دور ریختنی‌های ارزشمندِ خلیج‌فارس

ایسنا: دکتر احمدرضا کهن، یک دکترای زیست شناسی دریا اظهار کرد: دورریز میگو که در کارخانجات فراوری و بازارچه های محلی این آبزی به وفور یافت می شود دارای ترکیبات با ارزشی از جمله کیتین، اسیدهای آمینه، رنگدانه‌ها و اسیدهای چرب است.

وی ادامه می دهد: پوسته میگو دارای ماده آلی کیتین است که پس از استخراج این ماده از پوسته این آبزیان می‌توان آن را به محصول با ارزش کیتوسان (کیتوزان) تبدیل کرد.

او که به عنوان پژوهشگر جهاددانشگاهی بوشهر فعالیت می کند، می گوید با استحصال این محصول از موادی دور ریختنی که مشکلات زیست محیطی در مناطق ساحلی ایجاد می‌کنند می توان علاوه بر حذف این مواد زائد از محیط زیست، به عنوان منبع درآمد نیز استفاده کرد.

کهن با اشاره به مزایای استفاده از محصول کیتوسان افزود: این ماده دارای کاربردهای دارویی، آرایشی، کشاورزی و غذایی است و در تصفیه آب و فاضلاب نیز به کار برده می شود.

این محقق جوان عنوان کرد: به دلیل تولید بیش از نیمی از میگوی کشور در استان بوشهر می‌توان این استان را بهترین گزینه جهت راه اندازی کارخانجات استحصال کیتین و کیتوسان از پوسته این آبزیان به شمار آورد.

وی ادامه داد: علاوه بر این محصولات ارزشمند، پژوهشگرانی از کشورهای مختلف جهان در تلاش برای تولید زیست- پلاستیک‌های تجزیه پذیر از پوسته میگو هستند که به موفقیت هایی نیز دست یافته‌اند.

وی تاکید کرد: دیگر دورریز مهم دریایی در کشور -از جمله استان بوشهر- ماهیان صید ضمنی است؛ ماهیانی که به دلیل نبود خریدار در بازار محلی توسط صیادان دور ریخته می شوند، در حالی که می توان از این ماهیان در صنایع تولید پودر (آرد) و روغن ماهی و نیز خوراک دام، طیور و آبزیان استفاده کر

کهن ادامه داد: محصولات تولیدی این ماهیان از جمله پودر و روغن ماهی هم در داخل و هم خارج از کشور دارای بازار مصرف گسترده‌ای هستند. پودر ماهی در مراکز پرورش طیور و آبزیان مورد استفاده قرار می گیرند. روغن ماهی نیز به دلیل داشتن اسیدهای چرب امگا 3 دارای مصارف دارویی و خوراکی است.

پژوهشگر جهاددانشگاهی استان بوشهر تصریح کرد: ایجاد مراکزی که بتوانند این محصولات را با کیفیت مناسب به بازار عرضه کنند می تواند در تمامی مناطق استان ساحلی بوشهر فرصت سرمایه گذاری و اشتغال زایی ایجاد کند.

این کارشناس و پژوهشگر معتقد است این دو مورد تنها بخش کوچکی از منابع زنده دریایی هستند که به دلیل غفلت از آن‌ها به جای فرصت به تهدیدی برای محیط زیست شهری و روستایی استان های جنوبی تبدیل شده‌اند. ایجاد مراکزی که بتوانند از این دور ریزهای ارزشمند تولید ثروت کنند می‌تواند علاوه بر ایجاد اشتغال برای ساکنین مناطق ساحلی باعث حفظ منابع طبیعی دریایی نیز بشود.