شاخص امید به زندگی در ایران چقدر است؟
امید به زندگی یک شاخص آماری است که نشان می دهد هر عضوی از جامعه هنگام تولد به طور متوسط چند سال می تواند توقع حیات داشته باشد. بنابراین امید به زندگی یکی از شاخص های توسعه یافتگی کشورهاست چون وضعیت سلامت و بهداشت، شرایط اقتصادی و سیاسی در آن تاثیر مستقیم دارد. طبق آخرین آماری که بانک جهانی منتشر کرده مردم ژاپن بهترین وضعیت را از این نظر دارند.
امیدوار شدن ایرانیان
در سال 2015 مردان ژاپنی توانستند انتظار داشته باشند، 83.7 سال عمر کنند و زنان ژاپنی 86.8 سال. در همین گزارش، ایران هم با 75.59 سال در رتبه 62 جهانی قرار داشت. در دو سال اخیر قطعا این شاخص بهبود یافته و در سال 95 وزیر بهداشت امید به زندگی در زنان ایرانی را 81 سال و در مردان ایرانی و 76 سال اعلام کرد. مسئله ای که ما اینجا با آن سر و کار داریم این است هر چقدر امید به زندگی در یک کشور افزایش پیدا می کند فاصله سن بازنشستگی تا پایان عمر طبعا بیشتر می شود.
ایران در رتبه ۶۲
ایرانیان امیدوارتر از آمریکایی ها
عموما در همه کشورها امید به زندگی در زنان بیشتر از مردان است. در بین کشورهای همسایه ترکیه معمولا در این شاخص وضعیت مشابه با ما دارد. در این رده بندی البته ترکیه ای ها با ۷۵.۸ در رتبه ۵۸ و بالاتر از ایران قرار گرفتند. کشورهایی مثل قطر، عمان و امارات هم وضعیت بهتری از ما دارند. امید به زندگی در عربستان کمتر از کشور ماست. این شاخص در عربستان به طور میانگین ۷۴.۵ سال گزارش شده که به معنی قرار گرفتن آنها در رتبه ۸۰ این رده بندی است.
کشورهای کویت، اردن، آذربایجان، مصر و عراق هم به ترتیب در رتبه های 76، 84، 96، 107 و 121 قرار دارند. در صدر جدول کشورهای با بهترین وضعیت امید به زندگی ژاپن و سوییس قرار دارند. در ژاپن عدد 83.7 و در سوییس 83.4 گزارش شده. کشورهای سنگاپور، استرالیا و اسپانیا هم به ترتیب در رده های بعدی قرار دارند. در انتهای جدول هم کشورهایی مثل سیرالئون، آنگولا و آفریقای مرکزی با میانگین امید به زندگی 50.1 سال، 52.4 سال و 52.5 سال دیده می شوند. آمریکا هم با 79.3 سال خیلی وضعیت خوبی ندارند و در رتبه 31 قرار دارد. البته که یک سال پیش نشریه اکونومیست گزارشی منتشر کرد و مدعی شد شاخص امید به زندگی در ایران بالاتر از آمریکاست.
چاره اندیشی برای صندوق های بیمه گر
برگردیم به روند بهبود شاخص امید به زندگی در ایران. دقیقا نیم قرن پیش امید به زندگی در ایران ۴۸.۸۹ سال بوده. عجیب این که آن زمان برعکس حالا امید به زندگی در مردان ایرانی بالاتر از زنان بوده. شاخص امید به زندگی در ایران همین طور شیب صعودی خود را حفظ می کند و در سال ۱۹۷۸ میلادی که انقلاب اسلامی رخ می دهد معادل ۵۵.۷۱ سال بوده. در سال های جنگ تحمیلی این شاخص در ایران یک روند نزولی را طی می کند و در سال ۱۹۸۴ به ۵۴.۷۵ سال می رسد. بعد از پایان جنگ دوباره این شاخص در ایران سیر صعودی می گیرد؛ به طوری که در سال ۱۹۸۹ میلادی ۶۲.۴۰ بوده در سال ۲۰۰۰ و همزمان با آغاز هزاره سوم مرز ۷۰ سال را رد می کند. بدیهی است که این روند مثبت در سال های آینده هم ادامه دارد اما در عین حال باید فکری هم به حال صندوق های بیمه گر کرد که تعهدات شان روز به روز بیشتر می شود.
نظر کاربران
نمیدونم این امارهارو کی میده لطفا برا امار گرفتن تشریف بیرید بین مردم نمیگم حتی حالشونو نپرسید فقط از رنگ چهرهرشون میتونید امید واقعی رو ببینید.
وقتی کشور به این خوبی دارن چرا باید کم عمر کنن؟ ( سوییس و ژاپن )
اب و هوای خوب دارن
کشور تمیز دارن
بیکاری ندارن
اختلاس ندارن
بچه دزد ندارن
شاد هستن
و...................
پاسخ ها
بابا اینها که مشخصات کشور ماست خخخخ
آره ما ایرانیا امید داریم زنده بمونیم تا ۸۰ سالگی ولی میدونیم از ۳۰ سالگی به انواع و اقسام درد و مرض گرفتاریم آخرشم با رنج و عذاب میمیریم نه مثل کشورای پیشرفته که طرف تو ۱۰۰ سالگی صحیح و سالمه آخرشم فقط بخاطر کهولت سن میمیره نه چیز دیگه.
احسنت به ما که تو اینجا امیدواریم
آمارت تو حلقم
خود آمار گرفتی یا کمکتم کردن
پاسخ ها
امار سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل هست اینکه تو و امثال تو با ذهن کوچکشون دربرابر فهمیدن مقاومت میکنند تنها نشون دهنده بیسوادی خودشونه
جالب بود