روحانی در بعضی ایستگاه ها توقف طولانی دارد

سعید حجاریان نقل کرده دلیل اینکه روحانی چنین ترکیبی از وزرا را به مجلس معرفی کرد این است که کفگیرش به ته دیگ خورده است یا اینکه روحانی نیرویی بهتر از این وزرای پیشنهادی نداشت که اگر داشت معرفی می کرد.

امید فراغت در روزنامه قانون نوشت: سعید حجاریان نقل کرده دلیل اینکه روحانی چنین ترکیبی از وزرا را به مجلس معرفی کرد این است که کفگیرش به ته دیگ خورده است یا اینکه روحانی نیرویی بهتر از این وزرای پیشنهادی نداشت که اگر داشت معرفی می کرد.

اما راقم سطور بر این نظر است که اگر روحانی از فضای بسته حاکمیتی خود را خارج مي‌كرد، بي‌شك دامنه انتخاب وزرایش ابعاد وسیع تری به خود می گرفت؛ کفگیر روحانی به ته دیگ خورده است بنابراين ابعاد و ادبیات جامعه متصل به ادبیات دهکده جهانی شده و عمق وسیعی پیدا کرده است که برای رفتن به اعماق گستره ادبیات جامعه، برخی ادبیات های پیشین کارساز و چاره ساز نیست.

وقتی حاکمیت در همان فضای تمرکزگرایی و نه چندان باز گذشته، سیر و سیاحت دارد دراصل، انتخاب‌ها نیز مورد وثوق کارشناسان فراجناحی و کل نگر نیست.

همواره جامعه باز، مخالفان و نقادان خود را دارد و هرگاه در فضاهاي مختلف، جامعه به سمت و سوی باز شدن حرکت داشته باشد، بخشي از حاکمیت در همان فضای بسته حرکت می کند و به وزرا و مدیرانی احتیاج پیدا می‌کند که مهار شونده و با قواعد فضای ایدئولوگ آشنایی کامل داشته باشند تا بدانند اصلیت و اهلیت چیست.

شاید از نقطه نظر کلامی، مردم محوریت داشته باشند اما فضاهای ایدئولوژیکی قواعد و ساز و کار خود را دارد.حسن روحانی همواره تحت یک فشار پیوسته و مستمر بوده و همان گونه که وزرا و ... باید مهار شونده باشند خود او نیز مهار شده است و به عبارتی قدم هایی که بر می دارد در یک حیاط مشخص شده است.گفتني است حسن روحانی گامي به عقب بر نداشته است ولي در نقاطی که نباید توقف داشته باشد، توقف طولانی دارد.

بر همین اساس حاکمیت گام به گام با مردم پیش نمی رود و حتی عناصر بازدارنده‌ای دارد که سرعت حرکت جامعه کند شود! اما با توجه به ادبیات دهکده جهانی که شبکه های مجازی زايیده آن است، مرجع های فکری مردم دچار پراکندگی شده و به صورت خودآموز، تربیت شده‌های آموزه های جدید دنیای نو شده اند.

همواره هر آموزه ای انسان را به تحرک وا می دارد و به عبارتی جامعه نمی‌تواند در برابر آموزه های جدید حالت ایستایی مستمر به خود بگیرد و در نقطه‌ای برای برون رفت از فضاهای پیشین اقدام و عمل خواهد کرد.البته گاهي این نقطه نظر نيز وجود دارد که جامعه امروز ایران ظرفیت باز شدن فضا را ندارد بنابراین به صورت قطره چکانی اجازه اجرایی شدن ادبیات جدید زیستی داده می‌شود.

اما ملت به دلیل تربیت یافتگی و عجین شدن با آموزه ها و ادبیات جدید، مسیری جدا به خود گرفته است و باید در فرآیند زمان و مکان ببینیم که آیا ملت می تواند مسئولان را به دنبال خود بکشاند؟