«آرام می‌گیریم» متنی یکدست و نجیب دارد
حاج ابراهیم همان پدر مقتدری است که این شب‌ها در سریال «آرام می‌گیریم» قصه زندگی خود و خانواده‌اش را به تصویر می‌کشد و بسیاری از مخاطبان را با خود همراه کرده است. هوشنگ توکلی فرای همه فعالیت‌هایش در حیطه هنر، این شب‌ها نقشی متفاوت را ایفا می‌کند.
روزنامه آرمان امروز: حاج ابراهیم همان پدر مقتدری است که این شب‌ها در سریال «آرام می‌گیریم» قصه زندگی خود و خانواده‌اش را به تصویر می‌کشد و بسیاری از مخاطبان را با خود همراه کرده است. هوشنگ توکلی فرای همه فعالیت‌هایش در حیطه هنر، این شب‌ها نقشی متفاوت را ایفا می‌کند. زندگی حال و گذشته او مخاطب را به گونه‌ای درگیر کرده که قصه‌های او را دنبال کند. گفت‌وگوی فارس با توکلی در ادامه می‌آید:
شما اصولا بازیگر کم کاری هستید. بعد از حضور در سریال «زیر تیغ» دیگر در هیچ سریالی ظاهر نشدید. دلیل خاصی دارد؟
همانطور که گفتید اصولا خیلی کم بازیگری انجام می‌دهم. آن هم به این دلیل که متن، قصه، محتوا، کیفیت اثر و تاثیری که قرار است روی مخاطب بگذارد برایم از همه چیز مهم‌تر است. طبیعی است که از حضور در سریال «آرام می‌گیریم» خیلی راضی هستم. این سریال متن بسیار خوب و قوی‌ای داشت و خوشحالم که توانسته ارتباط خوبی نیز با مخاطب برقرار کند. از طرفی ما هم شرایط سنی خودمان را داریم و طبیعی است که من دیگر نمی‌توانم نقش یک جوان کم سن و سال را بازی کنم. علاوه بر این آثاری نیز در تلویزیون تولید می‌شود که سرعت تولیدشان به شدت زیاد است و نتیجه کیفی مطلوبی را نخواهند داشت و من هیچوقت در این گونه آثار حاضر نمی‌شوم.
چه جذابیتی در قصه این سریال وجود داشت؟
متنی که دو سال پیش آقای سهرابی به من دادند تا مطالعه کنم، متنی یکدست و نجیب بود. یعنی رابطه خانواده و اطرافیان در آن اشباع شده بود، کاراکترها هویت داشتند و بخشی از زندگی انسان‌ها با نگاهی سالم و مثبت نگاشته شده بود. اما تولید سریال به دلیل پاره‌ای از مشکلات متوقف شد و در این یکسال متن‌هایمان تغییر کرد.
این تغییرات شامل خط اصلی قصه هم شد؟
فریدون فرهودی و فروغ فروهیده دو نویسنده خوبی بودند که روی این متن کار کرده و آن را گسترش دادند. طبیعتا متن دوم پربارتر بود و داستان‌های کوچکی به آن اضافه شد و محتوای قصه‌ها بسط پیدا کرد و نگاه تلویزیونی و مدرن به متن قالب شده بود. کلیت قصه تغییر نکرد.
قطعا شبیه به شخصیت ابراهیم را در اطرافیان خود دیده‌اید. چقدر از این افراد به عنوان نمونه در بازیتان استفاده کردید؟
اغلب شخصیت‌های این سریال به واقعیت نزدیک هستند و در پرداخت به نقش‌ها خیلی خیال‌پردازی صورت نگرفته است و به همین خاطر همه شخصیت‌ها قابل لمس و باور هستند و مردم از هر کدام از این شخصیت‌ها نمونه‌ای را در کنار خود می‌بینند. ابراهیم هم فردی زحمتکش است که بر این باور است باید با تلاش خود خانواده‌ای را سر و سامان دهد و بتواند آینده‌ای بهتر برای خانواده‌اش بوجود آورد. از نظر فیزیکی نیز همه جزئیات این نقش (راننده کامیون و کشاورز) را در نظر داشتم و در طراحی اولیه به آنها فکر کردم. او نیز مانند تمامی بزرگان ما ضرب المثل‌های بسیاری را حفظ است و آنها را با تجربیات خود از زندگی تلفیق کرده است.
بازیگر نقش مقابلتان ثریا قاسمی بود. با توجه به اینکه هر دوی شما در یک دوره رشد کرده و تجربه کسب کردید، این همکاری برایتان چطور بود؟
او بازیگر بزرگ و قدیمی تلویزیون و سینمای ماست و معتقدم ترکیب بازیگران این سریال باعث شد تا نقش ابراهیم به خوبی دیده شود. من هنوز هم با این شخصیت زندگی می‌کنم.
سریال‌هایی مثل «آرام می‌گیریم» کمتر در تلویزیون ما دیده می‌شوند. فکر می‌کنید چقدرجای خالی این دست سریال‌ها در تلویزیون احساس می‌شد؟
به هر حال هم تولید این نوع سریال و هم تولید سریال‌هایی در قالب‌های دیگر برای رسانه ملی لازم است و مخاطب به هر دو نوع اینها احتیاج دارد. اگر الان برای تولید آرام می‌گیریم زمان بیشتری گذاشته شده و به محتوای روابط بین آدم‌ها دقت بیشتری شده، خیلی خوب است. اما صدا و سیما هم نمی‌تواند برای تولید هر سریالش یکسال صبر کند و باید چند گروه پر سرعت دیگر هم در اختیارش باشد. هر دوی این گروه‌ها می‌توانند در کنار یکدیگر رقابت مثبت و کیفیت بهتری را رقم زنند. در سریال ما هم نقاط ضعف بسیار است چون برای اولین بار است که سریالی به این پر بازیگری در این ژانر تولید می‌شود. اگر شالوده و طراحی اولیه اثری درست پی ریزی شده باشد، با زمان طولانی که برای تولید آن در نظر گرفته می‌شود، حتی اگر در پیمودن این مسیر حوادثی رخ دهد، می‌تواند سطح کیفی بالایی داشته باشد.
برخی‌ها سریال شما را تا حدودی به «پدرسالار» تشبیه می‌کنند.
نه، تمامی حوادثی که در این کار رخ می‌دهد از زندگی روزمره مردم گرفته است که شاید در این مورد با پدر سالار شبیه باشد. این اثر جزو معدود کارهایی است که معیارهایش بر اساس تجربه و شناخت از مردم بوده است و اساس قصه این اثر مردم هستند و از قصه دیگری کپی نشده است.
از همکاری با روح ا... سهرابی راضی بودید؟
از کل بچه‌های گروه راضی هستم. سهرابی هم دیدگاه واقع بینانه‌ای دارد که قابل تحسین است و امیدوارم در آینده هم به این خوبی بدرخشد تا آثاری خوب و رو به رشدی را ارائه دهد.
با توجه به اینکه خودتان هم بازیگر بودید و هم کارگردان، چقدر میدان را برای جوان‌ترها باز می‌کنید؟
هر نوع مقاومتی به هر شکلی در فعالیت‌های اجتماعی بین مردم، باعث سکون می‌شود و طرفین شکست می‌خورند. جوان‌ها هم همیشه ایده‌ها و انگیزه‌هایی دارند که دوست دارند آنها را پیاده کنند و ما اگر مانعی را سر راه رشد آنها قرار دهیم باعث بحران خواهیم شد. نسل ما حرف خود را زده و کار خودمان را انجام دادیم. فکر می‌کنم بیشتر از اینکه ما بازیگران بخواهیم برخی اوقات جلوی کار جوان‌ها بگیریم، شرایط موجود در بخش فرهنگی جامعه این کار را می‌کند. اگر مدیران فرهنگی ما نگاه هوشمندانه ای داشته باشند، شرایط را طوری فراهم می‌کنند تا همه جوان‌ها در عرصه هنر خود را به خوبی نشان دهند چراکه نسل قدیم و جدید مکمل یکدیگر هستند.
در شرایط کنونی فعالیت در تلویزیون برای شما سخت نشده است؟
دوران پریشانی در کل دنیا وجود دارد و این نگاه جهانی است. اینکه الان جوان‌ها و هنرمندان فکر می‌کنند که اگر از کشورشان مهاجرت کنند موفق‌تر می‌شوند، بیشتر وسوسه‌‌‌هایی به سمت جهانی شدن است. من با این ایده مخالف هستم و ما در دوران جوانی هم جهانی کار می‌کردیم و معتقد بودیم که اگر کل دنیا مشتاق هستند که بدانند ما کارمان را به چه نحوی انجام می‌دهیم، باید بیایند و ما را در سرزمین خود ببینند. همانگونه که بزرگان تئاتر دنیا در دهه ۴۰ برای دیدن بازیگرهای ما به ایران آمدند. من هم سعی می‌کنم تا با کارم شرایط فعالیتم را طوری کنم که آنها از آن طرف مرزها برای دیدنم به ایران بیایند و هیچ گاه به رفتن فکر نکردم. خیلی از این افرادی که مهاجرت می‌کنند بعد از مدتی که به آرزوهایشان رسیدند، پشیمان می‌شوند و کم پیش آمده هنرمندانی که در ایران موفق بوده‌اند، در خارج از ایران هم موفق باشند. اما در کل هیچکس را مقصر نمی‌دانم چراکه مدتی است در کل دنیا شتابزدگی وجود دارد و شامل همه بحران‌ها، خودخواهی‌ها و جهان‌خواهی‌هاست و ما باید به معادلات بهتری در زمینه ژست اجتماعی برسیم که بخش عمده‌ای از آن هنر است. اگر ما در هنر موفق شویم تا روابطمان را نرم‌تر کنیم و مسائلمان را درست‌تر مطرح کنیم و مدیریت کلان اجرایی کشور هم با ایجاد بسترسازی‌هایی که می‌کند، شرایط را برای فعالیت ما هنرمندان فراهم کند، طبیعتا سیل مهاجرت‌ها و تفکرات اینگونه جهانی شدن هم فروکش خواهد کرد.
بعد از بازی در «آرام می‌گیریم» از شرایط مالی تلویزیون راضی بودید؟
الان و به خصوص در زمان ریاست جمهوری آقای روحانی بحران مالی در همه بخش‌های کشور وجود داشته است. بحران مالی در این چهار سال اخیر در کشور وجود داشته که روی همه مشاغل تاثیر گذاشته است، به خصوص در صدا و سیما و سازمان‌هایی شبیه به آن. «آرام می‌گیریم» هم در این شرایط مالی تولید شده است. اگر به موقع طرح و سریال ما تصویب می‌شد تا این حد سازندگانش تحت فشار نبودند و شاید سریال با کیفیت بالاتر و کمترین خطا در اجرا تولید می‌شد. امیدواریم تا در سال آینده بحران‌های صدا و سیما هم کمتر شود.
شما اصولا بازیگر کم کاری هستید. بعد از حضور در سریال «زیر تیغ» دیگر در هیچ سریالی ظاهر نشدید. دلیل خاصی دارد؟
همانطور که گفتید اصولا خیلی کم بازیگری انجام می‌دهم. آن هم به این دلیل که متن، قصه، محتوا، کیفیت اثر و تاثیری که قرار است روی مخاطب بگذارد برایم از همه چیز مهم‌تر است. طبیعی است که از حضور در سریال «آرام می‌گیریم» خیلی راضی هستم. این سریال متن بسیار خوب و قوی‌ای داشت و خوشحالم که توانسته ارتباط خوبی نیز با مخاطب برقرار کند. از طرفی ما هم شرایط سنی خودمان را داریم و طبیعی است که من دیگر نمی‌توانم نقش یک جوان کم سن و سال را بازی کنم. علاوه بر این آثاری نیز در تلویزیون تولید می‌شود که سرعت تولیدشان به شدت زیاد است و نتیجه کیفی مطلوبی را نخواهند داشت و من هیچوقت در این گونه آثار حاضر نمی‌شوم.
چه جذابیتی در قصه این سریال وجود داشت؟
متنی که دو سال پیش آقای سهرابی به من دادند تا مطالعه کنم، متنی یکدست و نجیب بود. یعنی رابطه خانواده و اطرافیان در آن اشباع شده بود، کاراکترها هویت داشتند و بخشی از زندگی انسان‌ها با نگاهی سالم و مثبت نگاشته شده بود. اما تولید سریال به دلیل پاره‌ای از مشکلات متوقف شد و در این یکسال متن‌هایمان تغییر کرد.
این تغییرات شامل خط اصلی قصه هم شد؟
فریدون فرهودی و فروغ فروهیده دو نویسنده خوبی بودند که روی این متن کار کرده و آن را گسترش دادند. طبیعتا متن دوم پربارتر بود و داستان‌های کوچکی به آن اضافه شد و محتوای قصه‌ها بسط پیدا کرد و نگاه تلویزیونی و مدرن به متن قالب شده بود. کلیت قصه تغییر نکرد.
قطعا شبیه به شخصیت ابراهیم را در اطرافیان خود دیده‌اید. چقدر از این افراد به عنوان نمونه در بازیتان استفاده کردید؟
اغلب شخصیت‌های این سریال به واقعیت نزدیک هستند و در پرداخت به نقش‌ها خیلی خیال‌پردازی صورت نگرفته است و به همین خاطر همه شخصیت‌ها قابل لمس و باور هستند و مردم از هر کدام از این شخصیت‌ها نمونه‌ای را در کنار خود می‌بینند. ابراهیم هم فردی زحمتکش است که بر این باور است باید با تلاش خود خانواده‌ای را سر و سامان دهد و بتواند آینده‌ای بهتر برای خانواده‌اش بوجود آورد. از نظر فیزیکی نیز همه جزئیات این نقش (راننده کامیون و کشاورز) را در نظر داشتم و در طراحی اولیه به آنها فکر کردم. او نیز مانند تمامی بزرگان ما ضرب المثل‌های بسیاری را حفظ است و آنها را با تجربیات خود از زندگی تلفیق کرده است.
بازیگر نقش مقابلتان ثریا قاسمی بود. با توجه به اینکه هر دوی شما در یک دوره رشد کرده و تجربه کسب کردید، این همکاری برایتان چطور بود؟
او بازیگر بزرگ و قدیمی تلویزیون و سینمای ماست و معتقدم ترکیب بازیگران این سریال باعث شد تا نقش ابراهیم به خوبی دیده شود. من هنوز هم با این شخصیت زندگی می‌کنم.
سریال‌هایی مثل «آرام می‌گیریم» کمتر در تلویزیون ما دیده می‌شوند. فکر می‌کنید چقدرجای خالی این دست سریال‌ها در تلویزیون احساس می‌شد؟
به هر حال هم تولید این نوع سریال و هم تولید سریال‌هایی در قالب‌های دیگر برای رسانه ملی لازم است و مخاطب به هر دو نوع اینها احتیاج دارد. اگر الان برای تولید آرام می‌گیریم زمان بیشتری گذاشته شده و به محتوای روابط بین آدم‌ها دقت بیشتری شده، خیلی خوب است. اما صدا و سیما هم نمی‌تواند برای تولید هر سریالش یکسال صبر کند و باید چند گروه پر سرعت دیگر هم در اختیارش باشد. هر دوی این گروه‌ها می‌توانند در کنار یکدیگر رقابت مثبت و کیفیت بهتری را رقم زنند. در سریال ما هم نقاط ضعف بسیار است چون برای اولین بار است که سریالی به این پر بازیگری در این ژانر تولید می‌شود. اگر شالوده و طراحی اولیه اثری درست پی ریزی شده باشد، با زمان طولانی که برای تولید آن در نظر گرفته می‌شود، حتی اگر در پیمودن این مسیر حوادثی رخ دهد، می‌تواند سطح کیفی بالایی داشته باشد.
برخی‌ها سریال شما را تا حدودی به «پدرسالار» تشبیه می‌کنند.
نه، تمامی حوادثی که در این کار رخ می‌دهد از زندگی روزمره مردم گرفته است که شاید در این مورد با پدر سالار شبیه باشد. این اثر جزو معدود کارهایی است که معیارهایش بر اساس تجربه و شناخت از مردم بوده است و اساس قصه این اثر مردم هستند و از قصه دیگری کپی نشده است.
از همکاری با روح ا... سهرابی راضی بودید؟
از کل بچه‌های گروه راضی هستم. سهرابی هم دیدگاه واقع بینانه‌ای دارد که قابل تحسین است و امیدوارم در آینده هم به این خوبی بدرخشد تا آثاری خوب و رو به رشدی را ارائه دهد.
با توجه به اینکه خودتان هم بازیگر بودید و هم کارگردان، چقدر میدان را برای جوان‌ترها باز می‌کنید؟
هر نوع مقاومتی به هر شکلی در فعالیت‌های اجتماعی بین مردم، باعث سکون می‌شود و طرفین شکست می‌خورند. جوان‌ها هم همیشه ایده‌ها و انگیزه‌هایی دارند که دوست دارند آنها را پیاده کنند و ما اگر مانعی را سر راه رشد آنها قرار دهیم باعث بحران خواهیم شد. نسل ما حرف خود را زده و کار خودمان را انجام دادیم. فکر می‌کنم بیشتر از اینکه ما بازیگران بخواهیم برخی اوقات جلوی کار جوان‌ها بگیریم، شرایط موجود در بخش فرهنگی جامعه این کار را می‌کند. اگر مدیران فرهنگی ما نگاه هوشمندانه ای داشته باشند، شرایط را طوری فراهم می‌کنند تا همه جوان‌ها در عرصه هنر خود را به خوبی نشان دهند چراکه نسل قدیم و جدید مکمل یکدیگر هستند.
در شرایط کنونی فعالیت در تلویزیون برای شما سخت نشده است؟
دوران پریشانی در کل دنیا وجود دارد و این نگاه جهانی است. اینکه الان جوان‌ها و هنرمندان فکر می‌کنند که اگر از کشورشان مهاجرت کنند موفق‌تر می‌شوند، بیشتر وسوسه‌‌‌هایی به سمت جهانی شدن است. من با این ایده مخالف هستم و ما در دوران جوانی هم جهانی کار می‌کردیم و معتقد بودیم که اگر کل دنیا مشتاق هستند که بدانند ما کارمان را به چه نحوی انجام می‌دهیم، باید بیایند و ما را در سرزمین خود ببینند. همانگونه که بزرگان تئاتر دنیا در دهه ۴۰ برای دیدن بازیگرهای ما به ایران آمدند. من هم سعی می‌کنم تا با کارم شرایط فعالیتم را طوری کنم که آنها از آن طرف مرزها برای دیدنم به ایران بیایند و هیچ گاه به رفتن فکر نکردم. خیلی از این افرادی که مهاجرت می‌کنند بعد از مدتی که به آرزوهایشان رسیدند، پشیمان می‌شوند و کم پیش آمده هنرمندانی که در ایران موفق بوده‌اند، در خارج از ایران هم موفق باشند. اما در کل هیچکس را مقصر نمی‌دانم چراکه مدتی است در کل دنیا شتابزدگی وجود دارد و شامل همه بحران‌ها، خودخواهی‌ها و جهان‌خواهی‌هاست و ما باید به معادلات بهتری در زمینه ژست اجتماعی برسیم که بخش عمده‌ای از آن هنر است. اگر ما در هنر موفق شویم تا روابطمان را نرم‌تر کنیم و مسائلمان را درست‌تر مطرح کنیم و مدیریت کلان اجرایی کشور هم با ایجاد بسترسازی‌هایی که می‌کند، شرایط را برای فعالیت ما هنرمندان فراهم کند، طبیعتا سیل مهاجرت‌ها و تفکرات اینگونه جهانی شدن هم فروکش خواهد کرد.
بعد از بازی در «آرام می‌گیریم» از شرایط مالی تلویزیون راضی بودید؟
الان و به خصوص در زمان ریاست جمهوری آقای روحانی بحران مالی در همه بخش‌های کشور وجود داشته است. بحران مالی در این چهار سال اخیر در کشور وجود داشته که روی همه مشاغل تاثیر گذاشته است، به خصوص در صدا و سیما و سازمان‌هایی شبیه به آن. «آرام می‌گیریم» هم در این شرایط مالی تولید شده است. اگر به موقع طرح و سریال ما تصویب می‌شد تا این حد سازندگانش تحت فشار نبودند و شاید سریال با کیفیت بالاتر و کمترین خطا در اجرا تولید می‌شد. امیدواریم تا در سال آینده بحران‌های صدا و سیما هم کمتر شود.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر