منوی خوشمزه‌ترین غذاها در مخوف ترین زندان
آلکاتراز برای سالها محل نگهداری خطرناک‌ترین زندانی‌های آمریکا بود. حالا اما در پنجاهمین سالگرد تعطیلی این زندان فوق امنیتی انتشار منوی غذای روزانه آن خیلی‌ها را شگفت زده کرده است.
مجله مهر: آلکاتراز برای سالها محل نگهداری خطرناک‌ترین زندانی‌های آمریکا بود. حالا اما در پنجاهمین سالگرد تعطیلی این زندان فوق امنیتی انتشار منوی غذای روزانه آن خیلی‌ها را شگفت زده کرده است.
بیف به همراه سس قارچ،پیراشکی گوشت،سوپ‌مکزیکی،آب پرتقال تازه؛این منوی یک رستوران گران قیمت نیست و بخشی از غذای زندانی‌های آلکاتراز در دهها سال قبل به حساب می‌آید. آل کاپون، رابرت فرانکلین استرود و آلوین کارپیس از معروف‌ترین و خطرناک‌ترین مجرمانی بودند که در زندان جزیره آلکاتراز زندانی بودند و حالا ۵۰ سال پس از بسته شدن این زندان انتشار منوی غذای این زندان نشان می‌دهد که از لحاظ غذایی به آنها حسابی خوش می‌گذشته است.
مسئولان زندان آلکاتراز اعتقاد داشتند که غذای خوب باعث می‌شود که جلوی شورش احتمالی زندانی‌ها گرفته شود. به همین خاطر هر روز مواد اولیه لازم و سبزیجات تازه از سان فرانسیسکو به این زندان منتقل می‌شدند تا کیفیت غذا با حضور آشپزهای زبده در بالاترین حد باشد. در هیچ روزی زندانی‌ها برای صبحانه،ناهار و شام خود برنامه مشابه روز قبل نداشتند و تنوع غذایی آنها طوری بود که ذائقه‌شان طعم‌های مختلف را بچشد.
آلکاتراز در سال ۱۸۵۰ به عنوان تاسیسات نظامی بنا شد و پس از آن تا سال ۱۹۳۳ بعنوان یک زندان نظامی کاربری داشت. در ماه اوت سال ۱۹۳۴ به زندان فدرال تبدیل شد و ۲۹ سال مقر جنایتکاران حرفه‌ای بود. جزیره آلکاتراز در مرکز خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیا واقع شده است و تا سالها پیش به عنوان یک محدوده نظامی شناخته می‌شد اما اکنون با نظارت آژانس پارک‌های ملی آمریکا، به مکانی تاریخی تبدیل شده و یک جاذبه گردشگری به حساب می‌آید.
پیش از تعطیلی این زندان در سال ۱۹۶۳ بهترین غذاهای آمریکا در این زندان سرو می‌شد و شاید همین غذاها یکی از دلایل هزینه بالای زندان بود. هزینه‌های بالای این زندان یکی از دلایلی بود که در سال ۱۹۶۳ رابرت اف کندی،رئیس جمهور وقت آمریکا دستور تعطیلی این زندان را که حدود ۲۵۰ زندانی در آن اقامت داشتند را برای همیشه داد.
در طول ۲۹ سال، هیچ فرار موفقی در این تبعیدگاه ثبت نشد و در تمام تلاش‌هایی که انجام شد یا زندانیان هدف شلیک گلوله قرار گرفتند یا در آب‌های خلیج غرق شدند. از بین ۳۶ نفر زندانی که اقدام به فرار کردند، ۷ نفر با شلیک گلوله به قتل رسیدند، ۲ نفر غرق شدند، ۵ نفر مفقودالاثر شدند و بقیه مجدداً توسط ماموران زندان دستگیر شدند.
دو زندانی موفق به فرار از جزیره شدند، یکی در سال ۱۹۴۵ و دیگری در سال ۱۹۶۲ که هردو دستگیر شدند و بار دیگر به زندان برگردانده شدند. از دیگر فرارهای معروف می‌توان به سه زندانی یکی به نام فرانک موریس و دو برادر به نام‌های ناهای جان و کلارنس انگلین، اشاره کرد. آنها در تاریخ ۱۱ ژوئن سال ۱۹۶۲ از سلول‌هایشان ناپدید شدند. داستان این فرار در فیلمی به نام «فرار از آلکاتراز» به تصویر کشیده شده است. با وجود شواهد اندکی که مبنی بر اثبات کشته شدن این سه نفر ارائه شده، آنها را غرق شده فرض کرده و در لیست گمشدگان قرار گرفته‌اند.
بیف به همراه سس قارچ،پیراشکی گوشت،سوپ‌مکزیکی،آب پرتقال تازه؛این منوی یک رستوران گران قیمت نیست و بخشی از غذای زندانی‌های آلکاتراز در دهها سال قبل به حساب می‌آید. آل کاپون، رابرت فرانکلین استرود و آلوین کارپیس از معروف‌ترین و خطرناک‌ترین مجرمانی بودند که در زندان جزیره آلکاتراز زندانی بودند و حالا ۵۰ سال پس از بسته شدن این زندان انتشار منوی غذای این زندان نشان می‌دهد که از لحاظ غذایی به آنها حسابی خوش می‌گذشته است.
مسئولان زندان آلکاتراز اعتقاد داشتند که غذای خوب باعث می‌شود که جلوی شورش احتمالی زندانی‌ها گرفته شود. به همین خاطر هر روز مواد اولیه لازم و سبزیجات تازه از سان فرانسیسکو به این زندان منتقل می‌شدند تا کیفیت غذا با حضور آشپزهای زبده در بالاترین حد باشد. در هیچ روزی زندانی‌ها برای صبحانه،ناهار و شام خود برنامه مشابه روز قبل نداشتند و تنوع غذایی آنها طوری بود که ذائقه‌شان طعم‌های مختلف را بچشد.
آلکاتراز در سال ۱۸۵۰ به عنوان تاسیسات نظامی بنا شد و پس از آن تا سال ۱۹۳۳ بعنوان یک زندان نظامی کاربری داشت. در ماه اوت سال ۱۹۳۴ به زندان فدرال تبدیل شد و ۲۹ سال مقر جنایتکاران حرفه‌ای بود. جزیره آلکاتراز در مرکز خلیج سانفرانسیسکو در کالیفرنیا واقع شده است و تا سالها پیش به عنوان یک محدوده نظامی شناخته می‌شد اما اکنون با نظارت آژانس پارک‌های ملی آمریکا، به مکانی تاریخی تبدیل شده و یک جاذبه گردشگری به حساب می‌آید.
پیش از تعطیلی این زندان در سال ۱۹۶۳ بهترین غذاهای آمریکا در این زندان سرو می‌شد و شاید همین غذاها یکی از دلایل هزینه بالای زندان بود. هزینه‌های بالای این زندان یکی از دلایلی بود که در سال ۱۹۶۳ رابرت اف کندی،رئیس جمهور وقت آمریکا دستور تعطیلی این زندان را که حدود ۲۵۰ زندانی در آن اقامت داشتند را برای همیشه داد.
در طول ۲۹ سال، هیچ فرار موفقی در این تبعیدگاه ثبت نشد و در تمام تلاش‌هایی که انجام شد یا زندانیان هدف شلیک گلوله قرار گرفتند یا در آب‌های خلیج غرق شدند. از بین ۳۶ نفر زندانی که اقدام به فرار کردند، ۷ نفر با شلیک گلوله به قتل رسیدند، ۲ نفر غرق شدند، ۵ نفر مفقودالاثر شدند و بقیه مجدداً توسط ماموران زندان دستگیر شدند.
دو زندانی موفق به فرار از جزیره شدند، یکی در سال ۱۹۴۵ و دیگری در سال ۱۹۶۲ که هردو دستگیر شدند و بار دیگر به زندان برگردانده شدند. از دیگر فرارهای معروف می‌توان به سه زندانی یکی به نام فرانک موریس و دو برادر به نام‌های ناهای جان و کلارنس انگلین، اشاره کرد. آنها در تاریخ ۱۱ ژوئن سال ۱۹۶۲ از سلول‌هایشان ناپدید شدند. داستان این فرار در فیلمی به نام «فرار از آلکاتراز» به تصویر کشیده شده است. با وجود شواهد اندکی که مبنی بر اثبات کشته شدن این سه نفر ارائه شده، آنها را غرق شده فرض کرده و در لیست گمشدگان قرار گرفته‌اند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
...............................
پاسخ ها
مثه همیشه هنگ کردی؟!
خواستم یکبار مثل تو رفتار کنم
یه چیز تو مایه های سلف دانشگاه ما!!
پـــس کو مــنـــو غذای زندان های مـــــــــا ؟؟؟؟؟؟؟
یه چیز تو مایه های سلف دانشگاه ما!!