تالابها آب ميروند
شايد باورش كمي سخت باشد؛ ايراني كه روزگاري بنيانگذار اولين و مهمترين كنوانسيون حفاظت از تالابها در جهان يعني كنوانسيون رامسر بود، اين روزها خروج تك تك تالابهايش را از ليست اين كنوانسيون بهنظاره نشسته است.
رتبه نخست ليست قرمز كنوانسيون رامسر
از میان يكهزار تالاب موجود در کشور براساس تعریف کنوانسیون بینالمللی رامسر، ۷۵ درصد از تالابهای کشور ما یا در وضعیت بحرانی هستند و یا در معرض خطر قرار دارند.
تمامي اين اتفاقها درحالي رخ ميدهد كه ارزش اکولوژیک تالابها ۱۰ برابر جنگلها و ۲۰۰ برابر زمینهای زراعی است. براساس آمار، تالابهای ۳۰ کشور در فهرست مونترو کنوانسیون رامسر (فهرست قرمز) قرار گرفتهاند که به ترتیب ایران و یونان با ۷ تالاب و پس از آنها جمهوری چک با ۴ تالاب، بیشترین مونترو تالابها را دارند. همچنین نام ۲۷ تالاب ۱۷ کشور جهان نیز بهدلیل بهبود شرایط اکولوژیکی تالابهایشان از این فهرست خارج شده است.
ايران؛ رنگينكمان تالابهاي جهان
كشور ما باتوجه به شرايط ويژه و تقريبا استثنايي در جهان، داراي انواع تالابهاست. در شمال و جنوب كشور، تالابهاي مختلف ساحلي، با آب شيرين همچون تالاب انزلي، بهشكل خليج مانند، همچون تالاب ميانكاله، باتلاقهاي شور ساحلي همچون تالاب شادگان، باتلاقهاي ساحلي كشندي همچون تالابهاي دهانه گز و مند تالابهاي مانگرو، همچون تالاب حرا در خورخوران قشم مشاهده ميشوند.
از نظر تالابهاي داخلي نيز، تنوع بسيار زيادي وجود دارد. تالابهاي تاروهوير در ارتفاعات دماوند و درياچه گهر در ارتفاعات اشترانكوه لرستان، چند هزار متر بالاتر از سطح درياي آزاد قرار دارند. تالاب اروميه با شوري بسيار زياد خود وفون ويژه يعني آرتميا در منطقه آذربايجان، تالابهاي هامون با آب شيرين، وسعت بسيار زياد وعمق كم در سيستان، تالابهاي آب شور تشکیل شده در دریای اترک و با ارتفاع پايينتر از سطح درياي آزاد، درياچههاي کارستیک ناشي از انحلال آهك همچون تالابهاي ارژن و پريشان، درياچههاي باقيمانده از درياي قديمي تتيس همچون حوض سلطان قم و بالاخره، كفههاي مرطوب و نمكي همچون كوير نمك و كوير سيرجان، جنبههاي بسيار زيبا و متنوعي از تالابهاي جهان را به نمايش گذاشتهاند.
خشكي تالابها نتيجه کری مصلحتی مسئولان
بسياري از كارشناسان، نبود مديريت صحيح و اصولي بر منابع آبي كشور را دليل اصلي نابودي تالابها و بحران پيش آمده ميدانند. آنها اعتقاد دارند خشكي تالابها پيامد انتقال آب بدون برنامهريزي بوده است.
فاطمه ظفرنژاد پژوهشگر آب و توسعه پایدار، به «قانون» درباره بحران تالابهاي كشور گفت: امروز تقریبا همه رودخانههای ما خاموش شدهاند. همه تالابها و دریاچههای مهم کشور خشکیدهاند. از دو دهه پیش خشکیدن پیکرههای آبی باتوجه به سرنوشت دریاچههای دیگر نقاط جهان مانند دریاچه آرال و خشکیدن آن با سدسازی قابل پیشبینی بود و بارها در دفتر فنی آب وزارت نیرو گوشزد شد. اما کری مصلحتی کارگزاران دولتی و دوستان دانشگاهی و بخش خصوصی آنها اجازه شنیدن به هشدارها را نداد. اینک درست در بطن فاجعه قرار داریم. اگر اسم این بحران آب نیست پس چیست؟
سدسازی عامل خشکی گاوخونی
ظفرنژاد تصريح ميكند: رودخانه کارون بهعنوان تنها رودخانه قابل کشتیرانی در ایران اکنون به شرایط بحرانی رسیده و علت آن احداث ۲۴ سد در حوضه آبریز رودخانه است. همچنین حدود ۶ سد در حوزه آبریز تالاب گاوخونی احداث شد که این مساله خشک شدن تالاب را بهدنبال داشت، روی حوضه آبریز تالاب بختگان نیز سه سد احداث شد که بیش از یک میلیارد متر مکعب حقابه این تالاب را در خود ذخیره کرده است. او ادامه داد: احداث هشت سد درحوضه آبریز تالاب شادگان آن را به ورطه خشکی کشانده است. همچنین ۸۲ سد در حوضه آبریز تالاب انزلی احداث شده که این امر موجب شد ارتفاع کنونی آب در تالاب انزلی به یک تا دو متر کاهش یابد.
دخالتهای انسانی علت اصلی نابودي تالابها
ارسال نظر