بعد از کش و قوسهای ناشی از رسوایی هاروی واینستاین در چند هفتهی گذشته، سؤالات زیادی همچنان بدون پاسخ مانده است.
بعد از کش و قوسهای ناشی از رسوایی هاروی واینستاین در چند هفتهی گذشته، سؤالات زیادی همچنان بدون پاسخ مانده است. همچنان برخی از مواضع دقیق هالیوود در مورد متخلفان آزار و اذیتهای جنسی میپرسند و احساس امنیت ملزوم برای کار در این صنعت بزرگ، ولی سؤالی که اهمیت بیشتری دارد تکلیف فیلمسازان و پروژههای ریز و درشتی است که کمپانی واینستاین و میرامکس به طور مستقیم و غیر مستقیم در آنها نقش دارند.
از «جنگ جریان» که کاملا قربانی زمانهی بد خود شد گرفته تا کوئنتین تارانتینو که پایهی ثابت فیلمهایش این دو کمپانی بزرگ بوده دچار وضعیت نابسامانی شده اند. علاوه بر این فیلمهای غیر تارانتینویی دیگری هستند که با دریافت جایزههای ریز و درشت از اهمیت حق امتیاز بالایی برخوردارند مثل «استاد بزرگ»، «باتلر»، «کارول» و فیلم برندهی اسکار «سخنرانی پادشاه» که با افت و خیزهای دو کمپانی مذکور دچار دردسر خواهند شد.
اما در این بین تارانتینو که مدتی مشغول نوشتن فیلمنامهی فیلم بعدیش در مورد چارلز منسون بوده بدون استودیو مانده و با شرایط پیش آمده فعلا سرمایهگذاری برای فیلمش پیدا نکرده است. تارانتینو گفته که فیلمنامه را تمام کرده، اما مثل اینکه اتفاقات پیش آمده بر سر «هشت نفرتانگیز» و لو رفتن فیلمنامهی آن در هالیوود پیش آمد و او را مجبور کرد بسیاری از المانهای قصهاش را تغییر دهد، موجب وسواسش در حفظ فیلمنامهی جدید از دست استودیوهای مختلف و سارقان شده است.
تا کنون برادران وارنر، پارامونت و یونیورسال بیشترین علاقه را به ساخت این فیلمنامه نشان داده اند و حاضرند با تارانتینو وارد مذاکره برای بودجه و تخصیص سالنهای اکران شوند. شاید رفتار اخیر تارانتینو در پروسهی تولید فیلمش با مدیر برنامههایش عجیب به نظر برسد اما بعد این همه اتفاق نمیتوان او را سرزنش کرد.
پ
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر