانی شدن ندارد.

تمام شد. جام قهرمانی ملت های آسیا به مدت دو سال در اختیار بسکتبال ایران قرار گرفت و ماخ هم برای آنکه به سبک دوستان رسانه ای امروزی در این ورزش خوشحالی کنیم تا مبادا متهم به دشمن و خیانت کار نشویم، در ابتدای تمامی حرف هایی که در پی خواهیم نوشت، می نویسیم؛ خدا قوت قهرمان. گل کاشتید و ملت ایران را خوشحال کردید. پیام ورزش به ویژه از نوع قهرمانی، شادی و نشاط اجتماعی و غرور ملی است. در اهمیت دادن به قهرمانی تیم ملی بسکتبال در جام ملت ها همین یک نکته بس اما ...

۱) این دوره از مسابقات جام ملت های آسیا یکی از بدترین دوره های خود را پشت سرگذاشت. تیم های مدعی، پیر و ضعیف شده بودد. از بحرین که در بسکتبال آسیا محلی از اعراب ندارد شروع کنیم که بازیکن ۴۲ ساله را برای گردشگری به مانیل برده بود. ساکوراگی بازیکن ۳۷ ساله و دورگه آمریکایی - ژاپنی تیم ملی ژاپن هم از بس که در زمین راه رفت، تیمش نهم آسیا شد. تازه وقتی نام این بازیکن در ردیف بهترین های ریباند آسیا قرار گرفت، بیشتر به حال بسکتبال قاره کهن تاسف خوردیم. بهتر است دیگر از قطری ها حرفی نزنیم چون خوانندگان آشنای بسکتبال از تکرار نام هایی مانند یاسین موسی و داود موسی یا احمد باکر در ۱۵ سال گذشته به ستوه آمده اند. از اوگامبو، صید تازه تبعه شده خبری نبود و قطری ها هایس ۳۵ ساله را این بار تبه کرده بودند تا مدرسه پیرمردهای قطری شلوغ تر شود. قزاق ها با قامت های بلند و خوش تراش، دکور بسکتبال آسیا را تغییر دادند اما بسکتبال بدون عمق آنها به کیفیت فنی بازی ها کمکی نکرد.

۲) بسکتبال آسیا عاری از هرگونه غنای تکنیکی بازیکنان در حرکت رو به عقب است. ضعف های بازی فردی و نحوه آموزش بازیکنان که حتی صدای رسانه های چینی را درآورد تا آنها از عملکرد و نحوه آموزش بازیکنان خود انتقاد کنند، گویای این نکته است که بسکتبال آسیا حرکت در سطح را آغاز کرده است. این سطحی نگری در تابعیت دادن به بازیکنان خارجی نیز کاملا پیداست. با ضعف های آشکار فنی بازیکنان چگونه می توان سطح مطلوب فنی و دفاع تیمی مانند ایران را ارزیابی کرد؟ چگونه می شود درباره دفاع تیم ملی حکم داد که بهترین دفاع را در این مسابقات داشته؟ دفاع در برابر کدام حمله؟ در مقابل کدام بازیکن با تکنیک و زهردار؟ در بازی با فیلیپین دفاع ایران بارها مقابل پرتاب کننده های راه دور میزبان از هم پاشید اما اعتماد به نفس بازیکنان در حملات نقطه قوت تیم ملی بود درست در مقیاس آسیایی تیم رویایی آمریکا در بازی های المپیک ۱۹۹۲ بارسلونا.

۳) قوانین نانوشته بسکتبال را نباید بنا بر سلیقه افراد تغییر داد. گاهی با یک مربی اختلاف نظر داریم و تمامی موفقیت های او را نادیده می گیریم. پیروزی های با اختلاف بالای بیست امتیازی را به نام بازیکنان شاخص و توانمندی می نویسیم و در تحلیل ها خودمان این جمله را که؛ «با این بازیکنان باید قهرمان شود» چاشنی می کنیم اما وقتی همین شرایط در تیم های افراد دلخواهمان اتفاق می افتد به نوعی قصد داریم همه کارها را به نام مربی بنویسیم.تیم ملی بسکتبال در جام ملت ها تا دلتان بخواهد بازیکن بزرگ داشت. یک یا دو نفر هم نه بلکه در هر پست دو سه و حتی چهار نفر. برتری با اختلاف امتیاز بالا ظرفیت های بسکتبال ایران را در عرصه ملی نشان داد. این ظرفیت ها به تدریج و نزدیک به دو دهه از رده های سنی تا تیم های باشگاهی و بزرگسال به وجود آمد و چند سالی است که به تکامل رسیده است. دوره قبل به دلیل آگاهی از همین ظرفیت ها بود که اندیشه ها پنجمی آسیا با ماتیچ را برنتابید والا اکنون ما رکورد چهارمین قهرمانی پی در پی آسیا را با هم جشن می گرفتیم.

۴) باور کنیم از بسکتبال آسیا عبور کرده ایم. این را بدون رودربایستی و بدون اینکه بخواهیم مقایسه هایی چون کارشناسان شبکه سه سیما داشته باشیم، می گوییم. ما بسکتبال را با والیبال مقایسه نمی کنیم. نمی گوییم چون فوتبال به جام جهانی رفت ما سومین تیم از رشته های ورزشی گروهی هستیم که به رقابت های جهانی می رویم. در همه آن رشته ها اتفاقاتی می افتد که در بسکتبال نیست و بالعکس. بسکتبال از آسیا عبور کرده اما راهی که طی می کندبه سمت جهانی شدن و جهانی ماندن نیست. آنهایی که قیاس را تنها راه ارزیابی های ساده خود می دانند توجه کنند بسکتبال در تورنمنت ها به تیم ب ایتالیا می بازد اما والیبال تیم ایتالیا را شکست می دهد. بسکتبال ایتالیا در دهه اخیر در بسکتبال اروپا تا رده های ۱۳ تا ۱۶ نزول کرده است، حال چطور می شود دو ورزش با این همه تفاوت را به راحتی با هم قیاس کرد؟ برای جهانی شدن بسکتبال الگوهای زیادی داریم منتها بسکتبال ابتدا باید با وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون و باشگاه هایش تکلیف خود را مشخص کند. نخستین گام، برگزاری تورنمنت بین المللی با تیم های مطرح دنیا در تهران است. باقی الگوها برای جهانی شدن بماند تا بعد ...

۵) اگر تا به اینجا تصورتان از این نوشته این بود که می خواهیم قهرمانی ایران در آسیا را کوچک کنیم سخت در اشتباه بوده اید. ایران در بسکتبال آسیا بی رقیب و مقتدر است. این اقتدار را سال ۲۰۰۷ نمایش داد، زمانی که اولین قهرمانی آسیا را به دست آورد. سال ۲۰۰۹ قهرمانی ایران در قاره کهن تثبیت شد. تازه آن دوره ها تیم هایی که امروز پیر و ضعیف شده اند، در شرایط بهتری بودند. بسکتبال ما جوانتر بود که قدم در المپیک ۲۰۰۸ و بازی های جهانی ۲۰۱۰ گذاشت و امروز سال ۲۰۱۳ در اوج تکامل و پختگی قرار دارد. بسکتبال ایران در دوران خوب بسکتبال ملت های آسیا نه یک بار بلکه دو مرتبه قهرمان شده است بنابراین نوشتن از ضعف های این دوره از بازی ها، اصلا معنی اش کوچک کردن قهرمانی دلاور مردان بسکتبال ایران نیست.