قول «بازیگر بد سینما» به خندوانه ای ها

باشگاه خبرنگاران جوان: موضوع برنامه شب گذشته خندوانه با اجرای رامبد جوان، لزوم ایجاد تغییر در زندگی بود. اینکه ممکن است عده ای بیش از حد برای تغییر در زندگی اقدام کنند که در واقع بلاتکلیف و دمدمی مزاج هستند و برعکس عده ای، از هر تغییری در زندگی بترسند که این گروه بیش از حد محتاط و محافظه کارند.

رامبد جوان با این مقدمه، شادی این برنامه خندوانه را به خانواده شهدا تقدیم کرد. چراکه شهدا تصمیم به تغییر گرفتند و برای آن از جانشان گذشتند.

رامبد جوان با این مقدمه که مهمان امشب ما در واقع دو نفر است؛ چون زندگی اش به دو دوره فوتبالیست بودن و بازیگر بودن تقسیم می شود، از پژمان جمشیدی فوتبالیست دعوت کرد تا وارد شود.

پژمان درباره زندگی فوتبالی خود و اینکه در کدام تیمها توپ زده توضیحاتی داد و خاطره ای شیرین از جلال طالبی تعریف کرد.

او گفت: نسل گذشته فوتبال فوق العاده بودند و واقعا همگی ستاره بودند و با لباس دیگری نمی شد آنها را تصور کرد. خودم را پرسپولیسی می دانم؛ ۵ سال برای پرسپولیس بازی کردم و تا وقتی وارد تیم ها نشوی، نمی توانی تعریفی از هواداری داشته باشی.

جوان، جمشیدی را مهمان دو مسابقه در برنامه خندوانه کرد.آنها خواندن ادامه آهنگ و بازی شوت از راه دور به دروازه خالی انجام دادند.

بعد از پخش چند مصاحبه کوتاه و جالب با تماشاگران، این بار پژمان جمشیدی به عنوان بازیگر وارد شد.

او خبر از حضور نوروزی اش در شبکه سه سیما داد و گفت: در حال بازی در سریال سامان مقدم برای شبکه سه هستم که از نوروز شروع می شود و ۶۰ قسمت است.

جمشیدی با بیان اینکه شروع بازیگری در سریال «پژمان» برایش ریسک بزرگی بود، گفت: صد در صد آدمهایی که با من در ارتباط بودند می گفتند قبول نکن؛ ولی به پیمان اعتماد کردم. سکانس اول که یکی از سخت ترین سکانس ها بود، حدود ۷۰ بار برداشت داشت.

این بازیگر در پاسخ به این سوال رامبد جوان که دوست داری با کدام کارگردان کار کنی اصغر فرهادی، حمید نعمت الله و رضا میرکریمی را نام برد.

در ادامه، رامبد جوان با مونولوگی از مسعود کیمیایی ، پژمان جمشیدی را به بازی در جلوی دوربین دعوت کرد.

جمشیدی در این برنامه یادی از مادر مرحومش کرد و گفت: همیشه به یاد مادر هستم و مطمئنم که جای مادران بهشت است.

او بعد از لبخند ۱۵ ثانیه ای به دوربین، در مقابل دوربین خندوانه قول هایی برای انجام کارهای خداپسندانه داد و گفت: به خانواده ای که سه بچه معلول دارند، کمک می کنم. در ضمن پیراهن شماره ۱۷ تیم ملی را که یک بار با آن زندانیان را آزاد کردیم، در اختیار هر کسی که تصور می کند می تواند با آن کار خیری انجام دهد، قرار می دهم.