نماینده مجلس‌ِ ایران شدن چقدر خرج برمی‌دارد؟!

روزنامه آرمان ملی در گزارشی به بررسی هزینه تبليغات و فعاليت‌هاي انتخاباتي کاندیداهای مجلس پرداخته است.

این روزنامه در ادامه نوشت:

* «چيزي حدود 500 ميليون خرج کرده‌ام» اين برآورد هزينه يکي از نمايندگان مجلس دهم بوده است. در نظرسنجي‌هاي منتشر شده از نمايندگان در رسانه‌ها، هم رقم‌هاي هزينه شده در انتخابات بين100 تا 500 ميليون اعلام مي‌شود که البته مربوط به هزينه‌هاي 4 سال پيش است. براي بررسي اجمالي و البته بسيار ساده هزينه‌هاي يک ستاد انتخاباتي در تهران، تنها هزينه‌هاي مکان ستاد يا کمپين، حقوق افراد شاغل در آن و هزينه چاپ بروشور و بنر و تراکت را مورد بررسي قرار مي‌دهيم.

* کانديداي مورد نظر بر فرض عدم برخورداري از مکان شخصي براي ايجاد ستاد، براي رهن يک واحد اداري در جنوب تهران حداقل مبلغي در حدود 200 ميليون، در مرکز شهر 500 ميليون و در شمال شهر حداقل 2 ميليارد تومان بايد به عنوان وديعه داشته باشد. بر فرض حضور و فعاليت 1 نفر در ستاد بايد مبلغي حدود 2 ميليون تومان هم براي فعاليت وي در نظر گرفته شود. براي چاپ و نصب يک بنر به ابعاد 90 در 200 سانتي‌متر هم رقمي حدود 30 هزار تومان نياز است.

* اين ارقام براي يک ستاد انتخاباتي با 1 نفر اعضاي فعال و 1 بنر حساب شده است اما به صورت معمول هر کانديدا در شهر تهران دستکم 4 ستاد فعال، 20 نيروي فعال در هر ستاد و هزاران تراکت و ده‌ها بنر در فهرست تبليغاتي خود دارد که برآورد آن قطعا بيشتر از ارقام اعلامي است. تدارک پايگاه‌هاي خبري و گاهي حتي روزنامه‌ براي اعلام نظرات کانديداها و تبليغ در آن هم خود حديث جدا و مفصلي است.

* نمايندگان پاسخگو در نظرسنجي‌هاي مختلف در پاسخ به سوال «از کجا آورده‌اي؟» منبع تامين هزينه‌هاي خود را از همسر و فرزندان تا وام‌هاي بانکي اعلام مي‌کنند اين درحالي است که کاظم پاليزدار درباره درآمد نمايندگان مي‌گويد: «يک نماينده 10 تا 20 ميليون تومان حقوق مي‌گيرد. چهار سال حقوق او حداکثر يک ميليارد تومان مي‌شود. اگر 48 ماه حساب کنيم و هر ماه هم 20 ميليون تومان حقوق براي نماينده در نظر بگيريم، به رقم يک ميليارد تومان مي‌رسيم، اما بعضا براي حوزه‌هايي چندميليارد هزينه مي‌شود.»

* روي ديگر اين هزينه‌ها اما هم نامحسوس و هم فراقانوني است. پديده‌هايي چون شام‌هاي انتخاباتي گرچه رايج انتخابات دستکم در سه دهه گذشته بوده است اما اکنون به سبب گسترش فضاي رسانه‌اي و افزايش شدت و پيچيدگي رقابت‌ها به فهرست «تامين راي» از سوي برخي نمايندگان گزينه‌هاي متنوعي هم افزوده شده است. براي مثال در همين دوره انتخابات مجلس يکي از کانديداها کمپيني تشويقي به منظور پيشبرد تبليغات خود!

* در يکي از پيام‌رسان‌هاي محبوب ايجاد کرده و به ازاي عضو کردن هر 100 نفرمبلغ 60 هزار تومان به فردي که آن‌ها را وارد کمپين کرده بود، مي‌پرداخت و رقم اشاره شده با افزايش تعداد اضافه‌شدگان افزايش مي‌يافت.تطميع يکي از فعاليت‌هاي فسادآفرين در پروسه انتخابات است. اما بده بستان‌هاي انتظارآفرين، سوء استفاده از منابع دولتي، خريد و فروش راي و رشوه هم جايگاه خود را دارند. تامين هزينه‌ها و تصويب لوايح، قرارداد نانوشته بين حاميان مالي و نامزدهاي انتخاباتي است و گرچه به شدت انکار مي‌شود اما اين حاميان مالي به يقين براي گسترش دموکراسي و پارلمانتاريسم!

* رقم‌هاي هنگفتي در اختيار نامزدهاي گاه بي‌نام و نشان شهرها مي‌گذارند و براي تصويب بندبند هر طرح و لايحه در مجلس آينده و با حضور آن شخص برنامه‌ريزي مي‌کنند. گرچه در پشت پرده هستند اما يافتن ردپاي‌ آن‌ها در نطق‌هاي شماري از نمايندگان و تصويب برخي لوايح چندان دشوار نيست. قانون، استفاده از اموال دولتي به نفع کانديداها را ممنوع کرده است اما اين استفاده به ويژه در شهرهاي کوچک موضوعي متداول است.

* درست مانند خريد و فروش راي که گستره مبلغ آن از 20 هزار تومان شروع مي‌شود و بر اساس شنيده‌هاي تاييد نشده به 200 هزار تومان هم مي‌رسد. فروشندگان راي هم از پيرزنان شهرهاي کوچک تا معتادان متجاهر شهرهاي بزرگ تنوع طبقاتي دارند. رقم‌هاي اشاره شده در اين نوشته حداقل‌ها را در چارچوبي خوشبينانه در نظر گرفته است اما با توجه به گردش مالي بالا و البته صعودي انتخابات در کشور، همين سطح و ابعاد هم نگراني‌هاي عميقي درباره کيفيت انتخابات به وجود مي‌آورد که نيازمند نظارت بسيار دقيق نهادهاي ناظر است. در حقيقت نظارت‌ها از نوع استصوابي بايد در اين حوزه‌ها بيش از حوزه‌هايي چون افکار و گرايش‌هاي سياسي کانديداها اعمال شود.