چرا موفقیت دولت سانسور می شود
رضا نصری حقوقدان بین المللی در مطلبی در صفحه فیس بوک خود به دست آوردهای سیاست خارجی و سانسور آن توسط رسانه های داخلی پرداخته است.
رضا نصری
هفته گذشته، کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان آمریکا یک جلسهٔ مهم استماع با حضور استفان مال (هماهنگ کننده وزارت خارجه آمریکا در اجرای برجام)، توماس کانتریمن (مدیر اداره امنیت بین الملل و منع گسترش تسلیحات وزارت خارجه) و آدام زوبین (معاون وزارت خزانه داری آمریکا در امور تروریسم و اطلاعات مالی) برگزار کرد.
در این جلسه، اتفاق جالبی رخ داد که شایستهٔ ثبت در تاریخ دیپلماسی کشور است، اما متاسفانه درکمتر رسانهای در داخل به آن پرداخته شد.
به واقع، در زمان پرسش و پاسخ جلسه، دو نمایندهٔ کنگره که حقوقدان هستند مخاطبان خود را - که از اعضای دولت اوباما به شمار میروند - بخاطر تغییرات اِعمال شده در متن قطعنامهٔ ۱۹۲۹ به قطعنامهٔ ۲۲۳۱ شورای امنیت مورد پرسش قرار دادند:
پرسش آنها از این قرار بود که چرا متن الزامآور قطعنامهٔ ۱۹۲۹ - که با بکارگیری اصطلاح ترکیبی "Decides" و "Shall" ایران را ملزم به ترک فعالیتهای موشکی میکرد - به متن غیرالزامآور قطعنامهٔ ۲۲۳۱ - که ایران را صرفاً به توقف فعالیتهای هستهای «فرامیخواند» -تغییر یافته است؟ و چرا همین «فراخوان» غیرالزامآور نیز صرفاً متوجه موشکهایی میشود که اختصاصاً برای حمل کلاهک هستهای «طراحی» شده باشند؟
این نمایندگان شکایت از این داشتند که این تغییرات «اتفاقی» نیست و وزیر امور خارجهٔ ایران مدعی شده که هفت ماه بر سر تکتک این واژگان مذاکره کرده است. نتیجهگیری آنها هم این بود که دولت اوباما - علیرغم اینکه به خوبی از تاثیر حقوقی این تغییرات آگاه بوده - نتوانسته در برابر مذاکرهکنندگان ایران مقاومت کند و به همین خاطر هم در مبحث موشکها به وضوح تسلیم ایران شده است.
پاسخ توماس کانتریمن در برابر پرسشها و سرزنشهای تند این دو نماینده این بود که «من در مذاکرات حضور نداشتم و نمیتوانم در این مورد پاسخگو باشم»؛ و استفان مال نیز با اشاره به اینکه نقشی در مذاکرات نداشته، تلاش کرد تا این تغییرات را کماهمیت جلوه دهد که البته با واکنش تندتر نمایندگان - که این «تعدیل متن» را به مثابهٔ تبدیل شدن ایران به یک قدرت موشکی میدانستند - روبرو شد.
در واقع، پرسشهای عصبی نمایندگان کنگره از یک سو، و استیصال، سلب مسئولیت و سکوت نمایندگان دولت آمریکا از سوی دیگر، نشانگر این واقعیت بود که تیم مذاکرهکنندهٔ ایران در حفظ برنامهٔ موشکی و تنظیم متون مربوطه به شدت دقیق و درست عمل کرده است؛ و اگر رسانهٔ ملی این صحنهٔ «نزاع در کنگره» را پوشش میداد، چه بسا بسیاری از مردم هم از این دستآورد مهم تیم هستهای احساس غرور و سربلندی میکردند.
اگر این صحنهها را پخش نمیکنند، کاش حداقل برای تاریخ و آیندگان «ثبت» میکردند.
نظر کاربران
اگر دولتی موفقیتی نداشته باشد مانند دولت روحانی نباید اجبارا بگویم دولتش موفقییت داشته ولی موفقیت هایش گفته نمیشود ضعیف ترین دولت دولت روحانی با وزرای .... بوده است وهمه اش بفکر نوبخت و وزیران و مدیر کل هایش هست
دلیلش این است که ایشان اصولگرا نیستند نمیدانم یعنی فقط اصولگرایان خدا وامام وانقلاب را میشناسند اخر این که نمیشود مگر مقع مرحله دوم انتخابات صدا وسیما ی محترم چقدر تبلیغ کرد چرا تا طرفداران اصلاح طلب رای ندهند عین واقعیت است صداوسیما باید اصل بیطرفی را رعایت کند اقایانی که میگویند ماهواره بد است ایا به فکر رشد محتوای صداوسیما بوده اند یکی دوتا برنامه هم مثل خندوانه پخش میشود که به ان اعتراض دارند مردم ایران را ساده فرض نکنید انها در سه دهه گذشته تاریخ را عوض کردند الان که بماند تفکر انها هم نسبت به قبل رشد کرده یادم میاید در دوره اقای احمدی نژاد صداوسیما روزی نبود که از حال ایشان به مردم خبرندهد وانهن راازنگرانی در نیاورد
اسفند ماه مردم در انتخابات نشان دادن از دولت راضی هستن یا نه !! نظر شخصی شما به درد خودتان میخورد و بس
سلام شاید به عقیده بعضی اشخاص وگروه ها تعطیلی انرژی هسته ای به قیمتی که باد هواست یا همان برجام که قراره بوده تحریم ها رو برداره ولی طرف مقابل از وطن فروشی وخوش بینی دولت ما سو استفاده میکنه ودبه در میاره رو میگن موفقیت به نظر من کمتر از 50%مردم از عملکرد دولت راضیند نکنه مردم هم سانسور میکنند
ببخشید کدوم موفقیت:
حراج هسته ای و زحمات دانشمندان
بیکاری
رکود
پولهای بر باد رفته
دانشگاههای فعال
و....
چرا نظرای منو نمیزنی خبرجدید؟؟؟؟؟؟؟؟؟
کدوم موفقیت؟!؟!؟(فهیمیدم اقتصادی وسیاسی، اجتماعی،فرهنگی،معیشتی،بیکاری وغیره.....تک نرخی ویادم افایش12/.حقوق بیگیران خدانسازه)
مگر مذاکرات بر سر قدرت موشکی ایران شروع شده بود ، ایا واقعا غیر از این است که هیچ بدست نیاوردیم بلکه انچه را هم که داشتیم از دست دادیم. لطفا بگین چه بدست اوردیم که مردم هم بدانند فقط وعده و ............