رد پای علی دایی در جام باشگاه‌های جهان!
نزدیک به دو دهه بعد از بازنشستگی، خاطره آن پرش‌های هولناک و ضربات سر تماشایی علی دایی هنوز در خاطره فوتبالی عربستانی‌ها باقی مانده است.
ورزش سه: سال‌هاست که ایران و عربستان از رقابت منطقه‌ای‌شان در رده ملی فاصله گرفته‌اند. اما از اواسط دهه ۱۹۸۰ تا اواخر دهه اول هزاره جدید، ایران و عربستان بارها و بارها در مسابقات مختلف رقیب جدی یکدیگر بودند و البته در این دیدارها، عربستانی‌ها دست بالا را داشتند.
ما دیدارهای مهمی مقابل عربستان برگزار کردیم، در تهران، ریاض، امارات، سنگاپور، دوحه و عربستان تیمی بود که در شروع رشد خود در فوتبال آسیا، با قهرمانی در سه جام ملت‌ها در سال‌های ۱۹۸۴، ۱۹۸۸ و ۱۹۹۶ و نایب قهرمانی در سال ۱۹۹۲، بدل به یک غول بزرگ در فوتبال آسیا شدند. آنها در دهه ۱۹۹۰، در حالی که فوتبال ایران سال‌های افول را پشت سر می‌گذاشت، به جام جهانی هم صعود کردند و رقابت‌های خاطره‌انگیزی را هم پشت سر گذاشتند.
اما برتری نسبی عربستان نسبت به ایران با ظهور نسل طلایی دهه ۹۰ ایران به چالش کشیده شد. بازیکنانی مانند علی دایی، خداداد عزیزی، کریم باقری و ... بازیکنانی هستند که در طول سال‌ها دیدارهای مختلفی را با تیم ملی عربستان با بازیکنان بزرگ و خوش‌تکنیکش تجربه کردند؛ بازیکنانی مانند سعید العویران، سامی جابر، حسین عبدالغنی و ....
اما بهانه اینکه بدانیم آیا عربستانی‌ها همچنان نسل طلایی فوتبال ایران و به ویژه علی دایی را به یاد دارند، در راه رفتن به ورزشگاه ملک عبدالله جده زده شد.
برای رفتن به ورزشگاه خودرویی کرایه کرده بودیم و مشغول صحبت در مورد کارهایی بودیم که باید بعد رسیدن به ورزشگاه انجام بدهیم که راننده پرسید: "اهل کجا هستید؟"
- "ایران"
- برای تماشای بازی به ورزشگاه می‌رین؟
- بله، روزنامه‌نگاریم.
- من بازیکنان ایرانی زیادی رو می‌شناسم!
- واقعا؟ کدومارو؟
- مثلا علی دایی! عجب مهاجمی بود!
از راننده که می‌فهمیم نامش حاتم است، می‌خواهیم که این حرف‌ها را رو به دوربین بزند اما قبول نمی‌کند. کارت شناسایی‌اش را نشان می‌دهد و معلوم می‌شود که پلیس است و به عنوان شغل دوم در اوبر کار می‌کند و می‌گوید به عنوان یک مامور پلیس، اجازه مصاحبه تصویری ندارد.
اما همین گفت‌وگو باعث می‌شود که تا بخواهیم بدانیم آیا بقیه طرفداران فوتبال در عربستان هم علی دایی یا دیگر ستاره‌های فوتبال ایران را می‌شناسند یا نه.
نفر بعدی که با او در این مورد صحبت می‌کنیم، فواد است؛ جوانی حدود 25 ساله که با پیراهن الاهلی مصر به فن‌زون منطقه البلد آمده است. فواد اصلیتی مصری دارد اما در عربستان بزرگ شده است. وقتی از او می‌پرسیم که آیا از بین بازیکنان ایرانی کسی را می‌شناسد، پاسخ می‌دهد: "یک دروازه‌بان و یک مهاجم تاریخی دارید!"
- علی دایی؟
چشم‌های فواد برق می‌زند: "بله، علی دایی! واقعا یک مهاجم جهانی است. یک اسطوره برای فوتبال ایرانه و من هم می‌شناسمش".
با فهد در راه مدیا سنتر ورزشگاه ملک عبدالله هم صحبت می‌شویم. با دو دوربینی که به همراه دارد، مشخص است که عکاس است و با توجه به شغلش، اطلاعات بیشتری از فوتبال ایران دارد. مهدی طارمی را می‌شناسد و از سردار آزمون با عنوان "اونی که قبلا تو لورکوزن بازی می‌کرد" یاد می‌کند و خیلی طول نمی‌کشد که به یاد علی دایی می‌افتد: "عجب بازیکنی بود؛ چه ضربه‌های سری داشت."
فهد که باید عکس‌هایی که گرفته را زودتر برای رسانه‌اش بفرستد، قبل از جدا شدن از ما می‌گوید: "اگه همچین بازیکنی الان بازی می‌کرد، کلی قیمت داشت".
یک شب دیگر به فن زود جده پرومِنِید رفتیم و آنجا اسامه و دوستانش، علی و رایان را دیدیم. طرفدار الاتحاد هستند و ناراحت از اینکه تیم‌شان نتوانست به نیمه نهایی جام باشگاه‌های جهان صعود کند. از وضعیت تیم در این فصل هم راضی نیستند و معتقدند که تیم ذهنیت پیروزی خواهی فصل قبل را ندارد.
برای اینکه از این بحث که باعث ناراحتی‌شان شده فاصله بگیریم، می‌پرسم از فوتبال ایران چیزی می‌دانید؟
اسامه: ماه قبل با سپاهان بازی کردیم و بردیم. اما از بازیکنا کسی رو نمی‌شناسم.
حتی بازیکنانی قدیمی؟
اسامه کمی فکر می‌کند و قبل از اینکه جواب بدهد، علی می‌گوید: "مهدوی‌کیا."
و این جواب انگار اسامه را به یاد چیزی می‌اندازد: " دایی! علی دایی! چه مهاجم بزرگی بود".
رایان که کم‌سن‌تر است، فقط نام دایی را در آمار مربوط به گلزنان ملی دیده اما می‌گوید حتما بعدا گل‌های دایی را روی یوتیوب تماشا خواهد کرد.
نزدیک به دو دهه از بازنشستگی علی دایی سپری شده اما خاطره گل‌های تماشایی، ضربات سر هولناک و شادی گل‌های منحصر به‌فرد او در خاطره‌ها زنده است؛ حتی در ذهن طرفداران رقیب که با احترام از او یاد می‌کنند.
ارسال نظر