تاسوعا؛ روز منتسب به سقا و علمدارِ دشت کربلا

خبرگزاری فارس: نهم محرم که از راه می‌رسد، یادها به سمت نینوا می‌رود، دل‌ها به سوی امام حسین(ع) پر می‌کشد و چشم‌ها به یاد مظلومیتشان اشک می‌ریزد.

تاسوعا یادآور بلند شدن صدای العطش العطش کودکان تشنه لب کاروان امام حسین(ع) در صحرای کربلا است، آن دم که لالایی آرامشان نمی‌کند، حضرت عباس(ع) طاقت نمی‌آورد و با آن قامت رشید مردانگی‌اش از خیمه‌ها دور می‌شود، به تاخت و به دستور امامش خود را به القمه می‌رساند، مشتی آب از فرات در دستانش می‌گیرد اما لب تر نمی‌کند.

حضرت عباس(ع) با دلاور مردی تمام با مشکی آب راه به سوی کاروان می‌گیرد، اما این سپاه عمر بن سعد است که راه بر عباس می بندد تا فرات برای همیشه تاریخ شرمنده‌ی حضرت ابوالفضل العباس(ع) باشد.

ولایت‌پذیری حضرت ابوالفضل العباس(ع)

در بحارالانوار آمده که حضور حضرت عباس(ع) در سپاه سیدالشهدا(ع) برای دشمنان اهل بیت(ع) بسیار سنگین و زجرآور بود. به همین خاطر در روز تاسوعا، شمر ملعون برای قمر بنی هاشم(ع) و برادران ایشان امان‌نامه آورد، حضرت عباس(ع) نیز با صدای بلند فرمود؛ «لعنت خدا بر تو و امیر تو و بر امان تو باد؛ ما را امان می‌دهید در حالی که پسر رسول خدا را امان نباشد.»

نپذیرفتن امان‌نامه از سوی حضرت عباس(ع) نشان‌دهنده تبعیت ایشان از امام زمان خود یعنی امام حسین(ع) است تبعیت از ولی زمانی که شهادتش برای ابد در تاریخ ماندگار شد و «کل ارض کربلا و کل یوم عاشورا» را رقم زد.

تاسوعا؛ روز دلدادگی اردبیلی‌ها به حضرت عباس(ع)

تاسوعا روز عشق و دلدادگی و روز فتوت و جوان‌مردی است، تاسوعا روز علمدار کربلا حضرت عباس(ع) است، روز مشق ایثار و گذشت و روز دلاورمردی مردان مرد.

اینجا اردبیل است، شهر عاشقان و شیفتگان حضرت ابوالفضل العباس(ع) و اکنون در اردبیل همه عاشقانه منتظرند تا همچون سال‌های گذشته در این روز بزرگ قیامتی برپا کنند.

امروز از میدان عالی قاپوی اردبیل ندایی به آسمان برخواهد خواست در پاسخ به ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام حسین (ع) و لبیک یا حسین مردم اردبیل دلدادگی و عشق آنان را به‌تصویر خواهد کشید.