خودنمایی زنان در مدیریت شهری
واژه عدالت جنسیتی مدت هاست که بر سر زبان‌ها افتاده و زنان نیز به پشتوانه آن‌درصدد احقاق حقوق از دست رفته خود هستند، آن‌چنان که برخی از آنان سعی دارند که بر مسند مدیریت بنشینند و به عنوان نیمی از جمعیت ایران در عرصه‌های مختلف صاحب‌نظر باشند.
روزنامه آرمان: واژه عدالت جنسیتی مدت هاست که بر سر زبان‌ها افتاده و زنان نیز به پشتوانه آن‌درصدد احقاق حقوق از دست رفته خود هستند، آن‌چنان که برخی از آنان سعی دارند که بر مسند مدیریت بنشینند و به عنوان نیمی از جمعیت ایران در عرصه‌های مختلف صاحب‌نظر باشند.
با وجود این، در دولت دوازدهم خبری از حضور وزیر زن نبود و تنها مدیریت شهری محملی برای نشان دادن کارایی زنان شده است. البته باید بگوییم که هنوز هم آنها با سقف و حصار شیشه‌ای و کف‌های چسبنده مواجه هستند، چرا که بیشتر شاهد حضور زنان برای ریاست شورا در شهرهای کوچک هستیم.
از اسفند سال گذشته تا فروردین امسال، هشتگ #سهم_زنان_از_شورا در فضای مجازی داغ بود؛ دقیقا همزمان با آغاز ثبت‌نام پنجمین دوره شوراهای شهر و روستا. در آن دوران موج به راه افتاده حکایت از مطالبات زنان داشت، زنانی که در اداره شهر خواهان سهم بودند و با فعال کردن این هشتگ قصد داشتند با ورود به فهرست‌های انتخاباتی صندلی‌های شوراهای شهر و روستا را از آن خود کنند.
البته در این میان مردان هم خواستههای زنان را دنبال می‌کردند، تا جایی که فضا به سمتی پیش می‌رفت که جلوه‌ای از عدالت جنسیتی در جامعه به وضوح نمایان بود، به گونه‌ای که سهمیه زنان در فهرست‌های انتخاباتی مدنظر قرار گرفت و آنها توانستند با وجود ساختارهای مردسالارانه به شورای شهر و روستا ورود پیدا کنند.
البته شهرهایی چون ارومیه، سنندج، یاسوج، سمنان، قم، زنجان و کرمانشاه هیچ‌زنی را به شورای شهر خود راه ندادند. با وجود این، نمی‌توان مشکلات زنان در کلانشهرها را کتمان کرد، چرا که موانع زیادی سد راه آنهاست. این در حالی است که زنان در شهرهای کوچک با سقف‌های شیشه‌ای فاصله بیشتری دارند و اعتماد به آنها برای بر عهده گرفتن مسئولیت‌ها بیشتر است، آن چنان که در رقابت‌های انتخاباتی شورای شهر و روستا برخی شهرها تمام نامزدهای انتخاباتی شان متشکل از زنان بود.
تازه ماجرا به اینجا ختم نشد، چرا که شهرهای کوچکی چون گرگان، رباط کریم، سردشت و کنگاور زنان را بر مسند ریاست شورای خود نشاندند. همچنین 22 زن بلوچ در روستاها نیز ریاست شورا را از آن خود کردند. بنابراین آنچه در این میان هویداست این است که زنان در این شهرها با محدودیت‌‌های کمتری مواجهند، در حالی که در کلانشهرها وضعیت به گونه دیگری است و حضور زنان آن چنان که باید و شاید دیده نمی‌شود.
بر همین اساس هنوز هم با عدالت جنسیتی فاصله بسیاری داریم؛ به ویژه در ارتباط با شهردار شدن زنان، آن چنان که امسال نام الهه کولایی به عنوان اولین زنی که قرار است شهردار شود به میان آمد، ولی شرایط موجود چیز دیگری را رقم زد.
چرا هیچ‌زنی شهردار تهران نمی‌شود؟
«وقتی وارد این عرصه شدم برای باخت نیامده ام، به امید پیروز شدن آمده‌ام، برای انجام وظیفه. اینكه عده‌ای بگویند نماینده پوششی هستم را قبول ندارم، این نگاه ناشی از قضاوت تاریخی و نگاه به زنان است كه فكر می‌‌كنند زنان نمی‌‌توانند كاری را انجام دهند و هرجایی كه باشند باید مردی باشد كه آنها را حمایت یا هدایت كند.
با وجود این، به عنوان نامزد شهرداری برنامه هایم را ارائه می‌‌دهم و آماده ام آبروی چهل‌ساله فعالیتم را در این زمینه خرج كنم.» این اظهارنظرات الهه كولایی، یكی از نامزدهای شهرداری تهران بود که مرداد امسال در نشست خبری خود عنوان کرد، اما دیری نپایید که از ادامه رقابت با محسن مهرعلیزاده و محمدعلی نجفی انصراف داد و در این باره گفت که من برای بهبود اوضاع و برآورده شدن خواستههای مردم پا به این عرصه گذاشتم، اما گویا برآوردهای آرا نشان از انتخاب فرد دیگری داشت و بر همین اساس طی نامه‌ای انصراف دادم.
گویی همیشه دست‌هایی پشت پرده هستند که مانع حضور زنان می‌شوند، آن چنان که سال هاست زنی نتواسته مسئولیت شهرداری تهران را بر عهده بگیرد.
نصب و عزل یک هفته ای
به تازگی شهردار زنجان طی حکمی «سمانه شاددل» را به عنوان شهردار منطقه دو زنجان انتخاب کرد و پس از یک هفته وی از این سمت برکنار شد. این اتفاق چالش برانگیز واکنش‌های مختلف را برانگیخت، چرا که با روی کار آمدن شورای پنجم و انتخاب سرپرست برای شهرداری زنجان شاددل با گذشت یک هفته از انتصاب خود عزل شد.
با وجود این، حمیدرضا عزیزپور، مدیرکل امور شهری و شوراهای اسلامی استان زنجان عنوان کرد که شاددل همچنان شهردار منطقه است و معرفی شخص دیگری برای این سمت وجاهت قانونی ندارد. گرچه جامعه زنان تاکنون بسیار با چنین برخوردهایی مواجه شده است، اما وقت آن رسیده که جایگاه زنان مورد توجه قرار گیرد و از مهارت‌های آنان در انتخاب شهرداران و حتی شهرداران مناطق استفاده شود.
گرچه اکنون این مساله معطوف به شهرهای بزرگ است، اما امید است که شهرهای کوچک نیز شهرداران زن را به خود ببینند، چرا که در مدیریت شایسته سالاری مد نظر است نه آنکه جنسیت دخیل باشد و تنها مردان گوی سبقت را از زنان بربایند و بر مسندهای مختلف خودنمایی کنند. بنابراین باید بار دیگر توجه به «عدالت جنسیتی» مطرح شود و مسئولان نیز آن را مهم قلمداد کنند، چرا که در غیر این صورت شایستگی مفهوم خود را از دست می‌دهد و صرفا کشور مردانه مدیریت خواهد شد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر