میراث پوچ جام جهانی قطر برای کارگران!
به‌رغم روایت زیبای آنها، یعنی میزبان مسابقات و فیفا، به دلیل استثمار مستمر نیروهای کار مهاجر، قطر و فدراسیون جهانی فوتبال فیفا هنوز مورد انتقاد قرار می‌گیرند.
روزنامه اعتماد: به‌رغم روایت زیبای آنها، یعنی میزبان مسابقات و فیفا، به دلیل استثمار مستمر نیروهای کار مهاجر، قطر و فدراسیون جهانی فوتبال فیفا هنوز مورد انتقاد قرار می‌گیرند.
به نقل از گاردین، یک سال پیش همه چیز برای شاکر‌الله خان خوب بود. جام جهانی در قطر در آستانه شروع بود و خان از پاکستان به قطر سفر کرده بود و شغل معتبری به عنوان نگهبان در مسابقات پیدا کرده بود. خان می‌گوید: «از پیوستن به سازمان بزرگی مانند فیفا خوشحال بودم. اما دوام نیاورد. وقتی کار را شروع کردیم، همه امیدهایم به یأس تبدیل شد.»
اصلاحات کاری گسترده که پس از محکومیت جامعه بین‌المللی بابت مرگ و استثمار کارگران مهاجری که رویای جام جهانی قطر را برآورده می‌کردند، قرار بود میراث ماندگار این مسابقات باشد. در عوض، یک سال بعد، کارگران مهاجر در قطر می‌گویند که زندگی برای آنهایی که در قطر مانده‌اند، بهتر نشده است.
مقامات قطری و فیفا خلاف این را ادعا کرده‌اند و جیانی اینفانتینو، رییس فیفا، این رویداد را «بهترین جام جهانی تاکنون» توصیف کرده است.
سخنگوی دولت قطر گفت که این رویداد «اصلاحات کارگری در قطر را تسریع کرد و یک میراث مهم و ماندگار از مسابقات به جا گذاشت.»
این سخنگو گفت کارگران اکنون از حداقل دستمزد، آزادی تغییر شغل، مکانیسم شکایت ساده با دسترسی آسان‌تر به عدالت و بهبود استانداردهای بهداشتی و ایمنی بهره‌مند شده‌اند و افزود: «یک سال پس از جام جهانی، تعهد قطر به نیروی کار و اصلاحات مثل همیشه قوی باقی می‌ماند.»
سازمان بین‌المللی کار (ILO) که از سال ۲۰۱۸ با مقامات قطری برای اصلاح نظام کار خود همکاری می‌کند، به همان اندازه خوشبین است. این سازمان می‌گوید که از زمان جام جهانی شاهد تعهد و همکاری مستمر مقامات قطری بوده است.
عفو بین‌الملل روز پنجشنبه گزارشی را منتشر کرد که داستان متفاوتی را بیان می‌کند و مدعی شد که پیشرفت در اجرای قوانین کار جدید قطر از زمان جام جهانی متوقف شده است.
الا نایت، محقق حقوق کار مهاجران سازمان عفو بین‌الملل، می‌گوید کارگران کم‌دستمزد «امروزه هنوز با خطرات بزرگ استثمار مواجه هستند، از جمله کار اجباری. همین‌طور چشم‌انداز درمان و جبران سوءاستفاده‌ها برای بسیاری دور از دسترس است.»
خان می‌گوید که اندکی قبل از شروع مسابقات سال گذشته، او و صدها کارگر دیگر توسط یک شرکت امنیتی خصوصی محلی استخدام شدند. این شرکت برای تامین امنیت تعدادی از تاسیسات کلیدی جام جهانی قرارداد بسته بود.
آنها فهمیدند که قراردادی شش ماهه با آنها بسته شده است (اسناد و قراردادهایی که توسط گاردین دیده می‌شود این ادعاها را تایید می‌کند)، اما تنها چند روز پس از فینال، به طور ناگهانی اخراج شدند درحالی که هنوز سه ماه از قراردادشان باقی مانده بود.
هنگامی که آنها سعی کردند برای دریافت دستمزدهای معوق خود در دفاتر مرتبط با شرکت مذاکره کنند، صدها کارگر بازداشت یا اخراج شدند.
خان و دو همکارش به سازماندهی یک تجمع بدون اجازه متهم شدند، به شش ماه زندان و ۱۰ هزار دلار جریمه (۲۲۰۵ پوند) محکوم شدند. خان در ماه آگوست آزاد شد. یکی از همکاران او که بیش از ۹ ماه در بازداشت بود تا اول نوامبر آزاد نشد.
امروز، خان هنوز در قطر است و برای تمدید اسناد رسمی خود تلاش می‌کند. بدون این اسناد او نمی‌تواند کار کند یا حتی اتاق شلوغی را که با شش نفر دیگر شریک است را با خیال راحت ترک کند. او می‌گوید: «بعضی وقت‌ها یک یا دو روز غذا نمی‌خورم چون نمی‌توانم کار کنم و پول ندارم. من هیچ راه‌حلی نمی‌بینم.»
Migrant-rights.org که مدافع حقوق کارگران در خلیج‌فارس است، می‌گوید سرقت دستمزد (عدم پرداخت دستمزد یا مزایا) همچنان «سریع» است درحالی که راه‌حل‌ها «ناکارآمد و ناکافی هستند.»
گزارش پیشرفت سالانه ILO که این هفته منتشر شد، نشان می‌دهد که در سال گذشته، حدود ۱.۱۴ میلیارد دلار (۲۵۰ میلیون پوند) از طریق یک صندوق دولتی که برای پوشش دستمزدهای پرداخت نشده کارگران و حمایت از شرکت‌هایی که در تلاش برای پرداخت حقوق کارگران هستند، به کارگران پرداخت شده است.
اما اطمینان‌بخشی مقامات قطری به نظر سایکو کولی، نوجوان گامبیایی که او نیز برای کار در همان شرکت امنیتی در آستانه جام جهانی ثبت‌نام کرده است، بیهوده است. کولی و دو دوست خود در خانه، مبالغ هنگفتی را به عوامل محلی پرداخت کردند تا به قطر بیایند. درواقع با تبلیغات در زمینه «فرصت‌های تغییر‌دهنده زندگی» ارائه شده توسط این مسابقات توجه آنها جلب شده بود.
اما مانند خان، تنها چند روز پس از فینال، ناگهان بیکار و بی‌خانمان شدند. این سه نفر در نهایت به یک پناهگاه دولتی ارجاع داده شدند که معلوم شد بیشتر «شبیه زندان» است.
یک سال بعد، کولی هنوز در قطر است و از طریق دادگاه برای غرامت می‌جنگد و نگران خانواده‌اش است.
در ماه آگوست، به‌رغم نداشتن وکالت قانونی، نوجوانان برنده پرونده شدند و مقامات به پرداخت مبلغ ۲۱ هزار دلار (۴۶۴۰ پوند) برای پرداخت دستمزد پرداخت نشده و هزینه پرواز به خانه به کولی محکوم شد. حامی او علیه این حکم درخواست تجدیدنظر کرده است، بنابراین او در قطر می‌ماند، ناامید از بازگشت به خانه اما حاضر نیست از دریافت غرامت خود چشم‌پوشی کند.
«من فیفا و دولت قطر را مقصر می‌دانم.» کولی می‌گوید: «اگر آنها روی حرف‌های خود می‌ایستادند و مجازات‌هایی را برای کسانی که حقوق اولیه بشر را نقض می‌کنند وضع می‌کردند، ما به این مکان نمی‌رسیدیم.»
فیفا در چرخه چهار ساله منتهی به جام جهانی قطر رکورد ۷.۵ میلیارد دلار (۴.۶ میلیارد پوند) کسب کرد، اما هنوز نتایج بررسی‌هایی را که در کنگره فیفا در ماه مارس برگزار شد، اعلام نکرده است. فیفا مدعی است اقداماتی را انجام داده تا برای کارگرانی که از سوءاستفاده‌های مرتبط با این مسابقات رنج می‌برند، در راستای تعهدات حقوق بشری خود اقدام کند.
برای کارگرانی مانند Colley، این نمی‌تواند به زودی انجام شود. اوایل این هفته، او برای پیگیری غرامت خود به دادگاه بازگشت، اما متوجه شد که تصمیم
بار دیگر به تعویق افتاده است. کولی می‌گوید: «اگر می‌دانستیم [چقدر طول می‌کشد] نمی‌ماندیم، زیرا آینده‌ای در اینجا در قطر وجود ندارد. فقط درد و رنج وجود دارد.»
فیفا به درخواست برای اظهارنظر پاسخ نداد.
ارسال نظر