رقابت پپ گواردیولا و ژوزه مورینیو برای مربیگری چلسی

تماشا: آیا کسی که درواقع هیچ وقت خیلی دور نشده، دوباره باز می گردد؟ یا کسی که قرار است جایگزین ویلاش بوآش شود، همان کسی است که موفقیت هایش، داستان رفتن یا ماندن رقیب را تحت الشعاع قرار داده است؟

این طور که از بازی های لیگ اسپانیا به نظر می رسد، رقابت برای تصاحب نیمکت چلسی بین غول های لالیگاست. دوباره ژوزه مورینیو و پپ گواردیولا باید با هم رقابت کنند و بازی آنها تنها یک برنده داشته باشد. آندره ویلاش بوآش در پورتو همان موفقیتی را کسب کرد که مورینیو هم کسب کرده بود، اما در ادامه راه، مورینیو نتوانست در «استمفوردبریج» موفق باشد.

انتخاب تیمی که مورینیو آن را ترک کرده بود واقعا کار آسانی بود و یک مسیر مناسب برای پیشرفت به حساب می آمد. مسیری که می توانست ویلاش بواش را به جایی برساند که مورینیو رسیده است. اما چیزهایی که از مورینیو به یاد داریم، هویت او و شخصیتش که با موفقیت گره خورده است، رابطه اش با بازیکنان در رختکن و در نهایت ارتباط موفقش با هواداران است. در هر تیمی که بوده، آن تیم را فراموش نکرده و آن تیم هم مربی اش را فراموش نکرده است. اتفاقی که البته برای دیگران هم افتاد، اما با جنبه منفی، هواداران اینتر هیچ وقت بنیتس را فراموش نمی کنند و البته طرفداران چلسی هم به یاد ویلاش بواش خواهند بود.

مورینیو یک نکته دارد؛ قطعا بارسلونا، گواردیولا را به مورینیو ترجیح می دهد. گواردیولا همه چیز برده است و به هر موفقیتی رسیده است. اما در این فصل، مورینیو کاری را انجام داد که با اینتر هم انجام داده بود؛ گواردیولا سه جام از 16 جام موجود را از دست داد و باعث دوتای آنها، مورینیو بود.

در مقابل گواردیولا هم در فصل اول حضور مورینیو در رئال، دو جام از سه جام را از او گرفت و در 10 رویارویی با او تنها یک بار شکست خورد. اما کشمکش بین این دو هنوز ادامه دارد. نکته دیگر حور مورینیو در هر تیمی این است که حتی بعد از جدایی اش، آن تیم جنگنده و جزو مدعیان می ماند. اما روح دوباره رقابت را به مادریدی بازگرداند که مدت ها بود زیر سایه تیم کاتالانی محو شده بود. اما مورینیو تنها کسی نیست که چلسی آن را از دست داده است.

گرانت، اسکولاری، هیدینگ و آنچلوتی همه در این تیم بودند و موفقیت هایی داشتند. اما چلسی آنها را هم از دست داد. با این حال مورینیو بازهم با آب و تاب از لیگ انگلیس تعریف می کند. او بارها اعلام کرده که حتی از اسپانیا هم به اندازه لیگ انگلیس لذت نبرده است.
چلسی به بنیتس پیشنهاد داده که هدایت تیم را برعهده بگیرد، اما فقط تا پایان فصل و تا زمانی که بتوان فکری به حال جای خالی ویلاش بوآش کرد یا تا زمانی که یک مربی بزرگ موجود باشد. البته بنیتس اصلا آن کسی نیست که هواداران او را می خواهند.

قهرمان لیگ اسپانیا، پرتغال، انگلیس و ایتالیا. هنوز فرصت زیادی برای فتح جام های اروپایی دارد، همان طور که خودش هم می داند بالابردن جام قهرمانی با سومین تیم می تواند احساسی منحصر به فرد داشته با شد. از طرفی جایگاهش هم در تاریخ تثبیت می شود. اگر این عنوان را هم به دست آورد، ماموریت او تمام است.

اگر گواردیولا هم به این مهم دست یابد، برای سومین بار در پنج دوره اخیر موفق به کسب عنوان قهرمانی شیده است. بارسلونا هم به با باشگاهی تبدیل می شود که موفق شده در پنج دوره، سه قهرمانی به دست آورد.

مورینیو هنوز هم از صحبت کردن در مورد آینده اش طفره می رود. دیگران برایش پیام می فرستند. پیام واضح است: «ژوزه می خواهد به خانه برگردد». چلسی تنها باشگاه انگلیسی نیست که به او پیشنهاد داده است. اما او بی میل نیست که کمی اوضاع نابسامانی را که دوست قدیمی و البته رقیب فعلی اش برای چلسی رقم زده، جمع و جور کند. مربیان کمی هستند که می توانند این کار را انجام دهند و چنین تیمی را سر و سامان دهند. اما مورینیو یک برتری دیگر هم نسبت به آنها دارد و آن هم رابطه خوبش با بسیاری از بازیکنان چلسی است.

از نگاه چلسی، تنها چند مربی برای آنها موجود است. بنیتس می تواند مربی طولانی مدت آنها باشد هیدینک که البته به استخدام تیم دیگری درآمده است و فابیو کاپلو که البته خیلی بعید است به راحتی به انگلیس بازگردد، حتی اگر حمایت جان تری را داشته باشد! اما باید به این فکر کرد اگر کاپلو هم یکی از گزینه هاست، پس چرا چلسی زودتر دست به کار نمی شود؟

در مورد گواردیولا هم داستان این گونه است که آبراموویچ بارها سعی کرده از چلسی ورژن بارسلونایی رونمایی کند و با آوردن پپ سبک بارسا را به تیمش منتقل کند. از طرفی تمدید نکردن قرارداد گواردیولا هم تا حدودی به او امید می دهد اما پیام گواردیولا کاملا با پیام مورینیو متفاوت است. پپ کسی نیست که از مرکز توجه بودن مثل مورینیو لذت ببرد. در حالی که مربیگری چلسی یعنی ریسک، یعنی اینکه آماده باش که هر لحظه اخراج شوی و پیام چلسی این است که: «نورافکن ها روی تو زوم کرده اند».

آبراموویچ می تواند خود را برای اخراج ویلاش بوآش ببخشد چون گواردیولا و مورینیو هر دو وسوسه کننده هستند. اما ممکن است آبراموویچ آن کسی نباشد که بتواند این دو مربی را وسوسه کند.