چه بلایی سر خودمان آورده‌ایم؟
مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: زنگنه وزیر نفت دولت روحانی در نشست خبری خود اعلام کرد:« جرأت نمی‌کنیم اسم قراردادی را که نزدیک به نتیجه‌گیری است، اعلام کنیم؛ زیرا می‌ترسیم کاری کنند که امضا نشود. عده‌ای داخلی و خارجی می‌روند و می‌گویند این کار را نکن. خدا شر برخی خارجی‌ها را به خودشان برگرداند و داخلی‌ها را اصلاح کند.»
مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: زنگنه وزیر نفت دولت روحانی در نشست خبری خود اعلام کرد:« جرأت نمی‌کنیم اسم قراردادی را که نزدیک به نتیجه‌گیری است، اعلام کنیم؛ زیرا می‌ترسیم کاری کنند که امضا نشود. عده‌ای داخلی و خارجی می‌روند و می‌گویند این کار را نکن. خدا شر برخی خارجی‌ها را به خودشان برگرداند و داخلی‌ها را اصلاح کند.»
داستان عجیبی است حال و روز این روزهای ایران. برخی از افراد برای زمین زدن یک دولت، جلوی پیشرفت یک ملت را می‌گیرند. واقعا چه بلایی سر این کشور آمده است که منافع ملی قربانی منافع فردی شده است.
چقدر عجیب است که بسیاری از ما فکر می‌کنیم موفقیت روحانی تنها موفقیت اصلاح طلبان است و یا موفقیت اصول‌گرایان ربطی به ما ندارد.
چقدر جامعه ایران دو دسته شده است. دو دسته‌ای که چشم دیدن خود را ندارند. سنگ‌های بزرگی در هر دو جناح آماده است تا وقتی رقیب می‌خواهد کاری کند به سوی او پرتاب کنند تا موفقیت به نام دیگری نوشته نشود.
بسیاری ایران را فراموش کرده‌اند. ایران برای آنها شده است دسته خودشان.
خنده دار نیست. کسانی در داخل برای اینکه رقیب را زمین بزنند به طرف خارجی علیه کشور بد می‌گویند. اتفاقاتی که این روزها برای مهاجم‌های احتمالی خارجی استقلال تهران افتاده است نمونه بارز این معناست.
فردی در داخل ایران به مهاجم‌های مدنظر این تیم پایتخت زنگ می‌زند و به آنها می‌گوید ایران ناامن است. بچه‌هایت را می‌کشند.
در خیلی جاهای جهان سرزمین مهم‌تر از هر فردی است. در روزگاری نه چندان دور جوانان این سرزمین جان خود را فدای نام ایران کردند. جان مهم‌ترین سرمایه یک انسان است. آنها مهم‌ترین سرمایه خود را فدای این سرزمین کرده‌اند. حالا چه شده است نمی‌دانم.
این رفتار تنها شامل حال سیاسی‌ها و آدم‌های معروف نمی‌شود بسیاری از ما هم دچار این مشکل شده‌ایم. همه ما باید کلاه خود را قاضی کنیم و ببینم چرا به جایی رسیده‌ایم که حاضریم همه را قربانی کنیم تا خودمان بالا باشیم.
بگذارید مثالی ساده بزنم. فشرده جلوی در مترو ایستاده‌ایم. همدیگر را هل می‌دهیم تا زودتر به یک صندلی برسیم. بدون اینکه به روبرو و کنار خود توجه داشته باشیم فقط هل می‌دهیم چون می‌خواهیم بیست دقیقه، نیم ساعت یا حداکثر یک ساعت بر روی یک صندلی بنشینیم.
این یک نمونه کوچکی از رفتارهای امروز ماست.
منفعت طلبی خدایی شده است که حاضریم همه را برای آن قربانی کنیم. گاهی این خدا در ظاهر پول خود را نشان می‌دهد، گاهی قدرت و گاهی صندلی مترو.
اگر این رفتار را ترک نکنیم تبدیل به یک جامعه خطرناک می‌شویم.
ژوزه ساراماگو رمانی دارد به نام «کوری». در این رمان مردم شهر دچار کوری سفید می‌شوند و به خاطر این کوری همه می‌خواهند خود را نجات دهند تا در عصر کوری زنده بمانند. مبادا جامعه ما دچار این کوری و رد شدن از دیگران شود.
داستان عجیبی است حال و روز این روزهای ایران. برخی از افراد برای زمین زدن یک دولت، جلوی پیشرفت یک ملت را می‌گیرند. واقعا چه بلایی سر این کشور آمده است که منافع ملی قربانی منافع فردی شده است.
چقدر عجیب است که بسیاری از ما فکر می‌کنیم موفقیت روحانی تنها موفقیت اصلاح طلبان است و یا موفقیت اصول‌گرایان ربطی به ما ندارد.
چقدر جامعه ایران دو دسته شده است. دو دسته‌ای که چشم دیدن خود را ندارند. سنگ‌های بزرگی در هر دو جناح آماده است تا وقتی رقیب می‌خواهد کاری کند به سوی او پرتاب کنند تا موفقیت به نام دیگری نوشته نشود.
بسیاری ایران را فراموش کرده‌اند. ایران برای آنها شده است دسته خودشان.
خنده دار نیست. کسانی در داخل برای اینکه رقیب را زمین بزنند به طرف خارجی علیه کشور بد می‌گویند. اتفاقاتی که این روزها برای مهاجم‌های احتمالی خارجی استقلال تهران افتاده است نمونه بارز این معناست.
فردی در داخل ایران به مهاجم‌های مدنظر این تیم پایتخت زنگ می‌زند و به آنها می‌گوید ایران ناامن است. بچه‌هایت را می‌کشند.
در خیلی جاهای جهان سرزمین مهم‌تر از هر فردی است. در روزگاری نه چندان دور جوانان این سرزمین جان خود را فدای نام ایران کردند. جان مهم‌ترین سرمایه یک انسان است. آنها مهم‌ترین سرمایه خود را فدای این سرزمین کرده‌اند. حالا چه شده است نمی‌دانم.
این رفتار تنها شامل حال سیاسی‌ها و آدم‌های معروف نمی‌شود بسیاری از ما هم دچار این مشکل شده‌ایم. همه ما باید کلاه خود را قاضی کنیم و ببینم چرا به جایی رسیده‌ایم که حاضریم همه را قربانی کنیم تا خودمان بالا باشیم.
بگذارید مثالی ساده بزنم. فشرده جلوی در مترو ایستاده‌ایم. همدیگر را هل می‌دهیم تا زودتر به یک صندلی برسیم. بدون اینکه به روبرو و کنار خود توجه داشته باشیم فقط هل می‌دهیم چون می‌خواهیم بیست دقیقه، نیم ساعت یا حداکثر یک ساعت بر روی یک صندلی بنشینیم.
این یک نمونه کوچکی از رفتارهای امروز ماست.
منفعت طلبی خدایی شده است که حاضریم همه را برای آن قربانی کنیم. گاهی این خدا در ظاهر پول خود را نشان می‌دهد، گاهی قدرت و گاهی صندلی مترو.
اگر این رفتار را ترک نکنیم تبدیل به یک جامعه خطرناک می‌شویم.
ژوزه ساراماگو رمانی دارد به نام «کوری». در این رمان مردم شهر دچار کوری سفید می‌شوند و به خاطر این کوری همه می‌خواهند خود را نجات دهند تا در عصر کوری زنده بمانند. مبادا جامعه ما دچار این کوری و رد شدن از دیگران شود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
نشانه خیانت یعنی بهانه اینگونه که بایک تیر دو نشان زدن هم بهانه برای مردم هم گروه دیگر رامسعول این کارها نشان دادن خوب تاکتیکی است ؟؟؟خدا راچکار میکنید ان راکه نمشود بازی داد
همینم هست
مدیر دانا= کشور اباد
وقتی تو یه کشوری یه اقایی پیدا میشه ومنابع کشور رو میریزه تو کیسه خودش ویک شبه غیب میشه وبقیه مردم واسه یه لقمه نون بخور نمیر صبح تا شب دوندگی می کنن و به جایی نمیرسن نباید انتظار بهتر از این داشته باشی وقتی دنباله دنیای ایدال هستی باید حق رو سر جاش قرار بدی وچون نمی تونین که تو حلقه خودتون این رو رعایت کنین نهایتان میشه همین چیزی که داره سرمون میاد
واقاحرفت درسته.وقتی احمدی نزادتوچهارسال اول دولتش اینقدرخوب کارکرد (حداقل واسه قشرمحرم)خیلیها نتونستن ببین وهرکاری کردن که زمین بخوره.حتی به امریکاواروپا پیشنهاددادن تحریم دادن.حالاخودشون قدرتو به دست گرفتن.مایادمون نرفته
زنگنه خیلی وقته دارو دسته ات دچار کوری سفید شدین از حال فقرا و بدبختها بی خبرین یا اگه خبر داری خودتونو به کوری سفید زدین پول نفت و سایر سوختها رو هاپولی میکنین اینم از عیدی شماها بود
مثالتون هم خیلی بی ربط بود آخه از آدمایی که دو شیفت وسه شیفت واسه گذران زندگی سگیشون کار میکنندوتوشبانه روز 4-5ساعت بیشتر نمیخوابن انتظار داری تومترو جاشنو و بدن به یکی دیگه اصلا ببینم شما تاحالامترو سوار شدی !!!!ازدور نشستی میگی لنگش کن،برو عامو
اخ داغ دل منوتازه کرد نمیخوام حرف بزنم ولی اینکه عوارض روستایی ومبلغ مصرف گاز یه دونه است اقای کردیهم میخاست مبلغ مصرف وبرق وعوراض روستاراباهم یک کنه یعنن فکرکن اگر400هزار تومان اومدهاینو میخوادبرداره برای عوارض من نوشتم برای کردی باور کن شوخی نمیکنم وقانع نشدم یعنی مافرارکنیم توروستا
احمدی نژاد ادم عجیبی بود ولی از شما هم خیلی بهتر بود.شما نه تنها کار نمی کنید بلکه دشمن ملت دشمن اسلام بوده و خائن نیز هستید.تمام بحران های کنونی کشور را متعلق به احمدی نژاد می دانید و تمام نکات مثبت را به دولت منتسب می کنید.
خداپدرت روبیامرزه شده تمام شده رفته پی کارش ازاین مراحل گذشته دیگه شما خودت بهترازبفیه مدونید
وقتی اسم احمدی نژاد یا روحانی میاد دعوای بین دو حذب مفت خوره