دولت روحانی مظلوم ترین دولت است

خبرگزاری ایرنا: غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی دولت روحانی را وارث مشکلات و نابسامانی های بسیار دانست و گفت: به عقیده من دولت روحانی مظلوم ترین دولت در طول تاریخ انقلاب است.

دبیرکل حزب کارگزاران به تشریح مواضع و مشکلات پیش روی دولت روحانی پرداخته است.

مشروح این گفت‌وگو را در زیر بخوانید:


طرح انتقال پایتخت از تهران چندی پیش مطرح بود که البته دولت نیز با آن مخالف بود، شما به عنوان کسی که سال ها مسوولیت شهرداری و شهر تهران را بر عهده داشتید، این موضوع قابل اجرا می دانید؟

++ برجسته کردن برخی از خبرها اصولا به زیان مردم و کشور است. موضوع انتقال پایتخت نیز از اینگونه موارد است. برخی می خواهند سر مردم را گرم کنند به اموری که چندان اهمیت ندارد. مانند کسی که در یک ماشین نشسته، باید هم و غم او این باشد که مسافرانش را در سلامت به مقصد برساند، اما سر مردم را گرم کرده نقالی می کند و در نهایت ماشین را به دره می اندازد.

کسانی که بحث های انحرافی را مطرح می کنند به دنبال این هستند که شانه از زیر بار مشکلات اصلی خالی کرده و مسوولیت خود را نادیده بگیرند. بحث هایی نظیر انتقال پایتخت انحرافی است و بحث نیاز امروز ما نیست.

اولویت دارترین موضوع کشور در حال حاضر به عقیده شما چیست؟

به طور قطع موضوع زندگی و معیشت مردم اولویت دارترین موضوعی است که باید اکنون به آن پرداخته شود.

دولتی را سرکار آورند، 8 سال این دولت در راس کار بوده است. کاری با این نداریم که 800 میلیارد دلار درآمد نفتی از بین رفته است. آمارهای وزارت نفت نشان می دهد که حداقل در این 8 سال 1200 میلیارد دلار زیان کرده ایم. یعنی به دلیل ناکارآمدی ها، این مبلغ را از منابع مشترک از دست داده ایم.

اگر در یک اداره کسی 10 هزار تومان پول را از دست بدهد، یقه او را می گیرند، این البته درست هم است. قانون هم همین را می گوید. همان اول باید یک ماه او را بازداشت کنند. اما در این مورد نگفتند چرا سرمایه کشور به هدر رفت.

نهادهایی که باید نظارت می کردند، چرا اقدامی نکردند؟

کسی در این مجلس نیست که اعتراضی کند. کم ان لم یکن شئیا مذکورا. متاسفانه می نشینند و درباره انتقال پایتخت صحبت می کنند. شما دولتی را مورد حمایت قرار داده اید و همه پشت سر او قرار گرفته اید، تا جایی که می شد از آن دولت حمایت کرده اید، یک دهم مانع تراشی هایی که در مقابل دولت فعلی صورت می گیرد، درباره دولت قبل صورت نگرفت. اکنون می گویند آن دولت 1200 میلیارد دلار پول و ثروت کشور را از بین برده، باید دقت کنیم این مبلغ چقدر بالاست. این مبلغ یعنی یک و نیم برابر خرجی که در تمام 8 سال کرده است. ما در منابع مشترک 1200 میلیارد دلار را از دست داده ایم. این به معنای عدم النفع نبوده بلکه به طور کلی از دست داده ایم، در حالی که دیگران برده اند، می توانستیم ما نیز ببریم. یک نفر هم نیست مسوولیت این کار را بر عهده بگیرد.

دست دولت روحانی در پوست گردو عملکرد دولت گذشته

اکنون به جای این موضوع، چوب لای چرخ دولتی که تازه بر سر کار آمده، می گذارند. این دولت دستش در پوست گردویی است که دولتی قبلی آن را درست کرده، افراد و نیروهایی که به کار گرفته اند و اکنون دولت دنبال برگرداندن این وضعیت هستند.

توجه همه این است که 800 میلیارد دلار نفت در 8 سال گذشته فروخته شده، باید ببینیم کجا هزینه شده است، هزینه های عمرانی و جاری چگونه بوده و چه میزان به خزانه آمده است. اصلا این مبلغ بماند، آن 1200 میلیارد دلار چه شده است؟

وقتی ما در این کشور مدیر بودیم. کارمند مدیر سازمان شهرداری را گرفتند، به او می گفتند که در کنار غذای خود نوشابه هم گرفته اید، یکی از افراد که اکنون هم مسوولیت دارد، می گفت که اگر نوشابه نمی خوردید، می مردید. بازجویی شد که شما در اموال بیت المال اسراف کردید چرا غذای خود را بدون نوشابه نخوردید؟ این افراد هنوز هم در راس کار هستند.

این افراد باید بگویند این جریانی که در 8 سال گذشته روی کار بود و تا این میزان هم در 8 سال از سوی شما تایید شد، باعث شده که 1200 میلیارد دلاری که از جیب ملت ایران رفته، کجا رفته است؟ یکی باید به این موضوع حواب دهد. وضعیت بیکاری، تورم و فقر ناشی از عدم سرمایه گذاری در این سال ها چه وضعی به وجود آورده است؟

یکی از کشورهای کوچک منطقه بدون نیروی انسانی مورد ادعای ما، بدون ایدئولوژی ما، بدون سابقه تاریخی ما، 115 هزار دلار درآمد سرانه دارد. ثروت ما را برداشته و برده و هیچ کس پاسخگوی آن نیست. امروز ما نشسته ایم می گوییم که 40 هزار تومان دست مردم بدهیم یا ندهیم.

اساسا چرا این موضوعات به درستی برای مردم تبیین نمی شود؟

برای اینکه رسانه ها نیز توجهی به این موضوعات ندارند. خط قرمز برخی رسانه ها اجازه نمی دهد که به این مسایل پرداخته شود.

وقتی مجلسی که برای دولت شاخه و شانه می کشد و هر هفته 10 وزیر را به مجلس می کشاند، چرا این مسایل را در دولت قبل ندیده است، اگر درباره این 1200 میلیارد دلار فکری کرده و حرفی زده اند، بگویند.

برخی می گویند در دولت قبل هم ما اعتراض می کردیم، مجلس با دولت گذشته نیز چنین برخوردی را داشت؟

شاید اعتراض کرده باشند، چرا برخورد نمی کردند و جلوی آن را نمی گرفتند. مجلس قدرت داشته، چرا اقدامی نکرده است؟

بنای دولت تعامل کامل با مجلس است

آن همه لج بازی که در دولت قبل با مجلس می شد، اما در دولت فعلی تا این حد تعامل با مجلس می شود، باز هم برای یک وزارتخانه باید 4 نفر معرفی شود تا نفر چهارم بتواند رای اعتماد بگیرد. این همه سوال، این همه برخورد، در آن زمان به یک وزیر رای ندادند، آقای احمدی نژاد وزارتخانه را منحل کرد. هنوز هم حاضر نیستند کارهای آن دولت را نقد کنند.

دولت در حال جبران ضایعات گذشته است

این دولت در حال جبران ضایعات است، گر چه بسیاری از آن ضایعات غیرقابل جبران است. چرا کسی درباره 1200 میلیارد دلار سرمایه کشور صحبتی نمی کند؟ در این باره با وزیر نفت و کارشناسان مصاحبه کنید، ببینید در این 8 سال ملت ایران چه میزان ثروت خود را از دست داده است.

آنطور که می گویید دولت روحانی وارث مشکلات بسیاری است، اما در همین مدت کوتاه نقدهای بعضا گزنده و همراه با تخریب نیز صورت می گیرد، کسانی که پیش از این نقدی را به دولت مطرح نمی کردند، امروز یک نقاد حرفه ای شده اند، به گونه ای که مقام معظم رهبری هم تاکید کردند که به دولت اجازه داده شود، هدف از این نقدها را چه می دانید؟

باید ابتدا بگوییم اصولا دولت آقای روحانی چه کاری می تواند بکند؟ کشوری را دست ایشان داده ایم، که این همه تورم، بیکار و توقعات و انتظارات مردمی دارد. در مقطعی گفته شد که بیاییم منابع انرژی را هدر ندهیم و قرار شد یارانه نقدی را به نیازمندان بدهیم، اما با بدترین وضع آن را اجرا کرده و آن را بین همه مردم توزیع کردیم. به گونه ای که معاون اول رییس جمهوری گفتند که تعداد یارانه بگیران از جمعیت کشور نیز بیشتر است.

حالا دولت چه کار می تواند بکند؟ دولت بخواهد اکنون یارانه ها را قطع کند، همین افراد که با دولت قبل همراهی می کردند و اکنون مرتب ایراد می گیرند، فریاد می کشند و در خیابان راه می افتند.

یک نفر که موتوری پیک بادپا بوده، با ارتباطات در 8 سال گذشته به فردی تبدیل شده که خود ادعا می کند که 500 میلیارد تومان ثروت دارد. تنها یک نفر هم نیست. اگر بگردیم افرادی بالاتر و پایین تر از این فرد نیز می یابیم.

افرادی که باعث این فساد شده اند نیز اکنون کاری با این مسایل ندارند. اما امروز یک جمله ای از سوی کسی در دولت گفته می شود، ده ها خبر و سخنرانی درباره اش مطرح می شود اما کسی نمی گوید که مسوول این موضوع کیست؟

1200 میلیارد دلاری که می گویید مربوط به منابع مشترک در پارس جنوبی است؟

نه، تنها مربوط به آنجا نیست. منابع مشترک در جاهای دیگر هم داریم. کل منابع مشترک ما که عدم برداشت ایران در آن بوده 1200 میلیارد دلار بوده و از دست ملت ایران رفته است.

اگر اکنون هم مانند دیگر کشورها برداشت کنیم، باز هم آن 1200 میلیارد دلار را از دست داده ایم و آن را نمی توانیم جبران کنیم.

با توجه به مسایلی که گفته شد، دولت هم برای مقابله با این اوضاع اولویت بندی هایی کرده، اولویت هایی که دولت روحانی به آن پرداخته را چگونه می بینید؟

دولت در شرایطی وارد شده که ایران از لحاظ سیاست خارجی در لبه پرتگاه بوده است. هر روز تهدید، قطعنامه و اضافه شدن تحریم ها بوده است. هر چه درباره مسایل اقتصادی نیز به دولت قبل گفته می شد، به جای رفع ناکارآمدی های خود، می گفتند که تحریم ها اجازه نمی دهد کار کنیم. در حالی که در ابتدایی که می خواستند کار را آغاز کردند و خود باعث شدند که این تحریم ها به وجود بیاید، آن را کاغذ پاره می دانستند.

دولت باید نخست یک راه نفسی برای کشور ایجاد می کرد. ابتدا باید وارد مسایل سیاست خارجی می شد تا این راه نفس فراهم شود. تا حداقل تحریم ها اضافه نشود و باب گفت و گو باز شود.

قدم دوم این است که نگذارند شرایط اقتصادی کشور از این بدتر شود. یعنی تورم، گرانی و بیکاری از این بیشتر نشود. که البته این کار ساده ای نیست. ما نه منابع خوبی در دست داریم، نه تحریم ها برداشته و اثر خود را از دست داده، نه طرحی وجود دارد که با به نتیجه رسیدن آن تولید افزایش یابد، تا این مشکلات مطالعه شود و به نتیجه برسد 2 سال طول می کشد.

دولت کشور را با تدبیر اداره می کند

متاسفانه در طرح های بی ربط به اسم طرح های زودبازده منابع کشور به هدر رفت. اینها که اشتغال ایجاد نمی کند. نتایج آن را دیدیم که در بانک ها و دیگر جاها به چه نتیجه ای رسید.

دولت تدبیر جز اینکه فشار خارجی را بردارد و فشار روی مردم و گرانی را حل کند، کاری نمی تواند بکند. کشور باید با تدبیر اداره شود.

در کشوری که زمانی جشن خودکفایی گندم گرفته می شد، امروز وضع به گونه ای شده که با عملکرد 8 ساله دولت قبل، حداقل 6 میلیون تن گندم وارداتی در سال داریم. دولت باید اینها

را حل کند.

دولت روحانی مظلوم ترین دولت تاریخ انقلاب

دولت روحانی مظلوم ترین دولت تاریخ ایران است. این شرایط را در هیچ دوره ای نداشتیم. در دوره جنگ نیز ما این شرایط را نداشته ایم. در آن دوران با کمتر از 7 میلیارد دلار کشور اداره شد. با آن همه هزینه های بالای جنگ ما این شرایط را نداشتیم.

با این شرایط دولت چه کار می تواند بکند؟ جز اینکه تلاش کند ابتدا تحریم ها و فشارها اضافه نشود، تورم کاهش یابد و اقتصاد کشور سر و سامان یابد.

اینکه دولت در 6 ماه موفق شود و بتواند فضای آرامی را در کشور ایجاد کند، و جلوی افزایش تورم را بگیرد، کار بزرگی صورت گرفته است.

به نظر می رسد دولت در راه حل این مشکلات به همراهی بیشتر مجلس نیاز دارد، در مجلس همت کمک به دولت را می بینید؟

عده ای در مجلس هستند که می خواهند کمک کنند، اما متاسفانه جمعی در مجلس هستند که تمام تلاش آنها این است که اقدامی کنند که کسی به سراغ گذشته آنها نرود، تلاش می کنند شرایطی به وجود آورند که سراغ عملکرد گذشته آنها نروند.

فرض کنید در یک دانشگاهی یک فرد را برداشته و نفر دیگری را گذاشته اند، یک دانشجویی را بیرون کرده یا وارد کرده اند، واقعا این موضوع نسبت به مشکلات اقتصادی کشور چه اهمیتی دارد؟ آیا این موضوع کشور را زیر و رو می کند؟

این افراد مسایلی را برجسته می کنند که مسایل اصلی کشور که مسایل کلان است و عمده مقصر آن خود آنها هستند، در آن دیده نشود.

کسانی که با تمام توان دولت گذشته را مورد حمایت قرار داده اند، باید پاسخگو باشند. یا حداقل باید سال ها ساکت بمانند و ادعا نداشته باشند. اما اکنون مرتب درباره وزیر فرهنگ، وزیر علوم و دیگر اعضای دولت ایراد می گیرند.

امروز مساله اصلی کشور توسعه است که متوقف شده، این وضعیت تاسف بار با این همه ظرفیت و توانی که در داخل کشور وجود دارد، ایجاد شده است.

البته از سوی یک جریان بیشترین سماجت دیده می شود، با این جریان در مجلس باید چه برخوردی داشت؟ امکان تعامل با این جریان نیز وجود دارد؟

روشی که دولت در مقابل این شیوه تبلیغات پیش گرفته همان روشی است که از آن انتظار می رفت. دولت تلاش می کند با کسانی که دنبال ایجاد فضای کاذب هستند، دهن به دهن نشود. اگر جواب هر ادعایی را بدهید در حقیقت تقویت همان ادعا است. دولت روش درستی را برگزیده است.

دولت تلاش می کند کار اصلی خود را پیش ببرد که این درست است. دولت تمام تلاش خود را می کند که انتظار مردم برای حل مشکلات را تحقق ببخشد. برای امید دادن به مردم و امیدوار کردن فضای جامعه و تدبیر مسایل کشور وقت، انرژی و توان خود را در این مساله گذاشته است.

پاسخ ندادن به ادعاها از سوی دولت اقدام درستی است. زیرا عده ای تلاش می کنند که عملکرد گذشته آنها فراموش شود. جریانی نظیر جبهه پایداری، اگر در جایی صحبت شود باید پاسخ دهد که این عملکرد گذشته که از آن حمایت شده است چه بوده است؟ اگر بحث اختلاس است باید بگوییم در کدام دوره اختلاس تا این حد بوده است؟ در کدام دوره با این ثروت در کشور تا این حد کم کار شده است. از لحاظ فرهنگی نیز در کدام دوره تا این حد ناامیدی در بین مردم ایجاد شده است.

چرا این افراد از گذشته خود فرار می کنند. باید از مردم عذرخواهی کرده و به کنار بروند. نمی توانند دوباره مدعی شوند. مردم نیز می فهمند و آگاهی دارند. نباید گرفتار جوی شویم که این جریان ها می خواهند ایجاد کنند.

اعضای حزب کارگزاران چه میزان می تواند به دولت کمک کند، چرا کارگزاران کم فروغ شده و تحرک چندانی از آنها دیده نمی شود؟

ما در حد توان در حال کمک کردن هستیم. بهرحال در سمت های اجرایی حضور داریم. هر جا که از کارگزاران خواسته شده که در کاری کمک کند، خود را کنار نکشید است. غیر از پست هایی که در کابینه و مشاورت ها است، کارهای دیگری هم صورت گرفته است.

همین جریان افراطی به عنوان نمونه جبهه پایداری جوسازی می کنند و با انتساب افراد به فتنه و مسایل دیگر اجازه نمی دهند، کار صورت گیرد. البته تلاش می کنند جا برای خودشان باز شود.

کسانی که امروز در کشور مانده اند، به کشور، انقلاب و اسلام علاقمند هستند و اگر در بخش هایی ایستاده و صحبتی از درد مردم می کنند، برای دفاع از نظام، کشور و انقلاب است. می خواهند نارسایی ها را یادآوری کنند و کمکی برای رفع آن داشته باشند.

کارگزاران به فعالیت های سیاسی خود ادامه می دهد؟ فعالیت کارگزاران در انتخابات 24 خرداد چندان مشهود نبود، علت چیست؟

کارگزاران تا حدی که بتواند به فعالیت خود ادامه می دهد. کارگزاران در انتخابات 24 خرداد خود را در مجموعه اصلاح طلبان تعریف کرد. اکنون نیز راهبرد ما این است که با توجه به مشکلات موجود تلاش کنیم تا اختلافات بین گروه های سیاسی را برطرف کنیم، جنگ های قبیله ای بین گروه های سیاسی باید از بین برود.

به عقیده من در کشور باید جبهه ها را تعریف کنند. جبهه ای که به فکر مردم، توسعه کشور و اصلاحات و رفع گرفتاری های مردم است و جبهه ای که دنبال حرف های شعاری و از بین بردن منابع نیست و جبهه ای که مانند 8 سال گذشته کشور را با مشکل مواجه نکند.

حزب کارگزاران چه برنامه ای برای انتخابات مجلس دهم دارد؟

تا انتخابات فرصت زیادی باقی است و اکنون نباید بحث انتخابات را مطرح کرد. به عقیده من پیش کشیدن موضوع انتخابات مجلس از هم اکنون همان دامن زدن به بحث های انحرافی است.