عکس فوتبالی روحانی از نمایی دیگر
محمد مطلق طی یادداشتی در خبرآنلاین به نشانه‌شناسی عکس رئیس‌جمهور در حال تماشای بازی فوتبال ایران و نیجریه پرداخته است.
خبرگزاری ایسنا: محمد مطلق طی یادداشتی در خبرآنلاین به نشانه‌شناسی عکس رئیس‌جمهور در حال تماشای بازی فوتبال ایران و نیجریه پرداخته است.
در این یادداشت می‌خوانیم: ساعت یازده و نیم شب رئیس‌جمهور بدون لباس روحانیت با بلوز آستین‌کوتاه سفید و شلوار گرمکن مشکی، نیم‌رسمی و نیم‌راحت در حال تماشای بازی ایران - نیجریه است. نه پا روی پا انداخته و نه نظیر آنچه از روسای جمهور کشورهای غربی دیده‌ایم، پا روی میز گذاشته است. آقای روحانی به نشانه راحتی، اندکی به پهلو خم شده‌اند؛ این وضعیت در یکی از عکس‌ها که از رو به رو گرفته شده و تلویزیون در کادر نیست به خوبی قابل مشاهده است. رنگ پیراهن رئیس‌جمهور سفید و همرنگ پیراهن تیم ملی و یکی از سه رنگ پرچم کشورمان است که نشانه‌ای است از صلح، با پرچمی کوچک سمت چپ سینه که درست روی قلب قرار می‌گیرد.
جمع شدن یا تاخوردگی فرش زیر میز تلویزیون، نشان می‌دهد که اتاق چندان با سلیقه زنانه آراسته نشده و احتمالا آنچه می‌بینیم خانه رئیس‌جمهور نیست بلکه میتواند اتاق استراحت ایشان در همان دفتر ریاست جمهوری باشد. مبلمان، تلویزیون، میز تلویزیون و فرش ایرانی نه‌چندان گران‌قیمتی که کف اتاق کوچک را پوشانده همه و همه معمولی و حتی از مد افتاده‌اند. به‌ویژه میز تلویزیون کاملا گویای از مدافتادگی است. نور و کادر عکس‌ها نشان می‌دهد که آنها را یک عکاس حرفه‌ای نگرفته است.
اگر این اتاق یکی از اتاق‌های دفتر کار ریاست جمهوری باشد، می‌توان گفت که محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور پیشین نیز بارها در آن استراحت کرده و چه بسا روی همان مبل و از همان تلویزیون یکی از بازی‌های فوتبال ایران را نیز تماشا کرده است. اما آنچه ما از رئیس پیشین به واسطه عکس‌هایی که از او دیده‌ایم به یاد داریم، چهار زانو نشستن ایشان سر سفره در حال مالیدن پنیر به تکه‌ای نان لواش است.
اما محتویات روی میز رئیس‌جمهور؛ یک استکان چای - قندانی روی میز دیده نمی‌شود - یک ظرف کوچک آجیل، یک ظرف کوچک میوه و یک ظرف کوچک شکلات، دستمال کاغذی، کنترل تلویزیون - کنترل ماهواره یا دی‌وی‌دی روی میز نیست - و یک پیش‌دستی. رئیس‌جمهور فعلا چیزی نخورده است.
نخستین سوالی که در مواجهه با چنین تصویری در ذهن ساده‌اندیشان - ببخشید اصطلاح دیگری پیدا نکردم - شکل می‌گیرد این است که مگر رئیس‌جمهور آنقدر وقت دارند که ساعت یازده و نیم شب این چنین راحت به تماشای فوتبال بنشینند؟ چنانکه یکی از همکاران من دقیقا همین سوال را از من می‌پرسد. در مرحله‌ای بالاتر، ذهن بهانه‌جوی سیاسی حتی میتواند به وضعیت پیشروی همان روز داعش در عراق و نشست ظریف و اشتون و اظهارات عراقچی در رابطه با مذاکره ایران و آمریکا درباره عراق و ... اشاره کند و اینکه آیا در چنین بلبشویی شایسته است رئیس‌جمهور خود را با فوتبال و استراحت ساعت یازده و نیم مشغول کند؟
تصویری که در سال‌های گذشته از نحوه مدیریت یک رئیس‌جمهور در ذهن طبقات محروم فکری و فرهنگی جامعه رسوب کرده همان تصویر چهار زانو نشستن و مچاله خوابیدن است که اینک نیز با همان وجب اندازه می‌گیرند؛ رئیس‌جمهوری که شب نمی‌خوابد، صبح نان و پنیر می‌خورد، ناهارش را با یقلوی از خانه به دفتر ریاست جمهوری می‌برد و با میهمانان عالی‌رتبه خارجی در کاخ سعدآباد دیدار نمی‌کند بلکه آنها را به خیابان پاستور می‌کشاند. در یکی از همین دیدارها بود که کلاغ‌های بی‌قرار درختان بلند حیاط ریاست جمهوری، کت یکی از سران کشورهای دوست را کثیف کردند. پس از آن نامه اعتراضی نوشته شد و ...
پرسشی که در مقابل این بهانه باید پرسید آن است که چگونه می‌توان شب بی‌خوابی کشید و روز غذای خوب نخورد و بی‌اشتباه و کم‌هزینه مدیریت کرد؟ مسئله مهم هزینه مبلمان رئیس‌جمهور - عین همان مبل در خانه ما هم هست - یا ظرف آجیل و یا اینچ تلویزیون او نیست. مسئله، هزینه مدیریت است.
چند روز پیش در یک رقم ناقابل، سازمان میراث فرهنگی ۱۲۰ میلیارد تومان از سوی سازمان‌های بین‌المللی جریمه شد؛ نتیجه یک تصمیم اشتباه در زمان مدیریت نان و پنیر خورها. سازمان میراث فرهنگی همچنین اعلام کرده است که خسارت‌های واردشده به دلیل جابه‌جایی‌های غیر کارشناسی سازمان و عقد قراردادهای اشتباه آنچنان است که ۱۲۰ میلیارد تومان در این میان گم است. حال این وضعیت را به همه سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها تعمیم دهید.
دولت روحانی در بهترین وضعیت شاید بتواند با ترمیم خرابی‌ها پس از چند سال کشور را به آخرین روزهای دولت اصلاحات برگرداند و تصویر نان و پنیر خوردن و مچاله خوابیدن و هزینه تراشیدن را از ذهن‌ها پاک کند.
اما تماشای فوتبال در ساعت یازده و نیم و چند نکته:
۱. تماشای فوتبال اگرچه نوعی تفریح است اما برای یک مدیر تصمیم‌ساز بخشی از کار و مسئولیت است.
۲. یک مدیر موفق مدیری نیست که شب نخوابد بلکه مدیری است که یک مجموعه را چنان اداره کند که هر کسی به درستی مسئولیت خود را به‌هنگام و دقیق انجام دهد.
۳. یک مدیر خوب مدیری نیست که خود را از آجیل و میوه محروم کند، بلکه مدیری است که همان‌ها را برای همه بخواهد.
۴. یک رئیس‌جمهور خوب رئیس‌جمهوری است که مثل هر انسان دیگری برای خوراک، پوشاک و تفریح خود برنامه دارد و در عین حال با تصمیم‌های اشتباه، هزینه روی دست کشور نمی‌گذارد.
در این یادداشت می‌خوانیم: ساعت یازده و نیم شب رئیس‌جمهور بدون لباس روحانیت با بلوز آستین‌کوتاه سفید و شلوار گرمکن مشکی، نیم‌رسمی و نیم‌راحت در حال تماشای بازی ایران - نیجریه است. نه پا روی پا انداخته و نه نظیر آنچه از روسای جمهور کشورهای غربی دیده‌ایم، پا روی میز گذاشته است. آقای روحانی به نشانه راحتی، اندکی به پهلو خم شده‌اند؛ این وضعیت در یکی از عکس‌ها که از رو به رو گرفته شده و تلویزیون در کادر نیست به خوبی قابل مشاهده است. رنگ پیراهن رئیس‌جمهور سفید و همرنگ پیراهن تیم ملی و یکی از سه رنگ پرچم کشورمان است که نشانه‌ای است از صلح، با پرچمی کوچک سمت چپ سینه که درست روی قلب قرار می‌گیرد.
جمع شدن یا تاخوردگی فرش زیر میز تلویزیون، نشان می‌دهد که اتاق چندان با سلیقه زنانه آراسته نشده و احتمالا آنچه می‌بینیم خانه رئیس‌جمهور نیست بلکه میتواند اتاق استراحت ایشان در همان دفتر ریاست جمهوری باشد. مبلمان، تلویزیون، میز تلویزیون و فرش ایرانی نه‌چندان گران‌قیمتی که کف اتاق کوچک را پوشانده همه و همه معمولی و حتی از مد افتاده‌اند. به‌ویژه میز تلویزیون کاملا گویای از مدافتادگی است. نور و کادر عکس‌ها نشان می‌دهد که آنها را یک عکاس حرفه‌ای نگرفته است.
اگر این اتاق یکی از اتاق‌های دفتر کار ریاست جمهوری باشد، می‌توان گفت که محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور پیشین نیز بارها در آن استراحت کرده و چه بسا روی همان مبل و از همان تلویزیون یکی از بازی‌های فوتبال ایران را نیز تماشا کرده است. اما آنچه ما از رئیس پیشین به واسطه عکس‌هایی که از او دیده‌ایم به یاد داریم، چهار زانو نشستن ایشان سر سفره در حال مالیدن پنیر به تکه‌ای نان لواش است.
نخستین سوالی که در مواجهه با چنین تصویری در ذهن ساده‌اندیشان - ببخشید اصطلاح دیگری پیدا نکردم - شکل می‌گیرد این است که مگر رئیس‌جمهور آنقدر وقت دارند که ساعت یازده و نیم شب این چنین راحت به تماشای فوتبال بنشینند؟ چنانکه یکی از همکاران من دقیقا همین سوال را از من می‌پرسد. در مرحله‌ای بالاتر، ذهن بهانه‌جوی سیاسی حتی میتواند به وضعیت پیشروی همان روز داعش در عراق و نشست ظریف و اشتون و اظهارات عراقچی در رابطه با مذاکره ایران و آمریکا درباره عراق و ... اشاره کند و اینکه آیا در چنین بلبشویی شایسته است رئیس‌جمهور خود را با فوتبال و استراحت ساعت یازده و نیم مشغول کند؟
تصویری که در سال‌های گذشته از نحوه مدیریت یک رئیس‌جمهور در ذهن طبقات محروم فکری و فرهنگی جامعه رسوب کرده همان تصویر چهار زانو نشستن و مچاله خوابیدن است که اینک نیز با همان وجب اندازه می‌گیرند؛ رئیس‌جمهوری که شب نمی‌خوابد، صبح نان و پنیر می‌خورد، ناهارش را با یقلوی از خانه به دفتر ریاست جمهوری می‌برد و با میهمانان عالی‌رتبه خارجی در کاخ سعدآباد دیدار نمی‌کند بلکه آنها را به خیابان پاستور می‌کشاند. در یکی از همین دیدارها بود که کلاغ‌های بی‌قرار درختان بلند حیاط ریاست جمهوری، کت یکی از سران کشورهای دوست را کثیف کردند. پس از آن نامه اعتراضی نوشته شد و ...
پرسشی که در مقابل این بهانه باید پرسید آن است که چگونه می‌توان شب بی‌خوابی کشید و روز غذای خوب نخورد و بی‌اشتباه و کم‌هزینه مدیریت کرد؟ مسئله مهم هزینه مبلمان رئیس‌جمهور - عین همان مبل در خانه ما هم هست - یا ظرف آجیل و یا اینچ تلویزیون او نیست. مسئله، هزینه مدیریت است.
چند روز پیش در یک رقم ناقابل، سازمان میراث فرهنگی ۱۲۰ میلیارد تومان از سوی سازمان‌های بین‌المللی جریمه شد؛ نتیجه یک تصمیم اشتباه در زمان مدیریت نان و پنیر خورها. سازمان میراث فرهنگی همچنین اعلام کرده است که خسارت‌های واردشده به دلیل جابه‌جایی‌های غیر کارشناسی سازمان و عقد قراردادهای اشتباه آنچنان است که ۱۲۰ میلیارد تومان در این میان گم است. حال این وضعیت را به همه سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها تعمیم دهید.
دولت روحانی در بهترین وضعیت شاید بتواند با ترمیم خرابی‌ها پس از چند سال کشور را به آخرین روزهای دولت اصلاحات برگرداند و تصویر نان و پنیر خوردن و مچاله خوابیدن و هزینه تراشیدن را از ذهن‌ها پاک کند.
اما تماشای فوتبال در ساعت یازده و نیم و چند نکته:
۱. تماشای فوتبال اگرچه نوعی تفریح است اما برای یک مدیر تصمیم‌ساز بخشی از کار و مسئولیت است.
۲. یک مدیر موفق مدیری نیست که شب نخوابد بلکه مدیری است که یک مجموعه را چنان اداره کند که هر کسی به درستی مسئولیت خود را به‌هنگام و دقیق انجام دهد.
۳. یک مدیر خوب مدیری نیست که خود را از آجیل و میوه محروم کند، بلکه مدیری است که همان‌ها را برای همه بخواهد.
۴. یک رئیس‌جمهور خوب رئیس‌جمهوری است که مثل هر انسان دیگری برای خوراک، پوشاک و تفریح خود برنامه دارد و در عین حال با تصمیم‌های اشتباه، هزینه روی دست کشور نمی‌گذارد.
نظر کاربران
خدایی من نه جناج چپی هستم نه راستی ولی رئیس جمهور به این خوشتیپی تا حالا دیدی!!!! خدا حفظش کنه ناپلئون میگه نظم یه آدم از دکمه پیراهنش شروع میشه!!! رئیس جمهور هم باید تمیز باشه مرتب باشه تا بتونه ممکلت رو مرتب کنه !!!!!
موندم ما چرا این همه ضعف داریم!،!؟
اولا که یه عکس از آقای روحانی چرا باید این همه جای بحث داشته باشه واین همه واکنش واقعا جای تاسف داره!
ثانیا چرا کسانی که میان از رفتار ایشون دفاع کنن همه حمله ور میشن به دولت قبلی؟!
اینطور که پیداست طرفدرای آقای روحانی خودشون این بحثارو را انداختن و.......
جای تاسف داره واسه ملت ما، سعی کنیم یکم بزرگ باشیم.......
خیلی خوب
ذرود به شرفت آقای محمد مطلق. خداقوت
پاسخ ها
این عکس کاملا سفارشی است
آخه کدوم پیرمرد لباس تیم ملی تنش میکنه موع تماشای بازی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
قرار بود پوپولیست بره!!!!!!!!!
زنده باد روحانی.
تاثیر مثبت انتشار این عکس برای ملی پوشا بیشتر ازوعده جوایز صدها میلیونی هست.
واقعا آفرين و هزاران درود به نويسنده كه ظرافتها را با ظرافت بيان كردن و همچنين درود بي پايان به آقاي روحاني رئيس جمهوري كه عوام فريب نيست.
سلام کسی که املا ننویسد غلط ندارد .
خدا نیامرزه کسی رو که باعث بانی تورم شد-دلار 900 تومن رو کرد 3/700 تومان
خب این آقایی که اینطوری تجزیه تحلیل میکنه اتاق آقای رئیس جمهور را آیا به نظر شماهم میتواند مسایل اقتصادی از قبیل یارانه ها ، سبد کالا ، و یا ده ها و یا شاید هم صدها مورد دیگر را مورد بررسی قراردهد؟ اما درباره انتقاد از دولت قبل آیا ولی نعمت ما همان مردم کوخ نشین نیستند که حالا افتخار رئیس جمهور قبلی این بود از همین قشر است که حالا شما این نکته مثبت را زیر سوال می برید ؟ راستی از پاداش های میلیونی فوتبالیستها و یا جشن کاخ سعد آباد چه خبر؟
واقعا باید برای بعضی ها تاسف خورد که همیشه در حال حمله کردن به دیگرانند. (مردم شام نیز ساده زیستی امام علی را باور نداشتند.)
فقط رییسی