انتقاد زن ایرانی عضو اسکار به فعالان حقوق زنان

روزنامه شرق: فرنوش صمدی و علی عسگری امسال برای فعالیت مستمر و موفقشان در عرصه جهانی فیلم کوتاه به عضویت آکادمی اسکار درآمدند؛ اتفاقی که قطعا برای سینمای ایران خبر خوشحال‌کننده‌ای است. این کارگردان در گفتگو با شرق درباره حضورش به‌عنوان یکی از اعضای آکادمی اسکار امسال صحبت کرده است.

فیلم «نگاه» تنها فیلم کوتاه داستانی ایرانی واجد شرایط رقابت در شاخه بهترین فیلم کوتاه اسکار ٢٠١٩ معرفی شد، علاوه‌برآن اتفاق بزرگی است که امسال یک خانم از کشور ایران به عضویت آکادمی اسکار درآمده. کمی درباره شرایط حضور فیلم نگاه و موفقیت‌های اخیرش صحبت کنیم.

به نظرم بد نیست از اینجا شروع کنیم که به اشتباه برخی رسانه‌ها فیلم «نگاه» از جایی به آکادمی اسکار معرفی نشده است. شرایط فیلم کوتاه و حضورش در آکادمی اسکار با فیلم بلند متفاوت است. درواقع فیلم کوتاه «نگاه» با برنده‌شدن جایزه جشنواره‌ ای‌اف‌ای شرایط لازم برای رقابت در شاخه بهترین فیلم کوتاه نودویکمین دوره جوایز سینمایی اسکار را کسب کرد و به‌عنوان نماینده ایران حضور خواهد داشت. قطعا جذابیتش هم برای من دریافت این جایزه مهم و به‌واسطه آن این حضور ارزشمند است. البته فیلم مستندی هم از ایران به آکادمی اسکار معرفی شده است.

درباره عضویت خودم در آکادمی اسکار هم باید بگویم که امسال تنها خانم ایرانی هستم که به عضویت آکادمی اسکار درآمده‌ام و قطعا بسیار خوشحالم که بین تعداد زیادی از اعضای آکادمی اسکار امسال سه نفر از ایران به عضویت آکادمی درآمده‌اند و یکی از آنها من هستم. قطعا بیش از هر چیز برایم این سؤال بود که بسیاری از فعالان حقوق زنان در ایران نسبت به این خبر بی‌تفاوت بودند، نه به این دلیل که من انتظار عجیبی داشتم، به‌هرحال این اتفاق خوبی برای سینمای ایران است و بسیاری از خانم‌ها در فضای مجازی یا دیدارهایی که اتفاق می‌افتد از این ماجرا خوشحالند و تبریک می‌گویند.

نگاه و نظر مخاطبان خارجی فیلم «نگاه» تا به امروز چطور بوده؟

فیلم «نگاه» جزء فیلم‌های پرافتخار ایران بوده و تقریبا در یک سال گذشته در بیشتر از صد جشنواره بین‌المللی حضور داشته و جوایز معتبری کسب کرده. جالب اینجاست که معمولا از مخاطبان فیلم در جشنواره‌های خارجی عکس‌العمل‌های بهتری می‌بینم. احساس می‌کنم در خارج از ایران هیچ فستیوالی و هیچ‌کسی فیلم و کارگردان را قضاوت نمی‌کند و ابتدا فیلم را می‌بیند و نظر می‌دهد و اگر از فیلم خوشش آمد به مرور کارگردان را پیگیری می‌کنند، اما در ایران متأسفانه همیشه با پیش‌داوری جلو می‌رویم؛ هنوز فیلم را ندیده‌ایم، اما به‌راحتی درباره کیفیت آن نظر می‌دهیم!

بااین‌حال هیچ‌کدام از اینها باعث نمی‌شود من راهم را که فکر می‌کنم راه درستی است ادامه ندهم. متأسفانه برخلاف حضورهای موفق جهانی، فیلم «نگاه» در ایران در هیچ بخشی نامزد نشد و تنها در جایزه سینماسینما نامزد دریافت جایزه شد که از این بابت بسیار خوشحال شدم. ماجرای پیش‌داوری در سینمای ما یا به‌نوعی دیگر ازبین‌بردن رقیب در ایران اتفاق ناخوشایندی است، درصورتی‌که ما نیازمند رقیب هستیم تا رشد کنیم.

در عرصه فیلم کوتاه سینمای ایران جایگاه سینمای ایران را چطور می‌بینید؟

در عرصه فیلم کوتاه و بلند در سینمای دنیا جایگاه خوبی پیدا کرده‌ایم. ما هم مؤلفه‌هایی در فیلم‌هایمان داریم که برای مخاطب جهانی آشناست. همیشه فکر می‌کنم به نسبت تولیداتی که در سینمای خودمان داریم، عرضه این محصولات و حضورمان خیلی گسترده نیست. یک‌سری فیلم‌ساز خاص هستند که فیلم‌هایشان در عرصه‌های جهانی بسیار مطرح است؛ مثل آقای فرهادی یا کیارستمی، اما قطعا با توجه به ظرفیت سینمای ما، میزان این حضور باید بهتر و بیشتر باشد. امیدوارم از کپی‌کردن هم بیشتر فاصله بگیریم.

چیزی که مثلا در فستیوال‌های مختلف می‌شنوم این است که زمانی فیلم‌هایی به سبک و شیوه استاد کیارستمی ساخته می‌شد و زمانی دیگر بسیاری شیوه آقای فرهادی را در پیش گرفتند. این قشنگ نیست. فکر می‌کنم بهتر است شیوه خودمان را در فیلم‌سازی داشته باشیم. من تمام تلاشم را می‌کنم که کپی کسی نباشم و امیدوارم بیش‌ازپیش فیلم‌ساز م‍ؤلف داشته باشیم.