چهار مشکل برای گزینه بی رقیبِ انتخابات
روزنامه «آفتاب یزد» نوشت: التهاب درونی جامعه ایران برای شرکت در فصل انتخاباتی ریاست جمهوری بهار آینده روز به روز بیشتر می‌شود. بدنه جامعه سیاسی ایران نسبت به دورهای مشابه قبل به شدت داغ‌تر شده است.
اما موضوع ضعف رویارویی با حسن روحانی تنها در نداشتن یک رقیب خلاصه نمی‌شود. برای نیروهای متحد صف کشیده مخالف او مشکل اصلی این است که این سیاستمدار، علی‌رغم انتقادات مطرح، اما جذابیت خود برای رأی‌دهندگان را همچنان حفظ کرده است. نتیجه این جذابیت در پای صندوق‌های رأی البته برای مخالفان دقیقاً به معنای تعطیلی جدی پروژه‌های مهندسی سیاسی جامعه و شکست تئوری‌های کسب قدرت دست‌کم تا مدت طولانی است. به همین دلیل هزینه اصلی رویارویی با حسن روحانی تنها در رقابت با او با خلاصه نمی‌شود.
شکست، هزینه‌های فوق‌العاده سنگین و دامنه‌داری را به رقبای او تحمیل خواهد کرد. فکر می‌کنم مشکل رقبای حسن روحانی در انتخابات بهار آینده، لزوماً به توانایی‌های لجستیکی و امکاناتی مربوط نمی‌شود. آنها در این زمینه با مشکلی روبرو نیستند. مشکل اصلی به کیفیت و نوع تحلیل‌ها و برداشتشان از تحولات درونی جامعه و سطح خواست‌ها و توقعات مردم مربوط می‌شود که در مرحله نتیجه‌گیری، نارضایتی‌های جاری را دلیلی بر شکست روحانی در تورنمنت انتخاباتی تصور کرده‌اند. هرچند این نارضایتی‌ها و کاستی‌هایی که متوجه رئیس‌جمهور روحانی است، توده‌های مردم را در مقابل او به ترکیبی مطالبه‌گر تبدیل کرده (و این حق جامعه است)، اما هیچ دلیل محکمی در دست نداریم که با اتکا به آن تصور کنیم مطالبات طبیعی، مردم را از آقای رئیس‌جمهور رویگردان کرده است.
واقعیت آنست سازمان ملی رأی حسن روحانی نسبت به چهار سال گذشته تقریباً دست‌نخورده باقی مانده. این سرمایه تقریباً دست‌نخورده البته به خودی خود حاوی این نکته مهم نیز هست که حتی اگر او در دور رقابت‌ها به هر دلیل حاضر نشود - که فرض بسیار بسیار محالی است - باز هم این به معنای معطوف‌شدن آراء ملی او به سمت رقبایش نخواهد بود. انتخابات دو سال پیش پارلمان ایران که متحدان و هواداران روحانی به پارلمان راه یافتند و نیز حمایت فردی قدرتمند و پرنفوذ مانند علی لاریجانی رئیس پراگماتیست پارلمان از رئیس‌جمهور، به وضوح جایگاه اجتماعی و سیاسی روحانی در ساختار قدرت ملی را آشکار کرد. اما در آنچه به آقای رئیس‌جمهور مربوط می‌شود، او نمی‌تواند و منطقی هم نیست که منکر وجود مشکلات جدی در کشور شود. از طرفی راه مقابله و کنترل این مشکلات هم سکوت و گذر اغماضانه از برابر آنها نیست.
مشکل بنیادین رئیس‌جمهور روحانی به طور مشخص در چهار بلوک قابل مشاهده است:
۱- عدم طرح آگاهی‌بخش چرایی وجود مشکلات به افکار عمومی.
۲- خلاصه کردن همه موفقیت‌های دولت در توافق هسته‌ای. این موضوع به وضوح اثر اولیه خود را در نزد افکار عمومی از دست داده و آقای روحانی باید از آن به فوریت عبور کند. بسیاری از اقدامات دولت حسن روحانی طی چهار سال گذشته نتایجی مشابه و مثبتی برای جامعه ایرانی به ارمغان آورده اما بدنه دولت در توصیف آنها دچار لکنت زبان است.
۳- فقدان توانایی در توصیف و بیان اقدامات و کارهای انجام شده طی چهار سال اخیر از سیاست‌های مالی - پولی و اقتصادی و اجتماعی گرفته تا آرامش در سیاست خارجی، مشکلی است که مشخصاً متوجه آقای رئیس‌جمهور است. ایرادی اساسی که به وی وارد است و سیاستمدار بسیار باهوش، مرحوم اکبر هاشمی رفسنجانی، تا پیش از فوتش مکرراً به آن اشاره می‌کرد، فقدان یک سازمان توانا و قدرتمند روابط عمومی و تبلیغات در دفتر رئیس‌جمهور برای معرفی خدمات و کارهای دولت و خنثی‌سازی تبلیغات مخالفان است. شاید اکنون قدری دیر شده باشد، اما آقای روحانی با آغاز دور دوم ریاست جمهوری، قبل از هر کاری باید این معضل را حل کند.
۴- آقای رئیس‌جمهور باید این نکته را برای افکار عمومی روشن سازد که مخالفانش، تنها در امر مخالفت با دولت متحد هستند. ولی نه برنامه و نه استراتژی برای اداره کشور در شرایط کنونی ندارند. مهمترین دلیل این ادعا، عدم ارائه یک برنامه روشن و قانع‌کننده برای اداره کشور از سوی مخالفان با فرض پیروز شدنشان در انتخابات است. اگر چنین برنامه‌ای داشتند، برای قضاوت افکار عموی و ایجاد حق انتخاب باید تاکنون آن را منتشر می‌کردند. در حالی که دولت، هم کارنامه روشنی در دست دارد (هرچند همه نمرات آن سطح بالا نیست) و هم توانایی ارائه برنامه برای چهار سال آینده.
رئیس‌جمهور روحانی فرصت‌های خوبی در دست دارد، اما دائمی نیستند. با همه این اوصاف و با وجود ضعف‌های انکارناپذیر، حسن روحانی همچنان مورد توجه افکار عمومی است. اگر او حق دارد از کارنامه‌اش دفاع کرده و کاری کند که مردم از انتخابشان رضایت نسبی داشته باشند، متقابلاً چندان محق نیست که به این توجه و گرایش عمومی بی‌تفاوت باشد. توجه به این دو نکته کار انتخاب قطعی مجددش را با سختی عبور از میان مخالفان، می‌تواند عملا به امری ساده تبدیل کند.
نظر کاربران
بی رقیب؟!!!!!
مگه تو کل ایران کسی پیدا نمیشه که دولت و ملت را از آقای روحانی بهتر و درست تر و کامل تر مدیریت کنه؟
اگر به شیرمردان وطنمون اجازه ورود به صحنه را بدهند وضعیت ایران خیلی خیلی بهتر میشد.
من خودم یک فرد دانشگاهی هستم، هیچ تغییر و پیشرفتی نسبت به دولت قبل در این دولت فعلی نمیبینم. انشالله این دوره یک نفر تازه وارد و دانشگاهی رییس جمهور بشه.
به نظر من روحانی فعلا شایسته ترینه
مخالفین دولت فقط با عقده انتقاد می کنند.اگر واقعا به کشور و انقلاب علاقه دارند.به دولت پیشنهاد بدهند تا کشورمان پیشرفت کند.در هشت سال گذشته چه کار کردند؟ آیا تحمل این همه انتقاد را داشتند؟ آقای روحانی با حوصله کشور را اداره می‌کند .انشاا...ملت دوباره آقای روحانی را انتخاب خواهد کرد.
متاسفم که نقدهای یکطرفه دارید،وبازورمیخاید ذهن مردمو بسمت دولت وتفکرات شکست خورده روحانی سوق بدید،اتفاقا حسن فریدون اولین رییس جمهوری خواهدبود که نمیتونه دو دوره پشت هم ریاست جمهوری کنه،هرکسی رقیبش بشه رای میاره،چون کسانیکه دوره قبل به حسن فریدون رای دادن،قطعا به اشتباهشون پی بردن،بهتره کمی درجامعه قدم بزنیدتامتوجه بشید،خیلی مطلب ساده ایه
اگر مردم آگاهانه وبا بصیرت به مسائل ومشکلات خود ومملکت نگاه بیاندازند وواکاوی درست انجام دهند می بینند که دولت روحانی انچنان قدر وسیاستمداری نیست که رقیب نداشته باشد،اگر قرار باشد رقبای دولت همانند آقای روحانی درطول این مدت دروغ دروغ دروغ،تحویل ملت بدهد وحتی کوچکترین اقدامی درمورد اصلاح امور ومشکلات مردم وکشور صورت نداده باشد دیگر رقیب نمیخواهد،اولا بیشتر اقشار ملت نظرشان رد صلاحیت آقای روحانی است ،واگر غیر از این باشد رای روحانی فقط در تهران انهم بصورت محدود اما درسایر شهرستانها بهیچ وجه رای ملموسی نمی اورد، مگر مردم دیوانه هستند که چهار سال دیگه روزگار خود را سیاه کنند وبه امثال روحانی رای دهند،!!!!!؟؟؟؟
نمیدونم چرا هرکی میره دانشگاه ادا روشنفکرا رو در میاره قابل توجه داریوش طلعتی