این فوتبال ملی ماست که به این روز انداختیدش
یک هفته از حذف تیم ملی امید به دست هنگ‌کنگ گذشته است.
علی ولی‌اللهی در روزنامه اعتماد نوشت: یک هفته از حذف تیم ملی امید به دست هنگ‌کنگ گذشته است. در این یک هفته مهدی تاج، رییس فدراسیون فوتبال روزه سکوت گرفته و راهی مسافرت شده و سرمربی تیم ملی هم گفته ما نتیجه گرفتیم و فقط بدشانس بودیم!
یک سوال واضح از فدراسیون فوتبال و رضا عنایتی! چه اتفاقی بیفتد احساس شرمساری می‌کنید؟
تیم ملی امید ایران با حذف باورنکردنی در مرحله پیش مقدماتی انتخابی المپیک حسرت حضور فوتبال ایران در بزرگ‌ترین فستیوال ورزشی را به بالای نیم قرن رساند. بعد از آن اتفاق شوم، مهدی تاج، رییس فدراسیون فوتبال و امیر قلعه‌نویی که تاکید زیادی روی انتخاب رضا عنایتی به عنوان سرمربی تیم ملی امید داشت و خود عنایتی واکنش خاصی نشان ندادند، گفتند ما سال‌ها به المپیک صعود نکردیم و این یک‌بار هم روی آن!
تیم بلافاصله راهی بازی‌های آسیایی شد تا لااقل با کسب یک مدال، آن ناکامی را بشورد و ببرد پایین. برای اینکه چنین اتفاقی رخ بدهد همه بسیج شدند! میانگین سنی تیمی که قرار بود امید باشد به بالای 23 سال رسید تا تقریبا تیم بزرگسالان ایران راهی مسابقات شده باشد. به همین خاطر لیگ تعطیل شد. چند بازیکن استقلال و پرسپولیس به تیم اضافه شدند. همه چیز مهیا شد تا ایران با رفتن روی سکو موفقیتی را به نام فدراسیون مهدی تاج به ثبت برساند.
در این مسیر همه چیز هم به نفع تیم ملی امید پیش رفت. از گروه آسان و بعد قرعه‌های راحت در مراحل حذفی به شکلی که در مرحله یک‌چهارم هنگ‌کنگی به مصاف شاگردان عنایتی رفت که در مرحله گروهی با دو شکست و با صفر امتیاز راهی دور حذفی شده بود! به همین خاطر استنباط این بود که تیم امید ایران با برد هنگ‌کنگ لااقل به جمع چهار تیم پایانی خواهد رسید. یعنی از چند روز قبل از بازی همه می‌گفتند هنگ‌کنگ که هیچ، به فکر بازی بعدی با ژاپن باشیم!
دلیل چنین رویکردی مشخص بود. هنگ‌کنگ محال بود ایران را ببرد! اما این محال با دسته گل عنایتی و فدراسیون فوتبال ممکن شد! هنگ‌کنگ ایران را برد و به جمع چهار تیم پایانی رسید و بچه‌های تیم ملی به ایران برگشتند. همین‌قدر ساده و باورنکردنی!
ولی آنچه بعد از باخت اتفاق افتاد از خود شکست هم تعجب‌آورتر بوده است. مهدی تاج، رییس فدراسیون فوتبال بدون پاسخگویی به خبرنگاران و اصحاب رسانه از ورزشگاه خارج شد و تا امروز که یک هفته از آن شکست گذشته پاسخی در مورد این حذف مفتضحانه ارایه نکرده است. حتما ایشان با خودش فکر می‌کند گذشت زمان باعث فراموشی می‌شود! زهی خیال باطل! رضا عنایتی هم در فرودگاه هنگام بازگشت وقتی با سوالی در مورد نتیجه نگرفتن تیم ملی مواجه شد، گفت: نتیجه نگرفتن را تعریف کنید! از نظر من تیم نتیجه گرفت و فقط بدشانس بودیم!
واقعا این حجم از متوقع بودن و بر طبل بی‌عاری کوبیدن نوبر است! تیم رفته به هنگ‌کنگ، کشوری که اصلا فوتبال ندارد باخته و رییس فدراسیونش انگار نه انگار! سرمربی تیم هم از رسانه‌ها می‌خواهد نتیجه نگرفتن را تعریف کنند، چون از نظر خودش تیم نتیجه نگرفته! کاش آقای عنایتی بگوید نتیجه گرفتن از نظر او چیست آن وقت خود به خود نتیجه نگرفتن هم معلوم می‌شود!
این همان تیم امیدی است که روزی به مهدی مهدوی‌کیا سپرده شد تا با برنامه‌ای سه ساله بتواند طلسم صعود به المپیک را بشکند و با ایستادن روی سکوی بازی‌های آسیایی تاریخ پرافتخار فوتبال ایران در این مسابقات را زنده کند. این همان تیم امیدی است که می‌خواست رویای شیرین مردم باشد ولی تبدیل شد به کابوس! با عملکرد چه کسانی؟ مهدی تاج و رضا عنایتی! کسانی که حتی حاضر نیستند مسوولیت به گردن بگیرند! نه تنها مسوولیت به گردن نمی‌گیرند که حتی شرمسار هم نیستند! سرشان را بالا می‌گیرند و می‌گویند همین است که هست! حاضرند زمین و زمان را به هم بدوزند تا قبول نکنند اشتباهی هستند!
همان اشتباهی‌‌هایی که به هر شکلی بود دوباره خودشان را به فوتبال تحمیل کردند. یک فدراسیون قانونی را زمین زدند تا دوباره صندلی به دست بیاورند. مهدوی‌کیا را فراری دادند، تیم ملی بزرگسالان را در جام جهانی نابود کردند، تیم ملی جوانان را نابود کردند، امیدهای فوتبال ایران را ناامید کردند، بدهی بار آوردند و همچنان هستند! واقعا باید از این افراد سوال کرد چه اتفاقی بیفتد به شما بر می‌خورد؟ دقیقا چه نتیجه‌ای رقم بخورد بی‌خیال می‌شوید؟ بس نبود شش گل خوردن از انگلیس و باخت به امریکا؟ بس نبود حذف تیم ملی جوانان؟ بس نیست این وضعیت بلبشوی لیگ که داد همه مربیان را درآورده؟ بس نیست باخت به هنگ‌کنگ؟ بس نیست ناتوانی در آوردن VAR و زنده کردن پول‌های ایران در فیفا؟
سرمربی تیم ملی والیبال با همه انتقاداتی که از او می‌شد با وجود یک نایب قهرمانی آسیا و مدال طلای بازی‌های آسیایی یک جایی فهمید بیشتر از این نمی‌تواند ادامه بدهد و استعفا داد. شما کی متوجه می‌شوید؟ وقتی چند روز دیگر تیم ملی زنان مقابل استرالیا در مقدماتی المپیک حذف شد؟ وقتی خدای نکرده تیم ملی بزرگسالان ایران در آسیا ناکام ماند؟ این همه انتقاد را زیرسیبیلی رد می‌کنید و به رسانه‌های وابسته‌تان می‌سپارید توجیه پشت توجیه بچینند؟ به خودتان بگیرید! دردتان بیاید! این فوتبال ملی ماست که به این روز انداختیدش!
ارسال نظر