سه دروغ بزرگ؛ واقعا در گروه مرگ بودیم؟
با تمام وجود قدردان بازیکنان و مربیانی هستیم که در جامجهانی قبلی برای نام مقدس ایران عرق ریختند و جانانه جنگیدند.
ورزش مدیا: با تمام وجود قدردان بازیکنان و مربیانی هستیم که در جامجهانی قبلی برای نام مقدس ایران عرق ریختند و جانانه جنگیدند. این روزها اما حماسهسراییهای غلوآمیزی در مورد آن دوره صورت میگیرد و فضای عجیبی ساختهاند که فقط یک هدف را دنبال میکند؛ افزایش شدید توقعات از تیم ملی. به همین مناسبت بد نیست چند مغلطه رایج در مورد جامجهانی قبلی را مرور کنیم.
یک- میگویند دوره قبلی در «گروه مرگ» بودیم؛ احتمالا یادشان نیست که هر دو تیم صعودکرده از آن گروه بلافاصله در یکهشتم نهایی به رقبای بسیار معمولی خوردند و اوت شدند؛ اسپانیا به روسیه باخت و پرتغال به اروگوئه. این شد گروه مرگ؟ همینطور کاملا فراموش کردهاند که دو روز پیش از آغاز مسابقات در اتفاقی تاریخی، خوان لوپتگی از هدایت اسپانیا برکنار شد. این حادثه مثل توپ به اردوی ماتادورها خورد و همه چیز را از هم پاشاند، اما قصهگویان خوب این روزها آن را از یاد بردهاند.
دو- میگویند اگر شوت آخر طارمی در بازی با پرتغال گل میشد، تیم ملی به دور بعد میرسید. بسیار خب، حالا بیایید بقیه «اگر»ها را بشماریم؛ اگر یکی از آن همه موقعیت مراکشیها برابر ایران گل میشد چه؟ اگر در ثانیه آخر عزیز بوحدوز گل به خودی نمیزد چه؟ اگر پنالتی رونالدو گل میشد چه؟ اگر با تنها اشتباه کمکداور ویدیویی در جامجهانی (بنا به گزارش روزنامه تایمز) برای ایران مقابل پرتغال پنالتی اعلام نمیشد چه؟ نه، اینها هم مشمول تیغ سانسور حضرات راوی شده است.
سه- میگویند این بهترین نسل تاریخ تیم ملی است. بله خب؛ وضعیت طارمی به کنار، تنها نمایندگان ما در پنج لیگ برتر اروپا یعنی آزمون و قدوس روی نیمکت ذخیرهها هستند، گلر اصلیمان به نیمکت بواویشتا پیچ و مهره شده، محرمی و قلیزاده و حسینی و محمدی و حاجصفی و انصاریفرد در لیگهای ترکیه و یونان و بلژیک و کرواسی یک خط در میان بازی میکنند و نصف ترکیب تیم ملی هم از لیگ ستارگان قطر میآید! لازم نیست این تیم را با نسل طلایی نودوهشت یا تیم پرستاره دوهزار و شش مقایسه کنید؛ فقط یادمان باشد همین آمریکایی که همه فکر میکنیم راحتالحلقوم است، چندین بازیکن در بارسلونا، چلسی، یوونتوس، سیتی، دورتموند، لیل و لایپزیش دارد. ما هم معتقدیم گروهمان در جامجهانی قطر متعادل است و میتوان به رویای صعود اندیشید، اما اگر «دوست» ایران هستید، کمر تیم ملی را زیر بار این همه فشار و انتظار خرد نکنید. اگر هم دشمن این تیم هستید که هیچ، کلا هیچ.
ارسال نظر