پروژه رقیب‌سازی برای حسینی در بن‌بست
در روزهایی که سیدحسین حسینی با مصدومیت مواجه بود، بهترین فرصت برای دیگر دروازه‌بان‌های استقلال پدید آمد تا شایستگی خود را به اثبات برسانند اما علیرضا رضایی که زمان قابل‌توجهی در غیاب حسینی دروازه‌بان استقلال بود، به توفیقی دست نیافت.
خبرآنلاین: در روزهایی که سیدحسین حسینی با مصدومیت مواجه بود، بهترین فرصت برای دیگر دروازه‌بان‌های استقلال پدید آمد تا شایستگی خود را به اثبات برسانند اما علیرضا رضایی که زمان قابل‌توجهی در غیاب حسینی دروازه‌بان استقلال بود، به توفیقی دست نیافت.
بعد از جام جهانی که حسینی قدری دچار افت شده بود نگاه‌ها بیش از هر زمان دیگری متوجه دروازه‌بان دوم استقلال بود و حتی برخی بر این باور بودند که اگر فرصت به علیرضا رضایی برسد، این دروازه‌بان قادر است در آینده به شماره یک تیم ملی هم تبدیل شود.
در همین ایام مصدومیت گریبان حسینی را گرفت تا فرصتی طلایی برای علیرضا رضایی پدید آید تا شاید به سمت و سوی آن تعاریف و پیشگویی‌ها حرکت کند و از خودش یک گزینه ایده‌آل در دروازه استقلال پدید آورد.
رضایی اما در ایامی که حسینی به‌دلیل مصدومیت حتی قادر به ورود به لیست استقلال هم نبود، نتوانست انتظارات را برآورده کند و آنچنان در چهارچوب دروازه استقلال ایفای نقش کند که از او به‌عنوان یک گزینه قابل اعتماد و قطعی یاد شود.
دروازه‌بان دوم استقلال در موقعیتی قرار داشت که سال‌ها قبل برای سیدحسین حسینی ایجاد شد و این دروازه‌بان در فصل هفدهم توانست خود را در استقلال به دروازه‌بانی قابل‌اعتماد تبدیل کند و هفته‌های متمادی سیدمهدی رحمتی را به نیمکت بچسباند. حسینی در ادامه درخشش خود کلین‌شیت‌های متعددی را به‌نام خودش به ثبت رساند و رکوردی را هم در این دایره به‌نام خود به ثبت رساند. رسیدن حسینی به آن مرحله از اعتمادسازی را بیش از آنکه مرهون فرصت‌هایی بدانیم که گاه و بیگاه در اختیارش قرار گرفت، نتیجه استعدادش در دروازه‌بانی باید دانست.
حسینی بواقع از استایل مناسب برای تبدیل شدن به شماره یک استقلال برخوردار بود و با اینکه شاید از لحاظ فنی به دوران اوج مهدی رحمتی نرسیده باشد اما به طور قطع جزو آن دسته دروازه‌بان‌هایی است که در استقلال منشأ تحول بود.
وحید طالب‌لو نیز با همین فعل و انفعال در استقلال شماره یک شد. او در فصلی که طباطبایی و برومند جدالی تنگاتنگ برای تصاحب قفس توری استقلال داشتند، ناگهان در دروازه تیمش قرار گرفت و چشم‌ها را به سمت و سوی خود کشید.
طالب‌لو در همان بازی نخست که مقابل سپاهان قرار گرفت مایه‌های تبدیل شدن به یک دروازه‌بان بزرگ را در وجود خود داشت و اعتماد مربیان وقت نیز سبب شد سیر صعودی را بسرعت طی کند و در فوتبال ایران به گزینه‌ای قابل اعتماد تبدیل شود و سال‌ها در دروازه استقلال بدرخشد.
اینکه علیرضا رضایی نتوانسته در فرصت مطلوبی که در اختیارش قرار گرفته حس اعتماد عمیقی میان خود و تصمیم گیران حوزه فنی استقلال ایجاد کند و حتی اقبال عمومی را هم به دست آورد، حاصل همان استعدادهای نهفته‌ای است که در وجود دروازه‌بان‌هایی همچون طالب‌لو یا حسینی بود اما در این دروازه‌بان دیده نمی‌شود.
رضایی بواقع از استایل مناسبی برای تبدیل شدن به شماره یک تیم بزرگی همچون استقلال برخوردار نیست. او نه تکنیک قابل توجهی درگلری دارد و نه اینکه از جذبه مناسبی برای محافظت از قفس توری تیم پرزرق و برق استقلال برخوردار است.
در واقع پروژه ساختن یک گزینه تازه در استقلال به بن‌بست خورده و دیگر بعید است از علیرضا رضایی دروازه‌بانی پدید آید که تکیه استقلال در این پست باشد و در دوران بازنشستگی سیدحسین حسینی به مرد اول آبی‌ها تبدیل شود.
ارسال نظر