محمد شیری: جزو فراموش شدگانیم!

بانی فیلم: بی توجهی به بازیگران پیشکسوت و کم کار شدن و خانه نشین شدن عده ای از این هنرمندان کم کم تبدیل به معضلی شده است که هیچ کسی و هیچ نهادی هم به این مسئله پاسخگو نیست.

محمد شیری بازیگر سریال هایی چون: شب های برره، جاده چالوس، ساختمان پزشکان و گنج مظفر جزو بازیگرانی است که مدتهاست پیشنهادات خوبی در این زمینه ندارد. وی در این باره عنوان کرد: مدتهاست که در هیچ فیلم و سریالی بازی نکرده ام. آخرین کارم بازی در فیلم «لازانیا» بود که سال گذشته کار کردم و قرار است اکران شود. شاید دلیل این کم کاری این باشد که ما جزو هیچ باندی نیستیم!

وی در ادامه افزود: اتفاقا یک تئاتر هم می خواستم که روی صحنه ببرم که نشد و دوستان کم لطفی کردند و به ما سالن ندادند! واقعا نمی دانم دلیل این کم لطفی ها چیست! گرچه خوشحالم که کار نمی کنم. چون دوست ندارم جزو هیچ باندی باشم. اما در هر صورت برای بازیگری که عمرش را صرف این کار و هنر کرده است، کم کاری و یا بیکاری اتفاق خوشایندی نیست.

شیری همچنین درباره شرایط پیش آمده بیان کرد: به طور کلی تولید فیلم و سریال که به نسبت گذشته کمتر شده، اما وقتی من فیلم ها و سریال ها را می بینم، متوجه می شوم که یک عده بازیگر در این کارها هستند که همیشه هستند! نمی خواهم بگویم که باند بازی است. شاید ما را فراموش کرده اند. البته این اتفاق فقط در کشور ما می افتد که یکباره یک نفر را کنار می گذارند و فراموش می کنند. نمی دانم فیلمسازان ما به دنبال این هستند که سلیقه تماشاچی را عوض کنند یا نه اما بیشتر جوان ترها مقابل دوربین هستند و بازی می کنند. در صورتی که این اصلا درست نیست. من برای شما مثالی در این باره می زنم. آقای رضا ناجی دوست عزیز ما توانست در ۷۰ سالگی جایزه بگیرد.

اما متاسفانه سناریست های خوب ما اینگونه توجیح و تربیت نمی شوند که برای سن و سال ما هم می توان فیلمنامه خوب نوشت. البته من قصد توهین به هیچ دوستی را ندارم. فقط درد دل می کنم. وقتی به فیلم ها و سریال های خارجی نگاه می کنید، می بینید که برای بازیگران مسن چه فیلمنامه ها و نقش های جذابی می نویسند!

بازیگر سریال «دردسر والدین» همچنین گفت: وقتی این شرایط را می بینم، تاسف می خورم که چرا وارد این حرفه شدم و ای کاش به دنبال شغل دیگری رفته بودم و اینگونه عمرم را صرف این هنر نکرده بودم. به هر حال آدم تاسف می خورد وقتی این شرایط را می بیند و انگیزه هایش را از دست می دهد. ضمنا من واقعا نمی دانم جواب مردم را چه بدهم وقتی من را می بینند از من سوال می کنند کجا هستی و چرا بازی نمی کنی! مردم که نمی دانند ما بازیگریم و باید منتظر پیشنهاد بمانیم و اینکه یکی ما را انتخاب کند. من واقعا جوابی برای این سوال مردم ندارم!

شیری با اشاره به شرایط موجود در سینما و تلویزیون متذکر شد: همه دوستان می دانند که برای من کوتاهی و بلندی نقش مهم نیست. اما با این حال یکی از دوستان به من پیشنهاد نقشی را داد که اصلا نمی توانستم با آن ارتباط برقرار کنم. به همین دلیل نتوانستم آن را بازی کنم و کار را رد کردم. از این دست مشکلات هم در کار ما وجود دارد. من هنوز هم بعد از چهل و اندی سال خودم را شاگرد می دانم. چه در تئاتر و چه سینما و تلویزیون. هنوز هم بلد نیستم که خودم را تحمیل کنم و از دوستی بخواهم که من را در کارش دعوت کند.

به هر حال من بازیگرم و در طول این سالها ثابت کرده ام که توانمندی من در چه حدی است. اما گاهی با مسائلی روبرو می شوم که به شدت آزرده خاطرم می کند. به تازگی هم شنیده ام که نقش فروشی باب شده است! این خیلی اتفاق بدی برای هنر بازیگری است. مگر می توان هنر را خرید؟! چرا ما به این سمت و سو رفته ایم؟ اتفاقا برای من هم این اتفاق افتاد. دو سال پیش آقایی با من تماس گرفت و برای یک کاری دعوت کرد. کلی چانه زنی برای دستمزد من کرد که اصلا کار جالبی نبود. بعد از آن که من کلی با آنها راه آمدم، شنیدم که نقش را به یک نمایشگاه دار فروختند!

یعنی به یک نابازیگری که احتمالا یا دستمزد نگرفه و یا اسپانسر کار شده است. از این اتفاقات خیلی شنیدم و به شدت از این گونه خبرها شرمنده و ناراحت می شوم که هنر ما به کجا رفته که چنین مسائلی برایش پیش می آید! به هر حال درد دل ما زیاد است. اما هیچ نتیجه ای ندارد. من بارها برای ساخت تله فیلم اقدام کرده ام، اما سرمایه گذار نمی توانم پیدا کنم. البته به من هم گفتند کسانی هستند که پول می دهند و بازی می کنند. اما من نمی توانم چنین کاری را انجام بدهم. به چه قیمتی؟!
وی در پایان نیز گفت: امیدوارم شرایط این حرفه تغییر کند و به روزهای خوبی که تلویزیون و سینما داشت بازگردیم. کارها بین هنرمندان تقسیم شود و هیچ هنرمندی بیکار و خانه نشین نشود.