رضا یزدانی: نقش خودم را بازی می‌کنم

خبرآنلاین: رضا يزداني، نامی آشنا در عرصه موسیقی است که طرفداران کارهایش علاوه بر عرصه موسيقی حضور او در دنیای بازیگری سینما و تلویزیون را هم شاهد بوده‌اند.

یزدانی با بازي در فيلم سینمایی «طهران تهران» کار مشترک داريوش مهرجويي و مهدی کرم‌پور اولين حضور جدی‌اش در بازیگری را پشت سر گذاشت و در ادامه نیز همکاری با کارگردان‌های مطرح از جمله مسعود کیمیایی را تجربه کرد. او در بیشتر تجربه‌های بازیگری‌اش در نقش خودش ظاهر شده و این شب‌ها در سریال «تعطیلات رویایی» که سریال نوروزی شبکه دو است و علیرضا امینی کارگردانی آن را برعهده دارد، حضور پیدا کرده است.

یزدانی پیش از این در سینما و تلویزیون در بیش از ده اثر در مقام خواننده جلوی دوربین رفته است. این خواننده که سبک موسیقی متفاوتی را دنبال می‌کند، درباره همکاری‌اش با تلویزیون می‌گوید: «من پیش از این نیز با تلویزیون همکاری داشته‌ام که سریال‌های «یادآوری»، «جاده چالوس»، «مرگ تدریجی یک رویا» و «پرستاران» از جمله آنها بوده‌اند که خوشبختانه مورد توجه قرار گرفتند. البته شاید آن‌قدر که مخاطبان سینما کارهای من را به دلیل اینکه حضور بیشتری در این عرصه داشتم، به خاطر دارند سریال‌هایم را به یاد نداشته باشند. اما از بیننده گسترده تلویزیون هم نمی‌توان غافل بود.»

او درباره تمایلش به حضور در سینما و تلویزیون توضیح می‌دهد: «من این شانس را داشتم که به دلیل سبک کاری متفاوتم در بین خواننده‌ها بیشترین تیتراژ سینمایی را خوانده باشم. در تلویزیون هم با اینکه به اندازه سینما فعال نبودم اما همان کارهایی که حضور داشتم خوشبختانه مورد توجه قرار گرفتند و رضایت مخاطبان همراه من بوده است. درست است که کار در تلویزیون سختی‌های خاص خودش را دارد اما قطعا برای من جذاب است. سینما هم مدیومی است که من فعالیتم را از آنجا شروع کردم و قطعا حس خاصی نسبت به آن دارم، دوستش دارم و برای حضور در آن تلاش می‌کنم.»

این خواننده پاپ-راک درباره تاثیر تیتراژ خواندن یک خواننده چه در سینما و چه تلویزیون می‌افزاید: «طبیعی است که نمی توان منکر تاثیر تیتراژ خواندن برای یک فیلم یا سریال شد. اما من معتقدم انتخاب درست یک خواننده تاثیر بیشتری بر دیده شدن او دارد. ممکن است یک خواننده در موقعیتی کاری را بخواند و به جای این‌که آن کار به او کمک کند به او ضربه هم بزند. اما خیلی وقت‌ها هم خواننده‌ها تیتراژ سینمایی یا تلویزیونی می‌خوانند و این به محبوبیت‌شان کمک می‌کند. علاوه بر تیتراژ خواندن در کارنامه کاری من بازی در چند فیلم سینمایی نیز وجود دارد ولی اگر این اتفاق هم افتاده است، قطعا به این دلیل بوده که به موسیقی‌ام کمک شود. هر قدمی که من در این راه برداشتم در جهت حرکت به سوی موسیقی نیز بوده است و خوشبختانه اتفاق‌هایی که برایم افتاده همیشه مثبت بوده است و طرفدارن و مخاطبان از آنها استقبال کرده‌اند.»

یزدانی درباره سریال «تعطیلات رویایی» و حضورش در این مجموعه نوروزی نیز بیان می‌کند: «ممکن است پیشنهادها برای بازی و حتی تیتراژ زیاد باشند اما من همیشه ترجیح می‌دهم منتظر کاری بمانم که واقعا دوستش داشته باشم و حس خوبی از حضور در آن کار به من منتقل شود. زمانی که سریال «تعطیلات رویایی» به من پیشنهاد شد به دلیل فضای متفاوتی که داشت احساس کردم کار مورد علاقه من است. تصویربرداری این سریال بیشتر در جزیره کیش و شهر شیراز انجام شده است؛ دو جایی که من به آنها علاقه زیادی دارم. همین موضوع به نظرم برای بیننده هم جذابیت‌هایی را به همراه دارد. من در این کار هم نقش خودم را بازی کردم و علاوه بر بازی، تیتراژ کار را هم خواندم.»

خواننده تیتراژ «پرستاران» درباره حضور در یک سریال طنز که پیش از این تجربه‌اش را نداشته است، می‌گوید: «به دلیل جنس و سبک کاری من، بیشتر کارهایی که پیش از این پیشنهاد می‌شد آثاری جدی بودند و فرق سریال «تعطیلات نوروزی» هم در همین است. البته جنس کار علیرضا امینی و طنز این سریال طوری نبود که من را پس بزند. ضمن اینکه همان‌طور که گفتم من در این سریال هم نقش خودم را بازی کردم با ویژگی‌هایی که از من سراغ دارید.»

او در پاسخ به این سوال که چرا بیشتر او بازی در کارهایی را قبول می‌کند که نقش خودش را بازی می کند، توضیح می‌دهد: «اتفاقا این موضوع یکی از مسائلی است که برای من اهمیت دارد. من یک خواننده هستم که بازی هم می‌کنم به همین دلیل هم بیشتر پیشنهاد بازی در کارهایی را پذیرفتم که نقش من یک خواننده باشد، یعنی همین که هستم. دلیل این انتخاب‌هایم این است که وقتی تماشاگر من را روی پرده سینما یا قاب تلویزیون می‌بیند، به راحتی بتواند من را در قالب آن نقش بپذیرد و باور کند. در چند کار هم که بازی کردم داستان فیلم، یا قصه زندگی خودم بوده یا بخش‌هایی از زندگی من در آن روایت شده است. به نظرم حضور من در نقش یک خواننده که خودم هستم برای مخاطب باورپذیر است اما اگر من را در نقش یک فرد دیگر مخصوصا نقش منفی ببیند، طبیعی است که به دلیل پس‌زمینه ذهنی که دارد نمی‌تواند آن را باور کند و این مسئله به ضرر من می‌شود.»