قربانیان آزارجنسی در ایران، به کجا شکایت کنند؟
یک وکیل دادگستری میگوید: ساز و کار حقوقی مناسبی در حمایت از قربانی آزار جنسی، به طور خاص، مبتنی بر جرمانگاری و مجازات مقرر نبوده و منطبق با مصادیق خشونت علیه زنان و آزار جنسی آنها نیست.
او گفت: اما قسمت اخیر این ماده، ناظر به خشونت علیه زیاندیده ناشی از اکراه اوست که بار اثباتی آن بر عهده كسی است كه مدعي است به او تعرض شده؛ اما در صورت عدم امکان اثبات اين ادعا، ممکن است از حیث افتراء یا قذف، تحت شکایت و تعقیب قانونی قرار بگيرد.
این وکیل دادگستری گفت: علاوه بر این، موضوع جرائم علیه اشخاص و اطفال در فصل شانزدهم قانون مجازات اسلامی مقرر شده و موضوع قتل، سقط جنین و قتل مرتبط با زنای مربوطه مانند ترتیب قانونی مربوط به بزه زنای به عنف در مواد متعدد آن قانون مقرر شده و فاقد جرم انگاری نسبت به آنها از حيث خشونت علیه زنان یا آزار جنسی آنهاست.
زمانی گفت: بنابراین، ساز و كار حقوقی مناسبی در حمایت از قربانی آزار جنسی، به طور خاص، مبتنی بر جرمانگاری و مجازات مقرر نبوده و منطبق با مصادیق خشونت علیه زنان و آزار جنسی آنها نيست. ضمن این كه ساز و كار تعقیب، پرهزینه و زمانبر است يا با بازخوردهای اجتماعی، خانوادگی و فرهنگی متعدد همراه ميشود و ممکن است بازدارنده باشد و زنان زیاندیده از آزار جنسی را به سکوت و عدم تعقیب آن هدایت كند.
همچنین آیدا اصفهانی، حقوقدان و فعال حوزه زنان دراین باره گفت: بله يكي از مسائل مهم در چنين شكايتهايي اثبات آزاري است كه به فرد وارد شده. در قوانین ما بار اثبات بر عهده كسی است كه موضوعی را ادعا كرده است.
به گفته او سه راه اثباتی برای این موضوع وحود دارد: اولین راه از بین ادله اثبات دعوا، اقرار است كه تجربیات نشان میدهد چنین اتفاقی نمیافتد كه متهم چهار بار اقرار كند، راه اثباتی دوم تجاوز یا زنای به عنف، شهادت چهار مرد عادل است كه این را هم میدانیم به سختی اتفاق میافتد چون باید حتما واقعه را دیده باشند و اگر شاكی نتواند اين موضوع را اثبات كند، ممكن است خودش محكوم به افترا شود. سومین مورد، علم قاضی است یعنی یقین حاصل از مستندات كه قاضی را به این علم برساند كه چنین اتفاقی رخ داده.
این فعال حوزه زنان در ادامه گفت: از مواردی كه میتوانیم بگوییم در خشونت جنسی علیه زنان ميتواند به عنوان مستند مطرح شود، مراجعه به پزشكی قانونی است كه این مورد میتواند قاضی را به این علم برساند كه چنین اتفاقی رخ داده. اما این هم منوط به این است كه زنان این آگاهی را داشته باشند كه به سرعت بعد از تعرض، به پزشكی قانونی مراجعه كنند.
نظر کاربران
با سلام. اینجانب که از قضات رسیدگی کننده به این جرایم هستم عرض می کنم؛ اینگونه که ایشان بیان کردند نیست
اول اینکه اگر کسی به عنوان تجاوز یا عمل منافی عفت به عنف شکایت می کند ،اگر نتواند با ادله موجود اثبات کند ، به هیچ وجه به عنوان افترا و قذف تحت پیگرد قرار نمی گیرد چرا که در آن صورت هیچ کس نمی تواند تظلم خواهی کند و حق خودش را بستاند. مگر آنکه کسی تعمدا قصد قذف و افترا را داشته باشد . در این خصوص نظریه اداره حقوقی قوه قضاییه نیز موجود است.
دوم اینکه راه های اثبات بزه تجاوز به عنف منحصر در ادله مذکور نیست. مهمترین راه اثبات علم قاضی است ولو ۴ شاهد نباشد و یا ۴ بار اقرار متهم نباشد. مثلا اگر صدمات بدنی خاص یا وجود فیلم از رابطه جنسی و یا وجود تصاویر و غیره می تواند در حصول علم برای قاضی موثر باشد.
در قانون مجازات اسلامی بیان شده: ماده ۲۱۱
علم قاضی عبارت از یقین حاصل از مستندات بیّن در امری است که نزد وی مطرح می شود. در مواردی که مستند حکم، علم قاضی است، وی موظف است قرائن و امارات بیّن مستند علم خود را به طور صریح در حکم قید کند.
تبصره- مواردی از قبیل نظریه کارشناس، معاینه محل، تحقیقات محلی، اظهارات مطلع، گزارش ضابطان و سایر قرائن و امارات که نوعاً علم آور باشند می تواند مستند علم قاضی قرار گیرد. در هرحال مجرّد علم استنباطی که نوعاً موجب یقین قاضی نمی شود، نمی تواند ملاک صدور حکم باشد.
لذا مواردی مثل وجود اسپرم یا مدارک رابطه جنسی و فیلم و ... می تواند حصول علم برای قاضی کند.
آقا یا خانم عزیز که نظر کاربران را ریز و درشت میکنید و خوب و بد تقسیم میکنید ، اگه ذرهای آزاده هستی ، اگه ذره ای خلق و خوی ایرانی بودن در وجودت مانده و مثل خیلیها که همه اینها را از دست داده اند نیستید
با اين حساب اينجا بهشت متجاوزينه