منصور ضابطیان: تلویزیون ندیدن، ادا شده است!
منصور ضابطیان، برنامه‌ساز و مجری نام آشنای تلویزیون می‌گوید تلویزیون مشکل دارد اما خالی از برنامه نیست.
خبرآنلاین: منصور ضابطیان، برنامه‌ساز و مجری نام آشنای تلویزیون می‌گوید تلویزیون مشکل دارد اما خالی از برنامه نیست.
منصور ضابطیان و محمد صوفی که به صورت مشترک تهیه‌کنندگی و کارگردانی برنامه‌های موفق زیادی را در تلویزیون بر عهده داشته‌اند، عید امسال هم با ویژه برنامه سال تحویل از شبکه شما مهمان خانه‌های بیننده‌های تلویزیون بودند. ضابطیان به همراه گروه برنامه سازشان در بیشتر تجربه‌هایی که روانه آنتن کردند نشان دادند که رگ خواب مخاطب را بلدند و مخاطب ثابت برنامه‌هایشان هم گواه این ادعاست. ضابطیان که از مجری‌های نام آشنای تلویزیون است در گفت‌و‌گو با خبرآنلاین از ویژگی‌های برنامه‌سازی در تلویزیون و «رادیو شب» گفته است.
این روزها در جامعه این بحث که مردم خیلی آرامش ندارند و مثل گذشته چندان صبور نیستند مطرح است. اما برنامه‌های شما، چه آنهایی که پیش از «رادیوشب» روی آنتن بودند و چه این برنامه همیشه تم و فضایی آرام و آرامشبخش داشتند و دارند. ایجاد چنین فضایی در برنامه دغدغه‌تان است یا بعد از مدتی تبدیل به سبک کاری‌تان شد؟
موفقیت یک برنامه‌ساز در گرو این است که نیازسنجی کند و ببیند نیاز جامعه‌اش چیست. مجموعه برنامه‌هایی که به قول شما به عنوان یک سبک یا امضا گروه برنامه ما شناخته می‌شود به نوعی از این نیاز جامعه که آرامش می‌خواهد می‌آید. جامعه ما این روزها به ایستادن، نگاه کردن و نفس عمیق کشیدن نیاز دارد. مسئله‌ای که در ریتم جامعه امروز گم شده است. موضوعی که شما به آن اشاره کردید از این نیاز آمد و رفته رفته تبدیل به سبک در کارهای ما شد. سعی می‌کنیم همیشه این اتفاق بیفتد و آن آرامش در کارهای ما وجود داشته باشد.
مدت زمانی دلخوری بین گروه برنامه‌ساز شما و تلویزیون به وجود آمد و حتی شنیده شد قرار است شما از طریق شبکه‌های تلویزیونی اینترنتی برنامه بسازید. دلیل این موضوع چه بود؟
تلویزیون در بخش‌های مختلف‌اش مدیریت‌های مختلف دارد و ممکن است تو در یک جایی نتوانی با یک بخش مدیریت کار کنی و با یک بخش دیگر بتوانی. برای ما هم همین اتفاق افتاد و در معاونت سیما نه ما مایل و نه آنها مایل بودند که با هم همکاری کنیم. ولی در معاونت استانها این علاقه دوطرفه وجود داشت و منجر به همکاری ما شد.
برنامه‌های مختلفی که شما در شبکه‌های تلویزیون داشتید طبف گسترده‌ای از مخاطبان را در بر می‌گرفته و علاوه بر اینکه یکسری مخاطب ثابت داشته با توجه به رویکرد و حال و هوای آن برنامه جدید مخاطبان جدیدی هم به بیننده‌های برنامه اضافه می‌شده. یک برنامه‌ساز در این اوضاعی که مردم اغلب نسبت به تلویزیون و برنامه‌هایش جبهه دارند باید تلاش مضاعفی داشته باشد تا بتواند مخاطب را پای برنامه‌اش بنشاند؟ در واقع جذب مخاطب را تا چه اندازه یک چالش برای برنامه‌ساز می‌دانید؟
کاملا این حرف درست است، اما این روزها تلویزیون ندیدن برای خیلی‌ها ادا شده است که تلویزیون هیچ برنامه‌ای ندارد و ما هم تماشا نمی‌کنیم. من مشکلات تلویزیون را کتمان نمی‌کنم، مشکلاتی که بخش عمده‌ای از آنها خیلی به برنامه‌سازان مربوط نمی‌شود، ولی اینطور هم نیست که خیلی خالی از همه چیز باشد. شما می‌توانید در تلویزیون برنامه‌های خوبی هم پیدا کنید کمااینکه پیدا کرده‌اید. به نظرم اینکه بخواهیم همه را یکسره به یک چوب برانیم خیلی منصفانه نیست. اما طبیعی است که به واسطه تنوع رسانه‌های مختلف و به ویژه گسترش فضای مجازی که ریتم متفاوتی نسبت به آنچه که رسانه‌های قدیمی‌تر دارند کار تلویزیون سخت‌تر شده است. این اتفاق در همه جای دنیا افتاده و فقط مختص به تلویزیون ایران نیست. باز هم طبیعی است که در چنین شرایطی تو که می‌خواهی مخاطبی را که مدام به سمت فضای مجازی می‌رود را به سمت تلویزیون بکشانی کار سخت‌تری در پیش داری.
خودتان به عنوان کسی در همه بخش‌های یک برنامه دستی بر آتش دارید، چه راهکارهایی را برای جذب مخاطب در نظر می‌گیرید؟ سعی می‌کنید با در میان مردم بودن اعتمادشان را جلب کنید یا راه‌های دیگری دارید؟ البته می دانید که خودتان به روز و خیلی هم اهل مطالعه هستید.
به نظر مهمترین ویژگی این است که تو بدانی جامعه‌ات چه می‌خواهد، در واقع رابطه‌ات با جامعه‌ات قطع نباشد. اگر جامعه‌ات سراغ فضای مجازی رفته، تو هم باید در جایی از برنامه‌ات رنگ و بوی فضای مجازی را ایجاد کنی که بتوانی مخاطب را جذب کنی. مهمترین تفاوتی که یک برنامه تلویزیونی با فضای مجازی و اتفاقاتش دارد این است که در فضای مجازی تو هستی و رسانه، در فضای رسانه‌هایی مثل تلویزیون تو هستی و خانواده‌ات، دوستانت و آدم‌های دیگر و آن رسانه. در واقع فضای مجازی به آن انزوا دامن می‌زند در حالیکه رسانه‌ای مثل تلویزیون اینطور نیست. اما آن رسانه هم باید بتواند آن اجتماعی که پای تلویزیون می‌نشیند را حفظ کند.
اگر موافق باشید به «رادیو شب» هم بپردازیم، چقدر از روندی که این برنامه از ابتدا داشت راضی بودید؟
اتفاقا همینجاست که فضای مجازی به کمک ما می‌آید و می‌گوید که چنین برنامه‌ای وجود دارد. اما به هر حال ما شبکه‌مان را عوض کردیم و با یک فاصله دو ساله از یک شبکه به شبکه دیگر آمدیم طبیعی است که طول می‌کشد تا مردم پیدایمان کنند. استقبال از پیشی‌بینی‌هایمان خیلی بهتر است اما از انتظاراتمان هنوز عقب‌تر هستیم.
دوست داشتید «رادیو شب» هم از یک شبکه دیگر روی آنتن می‌رفت؟
برای من بیننده کیفی مهمتر از بیننده کمی است. بیننده‌ای که تو را در یک شبکه کمتر آشنا پیدا میکند، بیننده کیفی است، چون از یک برنامه توسط افراد دیگری خبردار شده است. کسانی که همفکر خودش بودند. در شبکه‌های پربیننده‌تر تو یک پایه‌ای از مخاطب داری و این مخاطب همیشه هست و به این معنا نیست که برنامه تو خوب است. آنها هستند چه برنامه خوب بسازی و چه بد آنها می‌بینند. اما اینکه بیننده شبکه‌ای را انتخاب میکند یعنی دقیقا می‌داند که می‌خواهد مخاطب چه برنامه‌ای باشد و این برای من اهمیت زیادی دارد.
نظر کاربران
اتفاقا تلویزیون دیدن ادا شده است و نشانه این است که فرد به شخصیت خود احترام قایل نیست که وقت خود را با برنامه های مزخرف صدا و سیما تلف میکند. من که بیست سال است اصلا تلویزیون نگاه نکرده ام و خیلی از این موضوع خوشحالم
خدا وکیلی صدا و سیما مفت نمی ارزد. من با اینکه در ایران زندگی میکنم اما سالهاست صدا و سیما ندیده ام.
تا شبکه ی خوبی مثل "من و تو" هست صدا و سیما چرا؟؟
شعر یادت نره،
شب جمعه،
بفرمایید شام،
سریالهای روز دنیا مثل پولدارک،
سایه های آبی،
مرداک،
دانتون ابی،
ییلاق در شیملا،
مجله تلویزیونی من و تو پلاس،
صدا و سیما هیچی نداره جز سانسور و توهین به شعور بیننده
احسنت خیلی خوب بود.
درود بر شرفت،ندیدن تلویزیون شده پز روشنفکری برا یه عده