عبور فرهاد و آبی‌ها از دروازه جاودانگی
فعلا همه داغ هستند و دقیقا نمی‌دانند چه اتفاقی رخ داده. آیندگان حتما این قهرمانی استقلال را به شکل دراماتیک‌تری به یاد خواهند آورد و قصه‌های زیباتری برایش خواهند ساخت.
روزنامه اعتماد: فعلا همه داغ هستند و دقیقا نمی‌دانند چه اتفاقی رخ داده. آیندگان حتما این قهرمانی استقلال را به شکل دراماتیک‌تری به یاد خواهند آورد و قصه‌های زیباتری برایش خواهند ساخت.
قهرمانی بدون حتی یک باخت چیزی نیست که هر روز اتفاق بیفتد. یک بار در تاریخ لیگ برتر انگلیس آرسنال موفق شد دست به چنین کاری بزند و هنوز هم جزو افسانه‌های فوتبال است و توپچی‌ها به آن می‌بالند. به اینکه توانستند جام طلایی را به خانه ببرند. پرسپولیس هم در سال‌های خیلی دور یک بار چنین آماری از خود به جا گذاشته بود. اما در لیگ برتر ایران چنین چیزی سابقه نداشت تا اینکه یک نفر از راه رسید و گفت «من به اینها نمی‌بازم» و واقعا هم نباخت.
آبی‌ها بعد از ۳۰ هفته طاقت‌فرسا با ثبت ۱۹ برد و ۱۱ تساوی و کسب ۶۸ امتیاز جام قهرمانی را بالای سر بردند. این کار را وریا غفوری کاپیتان محبوب آبی‌ها در ورزشگاه آزادی انجام داد. رکوردشکنی استقلال از لحاظ کسب امتیاز و نشاندن عدد صفر جلوی نامش در جدول رده‌بندی و زیر ستون شکست یک روز به یادماندنی و تاریخی را برای صدهزار تماشاچی مرد حاضر در ورزشگاه رقم زد. این را حتی خوش‌بین‌ترین هوادار استقلال هم در ابتدای فصل نمی‌توانست پیش‌بینی کند. نباختن در طول یک فصل کار بی‌نهایت سختی است. حتی اگر تیمی از ابتدای فصل قرار بگذارد با تدافعی‌ترین سیستم‌های ممکن وارد زمین شود تا فقط گل نخورد و با ۳۰ تساوی از زمین بازی خارج شود باز امکان‌پذیر نیست. چه برسد به تیمی که می‌خواهد حمله کند و برنده شود. همین کار استقلال فرهاد مجیدی را ارزشمندتر می‌کند.
اینکه تیمش ۳۰ بازی پیاپی وارد زمین مسابقه شد و حریف را دست خالی بدرقه کرد. اینکه در ۳۰ بازی پشت سر هم بازیکنان برای تک تک امتیازات جنگیدند. اینکه فرهاد مجیدی و تیمش چطور به چنین آماری دست پیدا کردند از حوصله این متن خارج است. مسائل فنی زیادی وجود دارد که باید بررسی شوند. همین‌طور تاثیر تفکر جدیدی که توسط سرمربی به تیم تزریق شد. هرچه هست آن‌قدر این اتفاق باورنکردنی و فوق‌العاده است که رقبا را متوسل به خرافات کرده و می‌گویند استقلال جادوگر دارد.
و البته همین جاست که هواداران این تیم با اشاره انگشت فرهاد مجیدی و شاگردانش را نشان می‌دهند و می‌گویند اینها جادوگران ما هستند. سید حسین حسینی که در ۳۰ بازی فقط 10 گل دریافت کرد. امیرحسین حسین‌زاده جوان که بهترین گلزن استقلال بدون در نظر گرفتن ضربات پنالتی شد. خط دفاعی آهنینی که اجازه عبور نمی‌داد و در نهایت فرمانده‌ای که همه سربازان را برای موفقیت به خط کرد و در نهایت دستان‌شان را به جام رساند؛ آن‌هم پس از ۹ سال انتظار.
میلان کوندرا در رمان «جاودانگی» درباره آدم‌هایی که نام‌شان در تاریخ به ثبت رسیده حرف می‌زند. می‌نویسد آدم‌ها گاهی با ویژگی‌های مثبت جاودانه می‌شوند مثل موتزارت و گاهی با اتفاق‌های ناخوشایند. حالا فرهاد مجیدی و تیمش با مثبت‌ترین ویژگی ممکن و با افتخار تمام از دروازه جاودانگی عبور کردند و نام‌شان را در تاریخ به ثبت رساندند.
ارسال نظر