اعتراف جدید زلاتان درباره خداحافظی

طرفداری: زلاتان ابراهیموویچ برای موفقیت میلان در این فصل سری آ و کمک به هم‌تیمی‌هایش مصمم است.

زلاتان ابراهیموویچ، مهاجم ۴۰ ساله‌ سوئدی میلان در مصاحبه با ESPN در خصوص وضعیت بدنی خودش و شانس میلان برای قهرمانی اسکودتو صحبت کرده است. میلان هم‌اکنون صدرنشین سری آ است و شانس بالایی برای قهرمانی در فصل جاری دارد اما زلاتان ابراهیموویچ کار را تمام شده نمی‌داند:

میلان سخت کار می‌کند و هدف بزرگی دارد. فصل ما تا این‌جا خوب بوده است. ناکامی‌هایی داشتیم اما تیم ما جوان و روبه‌رشد است. در حال کسب تجربه‌های بیش‌تری هستیم. ما الان صدرنشین هستیم؛ باید متمرکز بمانیم و تمام تلاش‌مان را به کار گیریم. باتوجه به تجربه‌ای که در فوتبالم دارم، در یک هفته همه چیز می‌تواند تغییر کند پس باید مراقب باشیم. دو سال و نیم است که بازیکن میلان هستم. ما طی فصول اخیر در رده اول و دوم بوده‌ایم اما هنوز جامی نبرده‌ایم. اگر جامی نبرید، وضعیت دشوار می‌شود چون یعنی تمام تلاش‌های ما هیچ و پوچ بوده است. اگر جام نبریم بابت عملکردی که داشته‌ایم، اعتباری نخواهیم گرفت. ما فقط یک جام در کارنامه‌مان کم داریم زیرا در همه‌ی زمینه‌ها کاملا عالی کار می‌کنیم.  

زلاتان در خصوص مصدومیت‌های متعددی که در فصل ۲۲-۲۰۲۱ متحمل شد، گفت:البته که ناامید هستم. من عادت داشتم همیشه بازی کنم و در زمین به تیمم کمک کنم. بابت بازی نکردن بابت مصدومیت زجر می‌کشم چرا از بازی‌ای که دوستش دارم، محروم هستم. اگر در زمین نباشم، سعی می‌کنم از طریق دیگری به تیم کمک کنم زیرا مسئولیت‌هایی دارم و هم‌تیمی‌هایم به من نگاه می‌کنند. چه بازی کنم و چه نه، سعی می‌کنم کمک حال تیمم باشم.  

قرارداد ابراهیموویچ در پایان فصل ۲۲-۲۰۲۱ با میلان تمام می‌شود. هنوز در خصوص تمدید قرارداد زلاتان با روسونری برای یک فصل دیگر، صحبتی نشده است. مهاجم سوئدی میلان ادامه داد:

    به خط پایان نزدیک هستم اما هنوز با این مسئله کنار نیامده‌ام. همان‌طور که در کتابم نوشتم، کمی از این بابت می‌ترسم. از خودم می‌پرسم بعد از بازنشستگی قرار است چه‌کار کنم؟ می‌دانم که توانایی انجام کارهای زیادی دارم اما آدرنالینی را که در زمین فوتبال می‌گیرم را در جای دیگری نمی‌توانم پیدا کنم. به همین خاطر سعی می‌کنم رسیدنم به خط پایان را به تعویق بیندازم. مشخصا می‌خواهم سالم باشم و از فوتبال لذت ببرم. بازی کردن همراه با رنج کشیدن زیاد بی‌معنی است. انسان باید واقع‌بین باشد؛ وقتی ببینم نمی‌توانم ادامه دهم، به خودم می‌گویم دیگر بس است و باید به دنبال کار دیگری باشم. با این‌حال هنوز در این نقطه نیستم. در ذهنم هنوز آن‌جایی نیستم که دیگر نتوانم به تیمم و هم‌تیمی‌هایم کمک کنم. کمی بابت بازنشستگی می‌ترسم.