رأی مرزی در شأن نجفی نبود
"معلم‌ها انتظار داشتند که وزیر آموزش و پرورش با رایزنی‌هایی که فعالان صنفی با نمایندگان شهرهایشان داشتند، با رای بالایی به‌عنوان وزیر آموزش و پرورش مقبول مجلس بیفتد و رای مرزی در شأن وزیری چون نجفی نبود."
روزنامه آرمان: روز پنجشنبه گذشته، روز رای اعتماد نمایندگان مجلس به وزرای پیشنهادی رئیس‌جمهور بود. روزی که بنا بود نمایندگان تشخیص دهند از میان اعضای هیات وزیران معرفی‌شده، کلید کدامشان برای قفل‌های بسته وزارتخانه‌ها مناسب است و کدام نیست. از میان وزرای پیشنهادی، تنها سه نفر از رای اعتماد مجلسی‌ها جا ماندند و اکنون سه وزارتخانه، هنوز بی‌وزیرند و رئیس‌جمهور باید برای سه وزارتخانه علوم، آموزش و پرورش و ورزش و جوانان، وزرای دیگری پیدا کند. در این میان، وزرای علوم و آموزش و پرورش، مقبولیت زیادی در حوزه‌های معرفی‌شان داشتند؛ جعفر میلی‌منفرد در میان اساتید و دانشجویان و محمدعلی نجفی در میان فرهنگیان.
طبق اجماعی که تشکل‌های صنفی معلمان در سراسر کشور داشتند، بسیاری از معلمان با وزارت محمدعلی نجفی موافق بودند و عقیده داشتند، وزارتخانه آموزش و پرورش این روزها به مدیریت فردی چون او نیازمند است، هرچند قبل از جلسات بررسی صلاحیت وزرا و رای اعتمادگیری، گمانه‌زنی‌هایی از اطراف و اکناف از نظر مخالف عده‌ای نسبت به وزارت نجفی و میلی‌منفرد به‌دلایل سیاسی خبر می‌داد و عده‌ای از این ماجرا ایراد می‌گرفتند که مجلس باید بر برنامه‌های ارائه‌شده و توان مدیریتی وزرای پیشنهادی قضاوت کند، نه حدس و گمان‌های سیاسی. روز رای‌گیری هم، به گفته خبرنگار آرمان در مجلس، ۹ نامه بدون اجازه هیات‌رئیسه در رابطه با وزیران در میان نمایندگان توزیع شد که نمی‌تواند در نتیجه رای‌گیری بی‌اثر باشد.همین‌طور به گزارش خانه ملت، در جلسه علنی پنجشنبه، نامه‌ای با امضای امیرآبادی‌فراهانی در میان نمایندگان در صحن علنی توزیع شد که تذکر علی لاریجانی را به دنبال داشت. آنچه مورد تذکر لاریجانی قرار گرفت، توزیع نامه‌ای بود که احمد امیرآبادی‌فراهانی علیه محمدعلی نجفی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش تنظیم کرده بود. در این نامه، استدلال‌هایی آورده شده که اظهارات نجفی در دفاعیه‌اش در صحن علنی مبنی بر مخالفت با تغییر نام میدان آیت‌ا... حق شناس به ۹دی غیرواقعی است.
هر چند به گفته علی پورسلیمان، فعال صنفی معلمان به آرمان، معلم‌ها انتظار داشتند که وزیر آموزش و پرورش با رایزنی‌هایی که فعالان صنفی با نمایندگان شهرهایشان داشتند، با رای بالایی به‌عنوان وزیر آموزش و پرورش مقبول مجلس بیفتد و رای مرزی در شأن وزیری چون نجفی نبود.
حداد، پیشنهاد مجلس؟
نمایندگان مجلس گزینه خود را به حسن روحانی معرفی کرده‌اند و او نپذیرفته است. ظاهرا کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، غلامعلی حدادعادل را به‌عنوان وزیر آموزش و پرورش به رئیس‌جمهور پیشنهاد داده بود که این موضوع مقبول نیفتاده است. به نوشته سایت تابناک، سه وزارتخانه‌ای که اکنون بی‌وزیر مانده‌اند، هر سه مربوط به امور نوجوانان و جوانانند و هر کدام به نحوی، عهدهدار امر تعلیم و تربیت. این موضوع به گفته پورسلیمان از یک جهت می‌تواند نکته‌ای مثبت به حساب بیاید هرچند نمایندگان باید از نگاه‌های تنگ و بسته به رای معتدل متمایل شوند؛ اینکه به هر ترتیب نمایندگان مجلس دریافته‌اند که آموزش و پرورش نیز می‌تواند در کنار وزارتخانه‌هایی چون وزارت کشور، اطلاعات و نفت، حائز اهمیت باشد. اما هنوز کسی نمی‌داند که رای نیاوردن این سه نفر که قرار بود عهدهدار بالاترین مقام‌های مدیریتی در امر تعلیم و تربیت باشند یک اتفاق است یا نشان از نگاه خاص مجلس به این جایگاه‌ها دارد.
نگاه سیاسی جاری در آموزش و پرورش
ابوالفضل رحیمی‌شاد، آموزگار و فعال صنفی معلمان به آرمان می‌گوید که معلمان انتظار داشتند که وزیرجدید آموزش و پرورش بتواند با مدیریتی بر مبنای عقل و تدبیر، برای هر چیز، جایگاه ویژه خود را قائل باشد و مشکلاتی را که این روزها، آموزش و پرورش درگیر آن است، سر و سامان دهد. محمدعلی نجفی، شخصی بود که بنا بر دیدگاه قاطبه معلمان و برنامه‌هایی که اعلام کرده بود، می‌توانست از پس این کار برآید.
علی پورسلیمان، یکی دیگر از فعالان صنفی فرهنگیان نیز به آرمان می‌گوید این نخستین‌بار است که تمامی تشکل‌های صنفی توانسته‌اند درحمایت از یک فرد به اجماع برسند. پورسلیمان می‌گوید: «متاسفانه امید بسیاری از معلم‌ها با رای نیاوردن نجفی به سردی گرایید. هرچند نمایندگان مردم حق دارند که موافق یا مخالف وزیر پیشنهادی رای دهند اما ما پیش از این رایزنی‌هایی با نمایندگان داشتیم و توقع‌مان این بود مجلسی که خودش را مخالف دیدگاه‌های سیاسی و جناحی می‌داند، خودش بر مبنای چنین مسائلی رای دهد.» با این وجود این فعال صنفی معتقد است، تعامل و کنش‌مندی کانون‌ها و تشکل‌های فرهنگیان بر سر این ماجرا، خود می‌تواند نکته‌ای مثبت تلقی شود.
رحیمی‌شاد می‌گوید: «این وزارتخانه بی‌وزیر نمی‌ماند اما مهم این است که مجلس به نظر بسیاری از فرهنگیان همراهی نکرد. به گفته این فعال صنفی، درحالی که میان سایر گزینه‌های روحانی برای وزارت آموزش و پرورش هنوز هم گزینه‌های خوبی وجود دارد اما مقبولیت و اعتمادی که فرهنگیان به نجفی دارند در قیاس با سایرین، تفاوتی معنادار دارد.
هر چند قاسم احمدی لاشکی، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس به آرمان می‌گوید که مجلس و دولت مستقل عمل می‌کنند و مجلسی‌ها در انتخاب وزیر دخالت نمی‌کنند. اما رحیمی‌شاد معتقد است درحالی که ایرادات نمایندگان به نجفی در سخنرانی نهایی روحانی، رفع شد، رای نیاوردن او می‌تواند دلایل دیگری داشته باشد. جدا از آن، توزیع نامه‌هایی در مجلس از سوی برخی نمایندگان که نسبت به وزرا مسائلی را مطرح کرده بودند به‌صورت غیرقانونی و بدون اجازه هیات‌رئیسه، پیش از رای‌گیری امری است که جای تامل دارد.
رحیمی‌شاد می‌گوید: «معلم‌ها می‌خواهند عقلانیت و برنامه‌ریزی به آموزش و پرورش بازگردد و این وزارتخانه از بی‌نظمی نجات پیدا کند. ما نمی‌گوییم نجفی گزینه‌ای مطلقا خوب بود اما دست‌کم می‌توانست با برنامه‌ریزی و نگاه کارشناسانه مدیریت کند. پورسلیمان معتقد است در شرایطی که به‌نظر می‌رسد، اهمیت وزارت آموزش و پرورش برای مجلس مشخص شده، روحانی می‌تواند با مشورت نجفی، فردی مناسب که بتواند برنامه‌های نجفی را اجرا کند، به مجلس معرفی کند و تشکل‌ها نیز از این ماجرا استقبال خواهند کرد.
طبق اجماعی که تشکل‌های صنفی معلمان در سراسر کشور داشتند، بسیاری از معلمان با وزارت محمدعلی نجفی موافق بودند و عقیده داشتند، وزارتخانه آموزش و پرورش این روزها به مدیریت فردی چون او نیازمند است، هرچند قبل از جلسات بررسی صلاحیت وزرا و رای اعتمادگیری، گمانه‌زنی‌هایی از اطراف و اکناف از نظر مخالف عده‌ای نسبت به وزارت نجفی و میلی‌منفرد به‌دلایل سیاسی خبر می‌داد و عده‌ای از این ماجرا ایراد می‌گرفتند که مجلس باید بر برنامه‌های ارائه‌شده و توان مدیریتی وزرای پیشنهادی قضاوت کند، نه حدس و گمان‌های سیاسی. روز رای‌گیری هم، به گفته خبرنگار آرمان در مجلس، ۹ نامه بدون اجازه هیات‌رئیسه در رابطه با وزیران در میان نمایندگان توزیع شد که نمی‌تواند در نتیجه رای‌گیری بی‌اثر باشد.همین‌طور به گزارش خانه ملت، در جلسه علنی پنجشنبه، نامه‌ای با امضای امیرآبادی‌فراهانی در میان نمایندگان در صحن علنی توزیع شد که تذکر علی لاریجانی را به دنبال داشت. آنچه مورد تذکر لاریجانی قرار گرفت، توزیع نامه‌ای بود که احمد امیرآبادی‌فراهانی علیه محمدعلی نجفی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش تنظیم کرده بود. در این نامه، استدلال‌هایی آورده شده که اظهارات نجفی در دفاعیه‌اش در صحن علنی مبنی بر مخالفت با تغییر نام میدان آیت‌ا... حق شناس به ۹دی غیرواقعی است.
هر چند به گفته علی پورسلیمان، فعال صنفی معلمان به آرمان، معلم‌ها انتظار داشتند که وزیر آموزش و پرورش با رایزنی‌هایی که فعالان صنفی با نمایندگان شهرهایشان داشتند، با رای بالایی به‌عنوان وزیر آموزش و پرورش مقبول مجلس بیفتد و رای مرزی در شأن وزیری چون نجفی نبود.
حداد، پیشنهاد مجلس؟
نمایندگان مجلس گزینه خود را به حسن روحانی معرفی کرده‌اند و او نپذیرفته است. ظاهرا کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، غلامعلی حدادعادل را به‌عنوان وزیر آموزش و پرورش به رئیس‌جمهور پیشنهاد داده بود که این موضوع مقبول نیفتاده است. به نوشته سایت تابناک، سه وزارتخانه‌ای که اکنون بی‌وزیر مانده‌اند، هر سه مربوط به امور نوجوانان و جوانانند و هر کدام به نحوی، عهدهدار امر تعلیم و تربیت. این موضوع به گفته پورسلیمان از یک جهت می‌تواند نکته‌ای مثبت به حساب بیاید هرچند نمایندگان باید از نگاه‌های تنگ و بسته به رای معتدل متمایل شوند؛ اینکه به هر ترتیب نمایندگان مجلس دریافته‌اند که آموزش و پرورش نیز می‌تواند در کنار وزارتخانه‌هایی چون وزارت کشور، اطلاعات و نفت، حائز اهمیت باشد. اما هنوز کسی نمی‌داند که رای نیاوردن این سه نفر که قرار بود عهدهدار بالاترین مقام‌های مدیریتی در امر تعلیم و تربیت باشند یک اتفاق است یا نشان از نگاه خاص مجلس به این جایگاه‌ها دارد.
نگاه سیاسی جاری در آموزش و پرورش
ابوالفضل رحیمی‌شاد، آموزگار و فعال صنفی معلمان به آرمان می‌گوید که معلمان انتظار داشتند که وزیرجدید آموزش و پرورش بتواند با مدیریتی بر مبنای عقل و تدبیر، برای هر چیز، جایگاه ویژه خود را قائل باشد و مشکلاتی را که این روزها، آموزش و پرورش درگیر آن است، سر و سامان دهد. محمدعلی نجفی، شخصی بود که بنا بر دیدگاه قاطبه معلمان و برنامه‌هایی که اعلام کرده بود، می‌توانست از پس این کار برآید.
علی پورسلیمان، یکی دیگر از فعالان صنفی فرهنگیان نیز به آرمان می‌گوید این نخستین‌بار است که تمامی تشکل‌های صنفی توانسته‌اند درحمایت از یک فرد به اجماع برسند. پورسلیمان می‌گوید: «متاسفانه امید بسیاری از معلم‌ها با رای نیاوردن نجفی به سردی گرایید. هرچند نمایندگان مردم حق دارند که موافق یا مخالف وزیر پیشنهادی رای دهند اما ما پیش از این رایزنی‌هایی با نمایندگان داشتیم و توقع‌مان این بود مجلسی که خودش را مخالف دیدگاه‌های سیاسی و جناحی می‌داند، خودش بر مبنای چنین مسائلی رای دهد.» با این وجود این فعال صنفی معتقد است، تعامل و کنش‌مندی کانون‌ها و تشکل‌های فرهنگیان بر سر این ماجرا، خود می‌تواند نکته‌ای مثبت تلقی شود.
رحیمی‌شاد می‌گوید: «این وزارتخانه بی‌وزیر نمی‌ماند اما مهم این است که مجلس به نظر بسیاری از فرهنگیان همراهی نکرد. به گفته این فعال صنفی، درحالی که میان سایر گزینه‌های روحانی برای وزارت آموزش و پرورش هنوز هم گزینه‌های خوبی وجود دارد اما مقبولیت و اعتمادی که فرهنگیان به نجفی دارند در قیاس با سایرین، تفاوتی معنادار دارد.
هر چند قاسم احمدی لاشکی، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس به آرمان می‌گوید که مجلس و دولت مستقل عمل می‌کنند و مجلسی‌ها در انتخاب وزیر دخالت نمی‌کنند. اما رحیمی‌شاد معتقد است درحالی که ایرادات نمایندگان به نجفی در سخنرانی نهایی روحانی، رفع شد، رای نیاوردن او می‌تواند دلایل دیگری داشته باشد. جدا از آن، توزیع نامه‌هایی در مجلس از سوی برخی نمایندگان که نسبت به وزرا مسائلی را مطرح کرده بودند به‌صورت غیرقانونی و بدون اجازه هیات‌رئیسه، پیش از رای‌گیری امری است که جای تامل دارد.
رحیمی‌شاد می‌گوید: «معلم‌ها می‌خواهند عقلانیت و برنامه‌ریزی به آموزش و پرورش بازگردد و این وزارتخانه از بی‌نظمی نجات پیدا کند. ما نمی‌گوییم نجفی گزینه‌ای مطلقا خوب بود اما دست‌کم می‌توانست با برنامه‌ریزی و نگاه کارشناسانه مدیریت کند. پورسلیمان معتقد است در شرایطی که به‌نظر می‌رسد، اهمیت وزارت آموزش و پرورش برای مجلس مشخص شده، روحانی می‌تواند با مشورت نجفی، فردی مناسب که بتواند برنامه‌های نجفی را اجرا کند، به مجلس معرفی کند و تشکل‌ها نیز از این ماجرا استقبال خواهند کرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
واقعا متاسفم واسه نماینده هایی که خودشون رو نماینده ملت میدونن اما رای ممتنع میدن...یعنی این افراد هرکی میخوان باشن قدرت تشخیص دادن بدو خوب رو ندارن چطور نماینده شدن؟؟ فلان وزیر نزدیک به یه ماهه یا شایدم بیشتر که برنامه هاش و بیوگرافیش زیر دستتونه...یعنی بعد از یه ماه تشخیص ندین فلان وزیر خوبه یا بد و بهش رای ممتنع بدین آخره بی عرضگی اون نماینده رو میرسونه...رای سفید انداختن یک نماینده یعنی توهین به خودش و توهین به ملتی که رای دادن که نماینده بشه..