خطر قهر نخبگان با انتخابات ۹۸

محمد صدرایی در سرمقاله روزنامه ۱۹دی نوشت: سخنگوی ستاد انتخابات کشور می‌گوید به ازای هر کرسی مجلس، ۵۵ نفر برای شرکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی ثبت نام کرده‌اند. طبق معمول بیشترین ثبت نام هم در استان‌های تهران و البرز صورت گرفته و کمترین استقبال به استان‌های محروم از جمله هرمزگان و کهگیلویه و بویر احمد مربوط است.

نگاهی به اسامی ثبت نام شده در انتخابات اما نشان می‌دهد، افراد دسته دو و سه سیاسی و شخصیت‌های درجه چندم نامشان بسیار بیشتر از تجربه‌مندان و نخبگان و افراد مطرح است. در بسیاری از استان‌ها، نیروهای نخبه و کاردان ترجیح داده‌اند در انتخابات سکوت پیشه کرده و به میدان نیایند. حتی نمایندگانی که چند دوره حضور پر رنگ در انتخابات داشته‌اند، به گوشه‌ای خزیده و از جریان انتخابات دوری کرده‌اند.

به این موضوع از چند منظر می‌توان نگاه کرد. یکی مسئله جوان‌گرایی است. اینکه نیروهای تازه‌نفس‌تر و نیروهای کمتر شناخته شده اما پر ظرفیت پا به عرصه مجلس بگذارند، موضوعی مثبت است. گردش قدرت در میان نیروهای مستعد در جامعه و جایگزین شدن جوانان لایق با کسانی که سالهاست در مسند قدرت بوده‌اند، در نفس خود موضوعی است که موجب تضمین آینده مدیریتی کشور می‌شود اما اگر این تحولات به کاهش کیفیت نیروهای علاقه‌مند به شرکت در انتخابات منجر شود، حکایت دیگری دارد.

در سالهای اخیر شاهد موجی از تخریب توسط اردوگاه‌های برخی جریان‌های سیاسی نسبت به سیاسیون باسابقه و نخبه در کشور بوده‌ایم. از جمله تخریب‌هایی که علیه علی لاریجانی، رئیس مجلس و نماینده مردم قم صورت گرفت که موجب شد وی دیگر علاقه‌ای به حضور دوباره در صحنه انتخابات نداشته باشد. مشابه این اقدام در استان‌های مختلف در مورد بخشی از نخبگان سیاسی رخ داده و این موضوع موجب شده وزن افراد علاقه‌مند به شرکت در انتخابات نسبت به دوره قبل پایین‌تر باشد.

این مسئله از چند جهت هشدارآمیز است. یکی اینکه مجلس و دیگر عرصه‌های مدیریتی و سیاسی کشور علاوه بر جوان‌ها و نیروهای تازه‌نفس به افراد با تجربه و کهنه‌کار سیاسی هم نیاز

دارد. از طرفی وقتی نیروهای نخبه توسط کوتوله‌های سیاسی از صحنه خارج می‌شوند، خسارتی سنگین برای کشور ایجاد خواهد شد.

موضوع دیگر اینکه وقتی نامزدهای انتخاباتی نتوانند سلایق مختلف و ذائقه‌های متفاوت را پاسخگو باشند، مشارکت مردم در انتخابات کاهش خواهد یافت. این خطری است که بسیاری برای این دوره از انتخابات پیش‌بینی می‌کنند.

کسانی که جریان‌های تخریبی توسط سیاسیون را طراحی و اجرا می‌کنند، شاید به این نکته توجه ندارند که اینگونه سیاست‌ها در کوتاه مدت می‌تواند به رقبایشان ضربه وارد کند اما در دراز مدت بیشترین خسارت متوجه اصل فرایند انتخابات و جنبه جمهوریت نظام خواهد شد. موضوعی که قطعاً هیچ فرد یا جریان دلسوزی آن را تائید نکرده و از آن خوشحال نخواهد شد.