سرخابیها به چه شرایطی واگذار میشوند؟
رییس سازمان خصوصیسازی در آخرین مصاحبه خود درباره واگذاری سهام مدیریتی باشگاههای استقلال و پرسپولیس به صحبت پرداخت و گفت که قرار است ۵۱درصد سهام دو باشگاه تهرانی به صورت بلوکی واگذار شود.
روزنامه اعتماد: رییس سازمان خصوصیسازی در آخرین مصاحبه خود درباره واگذاری سهام مدیریتی باشگاههای استقلال و پرسپولیس به صحبت پرداخت و گفت که قرار است 51درصد سهام دو باشگاه تهرانی به صورت بلوکی واگذار شود. قربانزاده گفته است که سهامهای بلوکی به صورت سه بلوک 17درصدی قرار است واگذار شود و یک بلوک 51درصدی هم فراهم شده که اگر شخصی قصد خرید 51درصد سهام را داشت، بتواند به صورت بلوکی 51درصد سهام را خریداری کند. براساس اعلام رییس سازمان خصوصیسازی قیمت پایه بلوک ۱۷درصدی استقلال، ۵۰۳ میلیارد تومان و پرسپولیس ۵۱۶ میلیارد تومان و همچنین قیمت پایه بلوک ۵۱درصدی برای استقلال ۲۱۳۷ میلیارد تومان و پرسپولیس ۲۱۹۴ میلیارد تومان مصوب شده است.
سازمان خصوصیسازی قصد دارد اهلیت خریداران سهام را بررسی کند و اگر شخصی حقیقی یا حقوقی پیشنهاد قابلتوجهی برای خرید بلوکی سهام داد، توسط یک کمیته پنج نفره براساس دستورالعملها شرایط آنها بررسی شود و اگر اهلیت آنها تایید شد بتوانند سهام مدیریتی سرخآبیها را خریداری کنند. اما سوال مهم در این میان این است که اهلیتها چطور قرار است بررسی شود و براساس کدام دستورالعمل شرایط اشخاص بررسی میشود؟ آیا افراد کمیتهای که قرار است اهلیتها را بررسی کنند، سلیقهای تصمیم میگیرند یا نه همه تصمیمها براساس یک ضابطه انجام خواهد شد؟
سالها پیش در دوره وزارت گودرزی در وزارت ورزش، تصمیم بر این بود تمام سهام باشگاهای استقلال و پرسپولیس به صورت کامل واگذار شود و بعد از برگزاری مزایدهای و باز کردن پاکتها برخی اشخاص در این مزایده برنده شدند اما در آن مقطع با استناد به قانون مجلس که پرسپولیس و استقلال را نهادهای فرهنگی معرفی کرده بودند، مقرر شد واگذاری این باشگاهها متوقف شود. با این حال بعد از چند سال باز هم واگذاری سهام مدیریتی این باشگاها از طریق مزایده در دستور کار قرار گرفته است.
سالهای سال است که لیگ برتر ایران تجربه خصوصی شدن برخی باشگاهها داشه است، اما
هیچ کدام از این باشگاهها آینده خوبی را تجربه نکردهاند. یکی از دلایل مهم شکست خصوصیسازی باشگاههای ایرانی بحث درآمدزایی در فوتبال ایران است که با مشکلات فراوانی روبهرو است و به خاطر همین موضوع عملا باشگاهی که خصوصی است بدون کسب درآمد، فقط باید هزینه کند. در فوتبال روز دنیا، باشگاهها از راههای مشخصی درآمد دارند. حق پخش تلویزیونی، تبلیغات محیطی، فروش پیراهن، تبلیغات روی پیراهن، ترانسفر بازیکن و بلیتفروشی از مهمترین راههای کسب درآمد باشگاهها محسوب میشود. در فوتبال ایران اما عملا پرداخت حق پخش تلویزیونی معنایی ندارد، چراکه در ایران هیچ شبکه خصوصی اجاره فعالیت ندارد که بخواهد در خرید حق پخش رقابت کند و به همین خاطر عملا صداوسیما در این زمینه انحصار دارد و حاضر به پرداخت حق پخش تلویزیونی هم نیست. از طرف دیگر به خاطر مشکلات قوانین کپیرایت در ایران، باشگاهها از فروش پیراهن هم درآمدی ندارند. درباره تبلیغات محیطی و بلیتفروشی هم از آنجا که هیچ شفافیتی وجود ندارد عملا کسی نمیداند چقدر به صورت کلی درآمد به دست آمده و باشگاهها چقدر درآمد کسب کردهاند.
بررسیها نشان میدهد به دلایلی که در این گزارش ذکر شد، واگذاری سهام مدیریتی باشگاههای استقلال و پرسپولیس برای هواداران این باشگاهها با نگرانی زیادی همراه است. اگر این باشگاهها نتوانند درآمد مشخصی داشته باشند، باید دید آیا خریدار سهام مدیریتی این باشگاهها حاضر است همچنان به فعالیت خود ادامه دهد یا سرنوشت باشگاههای خصوصی که در چند سال اخیر در فوتبال ایران واگذار شدند در انتظار پرسپولیس و استقلال است؟
ارسال نظر