دنزل واشینگتن در قالب یول براینر

روزنامه بانی فیلم: بازسازی «۷ دلاور» وسترن کلاسیک شده سال ۱۹۶۰ جان استرجس آمریکایی که یول براینر، ارنست بورگناین، رابرت ون و چارلز برانسون در آن جلوه ای ویژه داشتند، پس از مدت ها صبر علاقمندان سینما سرانجام در بخش خارج از مسابقه فستیوال چندی پیش ونیز ایتالیا برای حاضران پخش شد و از اوایل مهرماه در سطح جهان هم به نمایش عمومی درآمده و عکس العمل های فراوان و متنوعی را برانگیخت که اغلب هم مثبت بوده است.

این نسخه جدید را آنتوان فوکوا ساخته است که در ۱۵ سال اخیر فیلم های پلیسی موفقی را به ویژه با بازیگری دنزل واشینگتن با نام هایی چون «روز تمرین» و «تعادل دهنده» ارائه کرده است، او با «۷ دلاور» که خود نسخه وسترن شده «۷ سامورایی» افسانه دراماتیک سال ۱۹۵۴ و اجتماعی آکیرا کوروساوای ژاپنی به شمار می آید.

به وادی های تازه ای ورود کرده و به اعتقاد ناظران ناموفق هم نبوده است. فوکوا این فیلم را به یاد و خاطره مردان نامدار فیلم اوری ژینال که ۵۶ سال پیش اکران شد و تقریباً هیچ یک در قید حیات نیستند، تقدیم کرده است ولی روی سخن او خواه ناخواه بیشتر با نسل کنونی و جوان دنیا است که کاملاً بدیهی می نماید فیلم اوری ژینال «۷ دلاور» را اصلاً ندیده باشند و به اشتباه گمان ببرند که این یک فیلم صددرصد تازه است و یا از وجود فیلم اولیه مطلع شوند و تصور کنند که فیلم ثانوی اثر سینمایی بهتری است که البته به رغم جذابیت های آن چنین نیست و فوکوا اصلاً به وادی کلاسیک فیلم نخست ورود نکرده و با برخی ویژگی های ماندگار آن برابری نیافته است.

دنزل واشینگتن که در این فیلم فوکوا نیز نقش مرکزی و اصلی را عهده دار است، یک بار دیگر با جدایی از روند فیلم های سنگین تر سال های ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۰ خود در یک قالب اکشن جلب نظر می کند و این در حالی است که شهرت اولیه او از فیلم های سنگین و جنایی و دراماتیک می آمد ولی هر چه سنش بالاتر رفت برای ایفای رل های سطحی تر اکشن مناسب تر تشخیص داده شد که «جان کیو» و «متوقف نشدنی» نمونه های دیگری از فیلم های او با این رویکرد در ۱۵ سال اخیر بوده اند. در هر حال هر دو نسخه «۷ دلاور» (و بهتر بگوییم «۷ فوق العاده») درباره روستانشینانی در خاک مکزیک است که گروهی خلافکار و باج بگیر هر هفته و هر ماه در محل زندگی شان حاضر و از آنها اخاذی و دسترنج زندگی آنان را تصاحب می کنند و هرکس را که تسلیم آنها نشود، می کشند.

آنها به این سبب به گروهی هفت تیرکش و مزدور روی می آورند و از آنها می خواهند در ازای دریافت مبالغی جلوی باج بگیرها بایستند و آنها را تار و مار کنند و کاراکتر دنزل واشینگتن و ۶ مرد بیرحم دیگری که او دور و بر خود گرد می آورد دقیقاً چنین شخصیت هایی هستند و گروه خلافکاران را از صحنه حذف می کنند. در فیلم اوری ژینال سرکرده مزدوران استخدام شده و به واقع نجات دهندگان اهالی روستا، کاراکتر یول براینر سر تراشیده بود و پس از گذشت ۵۶ سال و مدت ها بعد از مرگ براینر دنزل واشینگتن با همان سکوت نسبی و رازداری پیرامون گذشته خود ولی قاطعیت در رفتار باج بگیرها را سرکوب و مردم روستا را از قید استثمار و سر کیسه شدن توسط گروه مهاجمان خلاص می کند.