راه‌حل ژاپنی‌ِ پاکسازی زباله‌های فضایی

در حالی که آسمان پر ستاره بالای سر ما بسیار زیبا است و می توان ساعت ها محو تماشای آن شد، اما مشکلاتی هم دارد که از دید ما پنهان است.

وب سایت تک شات: در حالی که آسمان پر ستاره بالای سر ما بسیار زیبا است و می توان ساعت ها محو تماشای آن شد، اما مشکلاتی هم دارد که از دید ما پنهان است. ماهواره های از رده خارج شده، قطعات جدا شده از راکت های قدیمی، و خرده های بیشماری که از برخوردهای فضایی پدید آمده اند همگی خطراتی را متوجه افراد حاضر در ایستگاه فضایی بین المللی می کنند. در ادامه این خبر با تک شات همراه باشید.

جدا از این، امکان برخورد این زباله های فضایی با ماهواره ها و نابود شدن آنها نیز وجود دارد که این نیز به خودی خود موجب تولید زباله های فضایی بیشتر می شود. این روند می تواند آنقدر پیش برود تا اینکه از کنترل خارج شود.

تا به امروز روش های مختلفی برای حل این مشکل امتحان شده است، از اشعه لیزر گرفته تا استفاده از نور خورشید برای خارج کردن این زباله ها از مدار زمین.

اما سازمان کاوش های فضایی ژاپن JAXA هم راه حل تازه ای را مطرح کرده است. این سازمان قصد دارد طی ماه های آینده یک قطعه زباله فضایی را به سوی جو زمین هدایت کند تا پس از برخورد با جو، بسوزد.

این روش ساده و نسبتأ کم هزینه که سال ها است مراحل تحقیقات را سپری می کند، میدان مغناطیسی قدرتمندی را با استفاده از یک کابل هفتصد متری از جنس فیبرهای فلزی بسیار انعطاف پذیر و قدرتمند ایجاد می کند.

در تئوری، این فناوری باید قادر باشد تا با وارد کردن انرژی به زباله های فضایی در جهت مخالف مسیر حرکت آنها، آنها را منحرف کند. اما برای درک بهتر شدت این مشکل، کافی است به یاد بیاورید که زباله های فضایی طی شصت سال اخیر به طور پیوسته روی یکدیگر انباشته شده اند.

اگر سازمان JAXA بتواند مسیر حرکت این زباله ها را با دقت کنترل کند، می تواند آنها را به سوی جو زمین هدایت کند و در این مرحله است که این زباله ها نابود می شوند. این فناوری تا پیش از پایان سال ۲۰۱۶ به فضا منتقل می شود و پس از تحویل آن به ایستگاه فضایی بین المللی، فعالیت آزمایشی آن آغاز خواهد شد.

با این حال، هنوز نمی توان به یافتن راه حلی قابل اطمینان برای نابودی زباله های فضایی در آینده نزدیک امیدوار بود. ناسا تخمین می زند که در حال حاضر بیش از پانصدهزار قطعه زباله فضایی در اطراف زمین وجود دارد و 20 هزار عدد از آنها از یک توپ بیس بال هم بزرگتر هستند و به سادگی می توانند در انجام فعالیت های ایستگاه فضایی بین المللی اختلال ایجاد کنند.