سعید مرتضوی؛ دم دستترین عبرت تاریخی!
مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: سعید مرتضوی نامی است آشنا برای اهالی رسانه و سیاست. فردی که بعد از سالها عملکرد او در دستگاه قضا و سازمان تامین اجتماعی مورد سوال قرار گرفته و تا حدودی پردههای عملکرد او کنار رفته و دادستان سابق تهران را در برابر دستگاه عدالت قرار داده است.
مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: سعید مرتضوی نامی است آشنا برای اهالی رسانه و سیاست. فردی که بعد از سالها عملکرد او در دستگاه قضا و سازمان تامین اجتماعی مورد سوال قرار گرفته و تا حدودی پردههای عملکرد او کنار رفته و دادستان سابق تهران را در برابر دستگاه عدالت قرار داده است.
کسی که خود سالها حکم زندان رفتن دیگران را امضا می کرد خود حالا در راه زندان است. در کنار این زندان رفتن پرونده تازهای هم به نام قتل زهرا کاظمی خبرنگار «ایرانی-کانادایی» در ۱۴ سال قبل - ۶ سال پیش از ماجرای کهریزک - برای او باز شده است.
ناگاه بیت اول رباعی مشهور خیام نیشابوری به یاد می آید که: «بهرام که گور میگرفتی همه عمر/ دیدی که چگونه گور بهرام گرفت».
عاقبت سعید مرتضوی و امثال او در سراسر جهان، آیینهای است برای هر که اختیار و قدرتی دارد تا آن را ابدی و انحصاری و دور از نظارت نپندارد.
باید بدانیم این اسب همیشه به تاخت میرود و گاهی سوار خود را چنان به زمین می کوبد که دیگر نمیتواند قد راست کند. تمام کسانی که از زین قدرت به زمین خوردهاند هیچ گاه فکر نمیکردند روزی از پشت میلههای زندان سر درآورند یا حتی مجازات های سنگین نر در انتظار آنان باشد.
آیه ۲ سوره حشر قرآن که در فرهنگ ما ضرب المثل شده همین معنا را به زیباترین شکل بیان می کند: « فَاعْتَبِروُا یَا اُولِی الاَبْصَارِ/ پس عبرت بگیرید ای صاحبان چشم.» و خاقانی شروانی می سُراید: «هان ای دل عبرت بین، از دیده عِبَر کن هان» یا از دیده نظر کن هان...
تاریخ اما تنها نه برای خواندن که در همین نزدیکی است و سعید مرتضوی دم دست ترین تاریخ موجود.
گفتوگوها و مصاحبههای کسانی را که با احکام و ارادۀ او به زندان رفتهاند بخوانید. ماشاالله شمس الواعظین روزنامه نگار کهنه کار ایرانی خاطره جالبی از برخورد با سعید مرتضوی دارد. او میگوید:« من در دادگاه خودم که مرتضوی رئیس آن بود ( اواخر آبان ۷۸ ) به خودش گفتم: "روزی در همین جمهوری اسلامی فرا میرسد که به اتهام ارتکاب جنایات علیه بشریت به زندان خواهی رفت و مرتضوی پوزخندی به من زد و گفت: "چنین آرزویی را بهگور خواهی برد."»
همه ما باید بدانیم چرخ این دنیا همیشه به کام ما نمیچرخد. گاهی در عرش هستیم گاهی در فرش. امام علی ع نیز می گوید: دنبا دو روز است. روزی با ما و روزی بر ما.
پس جا دارد به گونه ای رفتار کنیم که اگر در عرش بودیم از ما به نیکی یاد کنند و به فرش افتادیم نیز از ما به نکویی نام ببرند.
سرنوشت قاضی و دادستان سابق که در سال ۸۹ شعب تأمین اجتماعی هم تصویر او را درقالب بنر نصب کرده بودند برای همۀ باید عبرت باشد: در سوره یوسف آیه ۱۱۱ آمده است: «لَقَدْ کَان فِی قِصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لاِوُلِی الالْبَاب./ درسرگذشت آنان درس عبرتی برای صاحبان اندیشه بود.»
ارسال نظر