زمان سفر به منظومه جدید کشف شده توسط ناسا

وب سایت کلیک: کشف هفت سیاره در اندازه زمین به دور یک ستاره نزدیک ما، TRAPPIST-۱، قطعا یک خبر هیجان انگیز است. اما چقدر طول می‌کشد تا بتوان به یکی از این سیارات زمین مانند رسید؟

منظومه TRAPPIST-۱، سی و نه سال نوری یا به عبارت دیگر ۲۲۹ تریلیون مایل (۳۶۹ تریلیون کیلومتر) از زمین فاصله دارد. اگر با سرعت نور سفر کنیم، ۳۹ سال طول می‌کشد تا به آنجا برسیم. اما تاکنون هیچ فضاپیمایی ساخته نشده است که قادر باشد با سرعت نور حرکت کند.

حال سوال این است که با فناوری عصر حاضر رسیدن به آنجا چقدر طول می کشد؟

با در دست داشتن سرعت فضاپیما، محاسبه زمانی که طول می‌کشد تا به TRAPPIST-۱ برسد ساده است. زیرا سرعت معادل فاصله تقسیم بر زمان است و زمان کل سفر باید برابر با فاصله TRAPPIST-۱ (۳۹ سال نوری) تقسیم بر سرعت فضاپیما شود.

نیوهوریزونز

نیو هوریزونز سریع ترین فضاپیمایی است که تاکنون به فضا پرتاب شده است. سال ۲۰۱۵ از کنار پلوتو عبور کرد و در حال حاضر با سرعت معادل ۱۴٫۳۱ کیلومتر بر ثانیه در حال سفر به خارج از منظومه شمسی است. با این نرخ سرعت برای این کاوشگر پلوتو حدود ۸۱۷،۰۰۰ سال طول می‌کشد تا به TRAPPIST-۱ برسد.

جونو

فضاپیمای جونوی ناسا در سفر خود به مشتری در سال ۲۰۱۶، در واقع سریع تر از نیوهوریزونز حرکت می‌کرد. با کمک جاذبه مشتری، جونو توانست به سرعت ۱۶۵،۰۰۰ مایل بر ساعت(۲۶۵،۰۰۰ کیلومتر بر ساعت) دست پیدا کند که سریع ترین ساخته دست بشر محسوب می شود.(گرچه سرعت نیوهوریزونز پس از پرتاب بسیار بیشتر از سرعت جونو بود.)

حتی اگر جونو به جای سرعت مقطعی، دائما با همان سرعت حرکت می‌کرد، ۱۵۹،۰۰۰ سال طول می‌کشید تا به TRAPPIST-۱ برسد.

وویجر ۱

وویجر ۱ دورترین فضاپیمای کره زمین است که منظومه شمسی را ترک کرده و در سال ۲۰۱۲ وارد فضای بین ستاره‌ای شد. طبق گفته های ناسا سرعت فعلی آن ۳۸،۲۰۰ مایل بر ساعت است. برای وویجر ۱، رسیدن به TRAPPIST-۱ حدود ۶۸۵،۰۰۰ سال طول می کشد.

اما وویجر قرار نیست به آنجا برود. در عوض به سمت ستاره ای دیگر به نام AC +۷۹ ۳۸۸۸ می رود که ۱۷٫۶ سال نوری باز مین فاصله دارد.

شاتل فضایی

شاتل فضایی ناسا با حداکثر سرعت ۱۷،۵۰۰ مایل بر ساعت (۲۸،۱۶۰ کیلومتر بر ساعت) به دور زمین می گشت. یک فضاپیما با این سرعت ۱٫۵ میلیون سال طول می کشد تا به TRAPPIST-۱ برسد. بنابراین برای ماموریت بشر به منظومه TRAPPIST-۱، یک شاتل فضایی چندان هم وسیله کاربردی محسوب نمی‌شود.

Breakthrough Starshot

یک فضاپیمای فوق سریع که می تواند در مدت زمان کمتری به TRAPPIST-۱ برسد، یک ماموریت بین ستاره ای طراحی شده توسط استیون هاوکینگ در Breakthrough Starshot initiative است.

کاوشگران کوچک پیشرانه لیزری هاوکینگ از نظر تئوری می توانند با سرعتی معادل ۲۰ درصد سرعت نور یا ۱۳۴ میلیون مایل بر ساعت(۲۱۶ میلیون کیلومتر بر ساعت) حرکت کنند. این رقم حدود ۴۰۰۰ برابر سریع‌تر از فضاپیمای رکورد شکن نیو هوریزونز حرکت می کند. یک فضاپیما با چنین سرعتی قادر است در کمتر از ۲۰۰ سال به TRAPPIST-۱ برسد. اما این طرح مفهومی هنوز به مرحله عمل نرسیده است.

با فناوری امروز، هیچ فردی در دوران زندگی‌اش نخواهد توانست به TRAPPIST-۱ برسد. ناسا نیز در کنفرانس خبری خود نیز این بحث را مطرح کرد که رسیدن به آنجا حداقل ۸۰۰،۰۰۰ سال طول می‌کشد. پس بهتر است فعلا برای تعطیلات بین ستاره ای خود برنامه ریزی نکنید.