ساخت پانسمان آنتی بیوتیکی با تار عنکبوت
دانشمندان دانشگاه ناتینگهام بریتانیا موفق به تولید نوعی پانسمان از بافت ابریشم شبیه به تار عنکبوت شده اند که می تواند برای درمان زخم ها و جلوگیری از عفونت آن ها کاربرد فراوانی داشته باشد.
دانشمندان بریتانیا پس از ۵ سال تلاش روشی برای ساخت تار عنکبوت ترکیبی یافتند که می تواند در کنار ویژگی های آنتی بیوتیکی بکار رفته برای آن در ترمیم زخم و کاهش خطر عفونت آن با استفاده از انتقال دارو به آن کمک کند.
مواد استفاده شده در این بافت تار عنکبوتی که از باکتری E.Coli تولید شده است، باعث جذب بهتر مولکول های به بافت آن می شود. به همین دلیل می تواند به عنوان پانسمان مناسب برای زخم ها بکار رفته و سایر داروها به آن تزریق شود.
به گفته یکی از اعضای این تیم تحقیقاتی در دانشگاه ناتینگهام، روش استفاده شده برای تولید این بافت تار عنکبوتی امکان تولید بافت های ابریشمی با ساختار biocompatible را ایجاد می کند. این بافت تار عنکبوتی می تواند برای کاربردهای بسیار زیادی مورد استفاده قرار گیرد. به خصوص می توان از آن در حوزه هایی مثل مهندسی بافت و علوم زیست پزشکی استفاده کرد.
از تار عنکبوت می توان به عنوان یک ماده خارق العاده در کمک های اولیه پزشکی استفاده کرد. از جمله قابلیت های بافت تار عنکبوت می توان به سازگاری آن با محیط زیست، قابل تجزیه بودن و پروتیینی بودن ساختار آن اشاره کرد. از دیگر قابلیت های این بافت طبیعی می توان به ایمنی، ضد آتش بودن و ضد حساسیت بودن آن اشاره کرد.
بر اساس آنچه این تیم تحقیقاتی تا کنون اعلام کرده است در مصر و روم باستان نیز از تار عنکبوت به عنوان پانسمان زخم سربازان در جنگ ها استفاده می شده است. در واقع در آن زمان برای درمان زخم سربازان ابتدا از ترکیب سرکه و عسل برای پاک کردن زخم استفاده می شده است. سپس زخم تمیز شده با تار عنکبوت بسته می شده تا از ورود هر گونه میکروب به آن جلوگیری شود.
به گفته اعضای این تیم تحقیقاتی ایده اولیه آن ها برای ساخت بافت پانسمانی از تار عنکبوت در واقع همین روش مصریان و رومیان باستان درمان زخم بوده است که البته با استفاده از تکنولوژی های جدید تلفیق شده است. در این تحقیق به جای استفاده از تار عنکبوت واقعی از باکتری E.coli در آزمایشگاه برای تولید بافتی شبیه به تار عنکبوت استفاده شده است.
در طول انجام تحقیق این تیم تحقیقاتی به این نتیجه رسید که می تواند بافت تار ابریشم را با آنتی بیوتیک لووفلوکساسین پوشش دهد. لووفلوکساسین نوعی آنتی بیوتیک است که معمولاً در درمان عفونت های باکتریایی مورد استفاده قرار می گیرد.
برای اینکه مولکول های این آنتی بیوتیک بر روی بافت ابریشمی قرار گیرد قبل از اینکه ابریشم به تارهای رشته ای تبدیل شود، به آن اضافه می شود.
برای اینکه این روش را بهتر متوجه شوید بهتر است توپی از کاموا را در ذهن خود مجسم کنید. قبل از اینکه کاموا به شکل یک رشته طولانی در بیاید انبوهی از الیاف بوده است. در واقع در یک مرحله قبل از ریسیدن الیاف و تبدیل آن به رشته کاموا می توان به آن هر ماده ای را اضافه کرد. بعد از افزودن این مواد می توان آن را در مرحله ریسندگی به رشته های کاموا تبدیل کرد. همین روند برای افزودن آنتی بیوتیک به ابریشم طی می شود.
البته باید توجه داشت که ابریشم طبیعی با الیاف کاملاً متفاوت است و برای افزودن آنتی بیوتیک به ابریشم و سپس تبدیل آن به تار های ابریشمی نیاز به انجام عملیات های خاصی وجود دارد.
نکته جالب در خصوص این تیم تحقیقاتی این است که اعضای آن کاملاً به صورت تصادفی در کنار یکدیگر قرار گرفتند. در واقع دو تن از اعضای این گروه که از دانشگاه ناتینگهام هستند س از اعلام عمومی فرد دیگری از این گروه مبنی بر درخواست کمک برای ساخت تار عنکبوت مصنوعی یکدیگر را ملاقات کردند.
بعد از انجام تحقیقات و آزمایش های گوناگون این تیم تحقیقاتی دریافت که قادر خواهد بود تا بافتی مانند تار عنکبوت برای پانسمان زخم ها را تولید کند.
این تیم تحقیقاتی در ادامه توضیحات خود در خصوص روند انجام تحقیق و پروژه اظهار داشته است که امکان افزودن مواد دیگر که می تواند برای درمان زخم ها مؤثر باشد مثل موادی که باعث تغییر در اسیدیته محیط می شوند نیز به این تارهای ابریشمی وجود دارد.
در حال حاضر این گروه تحقیقاتی در حال کار بر روی پروژه برای آماده سازی پانسمان های کاربردی که می تواند در آینده برای درمان زخم ها مورد استفاده قرار گیرد است.
ارسال نظر