آقای تاج! پس از تماشای فینال جام جهانی، بگویید برای فوتبال زنان ایران چه کردید؟

روزنامه اعتماد: حضور مهدی تاج، رییس فدراسیون فوتبال ایران در استرالیا برای تماشای بازی فینال جام جهانی زنان با توجه به اوضاع جامعه، مشکلات حضور زنان در ورزشگاه و نگاهی که فدراسیون به فوتبال زنان دارد بسیار طعنه‌آمیز شده است. کاربران در شبکه‌های اجتماعی و ورزشی‌نویسان در قالب‌های گوناگون سوال می‌کنند چطور تماشای بازی زنان برای مردم ایران جایز نیست و صداوسیما هم این بازی را پخش نمی‌کند اما برای رییس فدراسیون فوتبال ایران مجاز است؟ 

همچنین این سوال مطرح می‌شود که آیا رییس فدراسیون در حین پرواز به سیدنی استرالیا برای تماشای بازی زنان اسپانیا و انگلیس در جریان قرار داشت که در فصل جاری مساله ورود زنان به استادیوم لاینحل باقی مانده و در ورزشگاه‌های مختلف به بهانه‌های گوناگون از ورود زنان به استادیوم جلوگیری می‌شود؟ آیا می‌دانست هیات فوتبال استان آذربایجان شرقی رسما اعلام کرده در بازی تراکتور و الشارجه در پلی‌‌‌آف لیگ قهرمانان آسیا قرار است چند ورزشکار زن گزینش شده به عنوان تماشاچی در استادیوم حاضر شوند تا جریمه‌ای از سوی ای‌اف‌سی گریبانگیر فوتبال  ایران  نشود؟ 

آیا زمانی که رییس فدراسیون فوتبال ایران سطح مسابقات جام جهانی و فینال آن را لمس می‌کرد خبر داشت که اردوهای تیم‌های ملی زنان ایران با وجود ادعای رسانه‌های همسو با فدراسیون اصلا در حد تیمی نیست که می‌خواهد سهمیه المپیک یا جواز حضور دوباره در جام ملت‌های آسیا را به دست بیاورد؟ کسی نمی‌داند اما شاید اگر تاج در ورزشگاه ملی سیدنی دیده نمی‌شد این همه حساسیت‌ هم برانگیخته  نمی‌شد! 

بیایید به گذشته برگردیم و کارنامه مهدی تاج را در حوزه فوتبال زنان در دوران اول ریاست و یک سالی که از بازگشتش به فدراسیون گذشته بررسی کنیم. آخرین روزهای حضور مهدی تاج در فدراسیون فوتبال، آن زمانی که ویلموتس‌گیت خطرناک شده بود و آقای رییس به خاطر مشکل قلبی استعفا کرد، مصادف شد با خروج تیم ملی فوتبال زنان ایران از رنکنیگ فیفا! یعنی آنقدر این تیم بی‌صاحب شده بود و آنقدر بلاتکلیف مانده بود که فیفا اعلام کرد از نظر ما انگار تیمی به اسم تیم ملی فوتبال زنان ایران وجود خارجی ندارد! نگاهی به آرشیو آن زمان فوتبال زنان نشان می‌دهد که به مدت چند سال اعضای تیم ملی فوتسال ایران که قهرمان آسیا شده بودند، به دنبال پاداش ۲۲ میلیونی خود از فدراسیون در به در می‌گشتند و مدام به در بسته می‌خوردند! کار تا جایی پیش رفت که یکی از اعضای تیم ملی فوتسال زنان ایران که از گرفتن پاداش قهرمانی ناامید شده بود به رسانه‌ها گفت آن زمانی که قهرمان آسیا شدیم با ۲۲ میلیون تومان می‌توانستیم پراید بخریم ولی حتی اگر همین امروز هم پاداش ما را بدهند پول یک گوشی موبایل نمی‌شود! البته که مهدی تاج رفت و پاداش بچه‌ها افتاد روی دوش فدراسیون  بعدی. 

واقعیت این است که مهدی تاج هرگز نه به فوتبال زنان توجه ویژه‌ای داشته و نه دغدغه خاطری نسبت به برقراری ارتباط خانواده‌های ایرانی با فوتبال. که اگر داشت تیم ملی زنان ایران که در دوران پساتاج تازه جان گرفته بود به این روز نمی‌افتاد و در ورزشگاه‌ها دوباره به روی خانواده‌ها بسته نمی‌شد. 

اما حالا که مهدی تاج برای تماشای فینال جام جهانی زنان به استرالیا سفر کرده خوب است در مقام مقایسه هم که شده، بگوید در این یک سال برای فوتبال زنان چه کار کرده است؟ بگوید برای ورود زنان به ورزشگاه چه کار کرده؟ او زمانی که از فدراسیون می‌رفت تیم ملی زنانی را تحویل داد که از رنکنیگ فیفا خارج شده بود، سرمربی نداشت و مدت‌ها از آخرین بازی دوستانه یا رسمی‌اش می‌گذشت. اما زمانی که برگشت تیم ملی زنانی را تحویل گرفت که در دوران عزیزی خادم برای نخستین‌بار توانسته بود جواز حضور در جام ملت‌های آسیا را به دست آورد، پرواز اختصاصی و کمپ تمرینی و امکانات رفاهی در سطح تیم مردان داشته باشد. تیمی که از لحاظ برند توانسته بود جایگاه بسیار خوبی بین مردم باز کند. برای فهم این مساله کافی است سری به واکنش مردم بعد از صعود تیم ملی زنان به جام ملت‌های آسیا با سرمربیگری مریم ایراندوست بزنیم. مریم ایراندوستی که بعد از عزیزی خادم و زمانی که مهدی تاج آماده می‌شد به فدراسیون برگردد «با دستور از بالا» از سرمربیگری تیم ملی زنان کنار گذاشته شد.

یک نکته مهم دیگر اینکه دو روز قبل گلاره ناظمی مسوول کمیته مسابقات زنان فدراسیون فوتبال اعلام کرد با وجود اینکه همه تلاشش را کرده است که تیم‌های بزرگ پرسپولیس و استقلال و سایر تیم‌های لیگ برتری در فوتبال زنان تیم‌داری کنند، این اتفاق رخ نداده است. این در حالی است که داشتن تیم فوتبال زنان جزو اولویت‌های سطح C آسیا برای گرفتن مجوز حرفه‌ای است و از سال‌های آینده به سطح A خواهد رسید و تبدیل به یک الزام خواهد شد اما فدراسیون در این زمینه هم قدمی برنداشته است. البته مهدی تاج در این زمینه کافی بود مصوبه‌ای که در هیات‌رییسه فدراسیون فوتبال در زمان ریاست عزیزی خادم مبنی بر الزامی بودن داشتن تیم زنان برای باشگاه‌های لیگ برتری تصویب شده بود را پیگیری کند اما این کار را انجام نداده است. در آن مصوبه آمده بود که اگر تیم لیگ برتری در حوزه زنان تیمداری نکند حق شرکت در مسابقات داخلی را  هم  نخواهد  داشت. 

فوتبال زنان در سطح دنیا در حال نزدیک شدن به فوتبال مردان است. از حیث تماشاچی و میزان توجه رسانه‌ای سال‌ به سال اوضاع فوتبال زنان بهتر می‌شود. افزایش یک و نیم برابری تماشاچیان مسابقات در استادیوم (از یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر در جام جهانی فرانسه به یک میلیون و ۹۰۰ هزار نفر در جام جهانی نیوزیلند و استرالیا) و چند برابری بینندگان تلویزیونی نشان از همین واقعیت دارد. فدراسیون جهانی فوتبال به ‌شدت دنبال این است که فوتبال تبدیل به یک ورزش خانوادگی شود. چه در اجرا چه در بینندگان و دنبال‌کنندگان. اینفانتینو به همین دلیل با افزایش تیم‌های حاضر در جام جهانی زنان به ۳۲ تیم موافقت کرد تا کشورهای بیشتری درگیر شوند. اما در ایران اوضاع عکس نگاه فیفاست. همانطور که در سطوح بالای تصمیم‌گیری حضور زنان در ورزشگاه و بها دادن به فوتبال زنان طرفدار چندانی ندارد، خود رییس فدراسیون فوتبال هم همین سیاست را پیش گرفته است. او می‌گوید در سفر به استرالیا با اینفانتینو در مورد توسعه فوتبال و پول‌های بلوکه ‌شده ایران (برای بار هزارم!) مذاکره کرده است اما کاش کمی هم تلاش می‌کرد با سیاست‌های فیفا در مورد فوتبال زنان همسو شود تا بعد از گذشت سه هفته از شروع لیگ برتر همچنان برخی از بازی‌های لیگ به خاطر مساله «حضور  زنان در  استادیوم»  بدون تماشاچی نماند!