اين مستند ايراني در اسكار شانس زیادی دارد
مهرداد اسكويي با فيلم «روياهاي دم صبح» توانست جايزه ويژه هيات داوران جشنواره داكوفست و پانزدهمين جايزه جهاني اين فيلم را در سينماي مستند به دست آورد.
اين كارگردان در گفتوگو با ما پس از كسب جايزه بهترين كارگرداني براي «روياهاي دم صبح» در كشور كوزوو، از شانس حضور فيلمهاي حاضر در بخشهاي مختلف اين جشنواره در اسكار ٨٩ صحبت كرد. «روياهاي دم صبح» نيز از اين قاعده مستثني نيست و در صورت حمايت سازمان سينمايي همراه با يك فيلم سينمايي داستاني، ميتواند در اين رقابت بزرگ، از شانسهاي سينماي ايران براي دريافت جايزه اسكار باشد.
پانزدهمين جشنواره داكوفست كوزوو بخشهاي مختلفي چون مسابقه بينالملل فيلمهاي بلند و مسابقه بينالملل فيلمهاي كوتاه، مسابقه حقوق بشر، مسابقه محيطزيست، مسابقه فيلمهاي كوزوو و منطقه بالكان و نگاهي به بهترين فيلمهاي جهان داشت. رقابت اما در بخش مستندهايي با موضوع حقوق بشر، بيشتر بود. در اين بخش ٩ فيلم از كشورهاي مختلف حضور داشتند كه ميتوان به «آنها كه پريدند» محصول دانمارك، فيلم «كي كي» محصول امريكا و سوئد، «هوليگان اسپرو» محصول امريكا و چين، «عراق سال صفر» محصول فرانسه و عراق، فيلم «يك تراژدي از چاد» محصول چاد و فرانسه، فيلم «راسيست نباش!» محصول امريكا، «در كنار معتقدان» محصول امريكا و پاكستان به همراه دو فيلم «روياهاي دم صبح» و «سونيتا» ساخته رخساره قائم مقامي از ايران اشاره كرد.
جايزه بخش رقابت بينالملل مستند بلند اين جشنواره به «اولگ و هنرهاي نادرش» ساخته «آندرس دوك» رسيد و هيات داوران از فيلم مستند «درباره فوتبال» ساخته «سرجيو اوكسمن» به صورت ويژه تقدير كردند.
به گفته اسكويي تاكنون نقدهاي مثبتي توسط منتقدان ايراني، اروپايي و امريكايي بر «روياهاي دم صبح» نوشته شده و همين مساله ميتواند شانس دريافت جايزه را براي اين فيلم در جشنوارههاي مهم دنيا بيشتر كند. «روياهاي دم صبح» يكي از مهمترين مستندهاي ٢٠١٦ جهان معرفي شده و جشنواره اخير يعني داكوفست، زنان سازمان ملل از آن حمايت كردند. همچنين برنامهاي با عنوان «مرد براي زن» به اين فيلم پرداخت و نشست ويژهاي براي آن در نظر گرفتند.
فرصت اين فيلم با داشتن پخشكننده ايراني و امريكايي براي حضور در اسكار ٨٩ يك ماه است و به نظر ميرسد اسكويي براي شركت در اين رقابت از الان عزم خود را جزم كرده است.
«خوشبختي من اين است كه «روياهاي دم صبح» در ايران توانست نظر مسوولان سينمايي كشور را جلب كند و همزمان مورد توجه منتقدان سينمايي قرار گرفت. آقايان حجتالله ايوبي، رييس سازمان سينمايي و محمد حيدري، دبير جشنواره فيلم فجر در نمايش رسمي فيلم در مركز همايشهاي برج ميلاد حضور داشتند و هر دو فيلم را تحسين كردند. همچنين استقبال اهالي رسانه در اين جشنواره نشان داد ما توانستيم فيلمي بسازيم كه حرف خودش را خوب بزند و تاثيرگذار باشد.» اينها حرفهاي اسكويي است. او چندي پيش از اكران گسترده فيلم در ايران منصرف شد چرا كه نميخواست چهره نوجوانان دختر حاضر در فيلم ديده شود. اگرچه برخي از علاقهمندان سينماي مستند، براي نمايش فيلم، او را تحت فشار قرار دادند: «برخي از دوستداران سينماي مستند كه چيزهايي درباره اين فيلم شنيدهاند، پيشنهاد دادند چند نمايش تكسانس براي فيلم در نظر بگيريم و من همچنان دنبال راهحلي براي نمايش فيلم بهصورت محدود هستم. » اسكويي با «روياهاي دم صبح» تاكنون در ٢٠ جشنواره معتبر جهاني حضور پيدا كرده و در ادامه شانس حضور در ٣٠ جشنواره ديگر را نيز دارد.
از مهمترين جوايزي كه اين فيلم به دست آورده ميتوان به جايزه عفو بينالملل جشنواره برلين، جايزه ويژه جشنواره كرونوگراف براي شناساندن حقوق زنان، جايزه بزرگ هيات داوران جشنواره فول فريم امريكا و همچنين سيمرغ بلورين بهترين كارگرداني مستند جشنواره سي و چهارم فجر اشاره كرد.
با همه اين موفقيتها كارنامه افتخارات مهرداد اسكويي، مستندساز و عكاس ايراني به اندازهاي پر بار است كه اين جوايز چندان به چشم نيايد. او با بيش از ٤٠٠ حضور ملي و بينالمللي به خاطر آثار مستند خود ٩٠ جايزه معتبر بينالمللي و داخلي به دست آورده است. اين مستندساز سرانجام جايزه بهترين مستندساز سال را در فوريه ٢٠١٦ و در جشنواره تروويژن امريكا از آن خود كرد. اسكويي علاوه بر مستندسازي عكاسي را به صورت حرفهاي دنبال ميكند و چند سالي است مشغول پروژه عكاسي از مفاخر فرهنگي و هنري است و به دليل فعاليت در اين حوزه، گنجينه عظيمي از عكسهاي چهرههاي شاخص آن را در اختيار دارد. او همچنين ابتداي ورود خود به عرصه هنر در زادگاهش بندرانزلي بازيگري در حوزه تئاتر را نيز تجربه كرده است.
«روياهاي دمصبح» تازهترين اثر اسكويي و كاملكننده دو فيلم قبلي اين فيلمساز با نامهاي «روزهاي بدون تقويم» و «آخرين روزهاي زمستان» است. او در هر سه اثر به بزهكاري نوجوانان ميپردازد. اسكويي براي ساخت اين سه فيلم دوربين خود را به كانون اصلاح و تربيت برده و چند ماهي با بچههاي زير ١٨ سال زندگي كرده است. او براي دريافت مجوز ساخت «روياهاي دم صبح» هفت سال منتظر ماند و در نهايت به عنوان نخستين مستندساز به كانون اصلاح و تربيت دختران راه پيدا كرد. موضوع مطرح شده در اين مستند بيشتر متوجه پدر و مادرهاست و آموزشوپرورش ميتواند از نمايش فيلم براي اوليا و مربيان حمايت كند.
ارسال نظر