آزمایش موفق موتور بزرگترین موشک ناسا
ناسا با موفقیت نخستین موتور RS-۲۵ موشک بالابر سنگین بعدی این سازمان یعنی سیستم پرتاب فضایی (SLS) را برای ۵۰۰ ثانیه آزمایش کرد.
ناسا در این باره اعلام کرد: زمان بعدی که موتور شماره ۲۰۵۹ برای این مدت زمان روشن شود، انسانها را برای اولین ماموریت فضای عمیقشان پس از بیش از ۴۵ سال با خود حمل خواهد کرد.
موتور استفاده شده در این آزمایش همان موتوری بود که طی برنامه شاتل فضایی پرواز کرده بود. پس از اتمام برنامه شاتل ناسا، ۱۶ موتور RS-۲۵ باقی ماند که به موتور اصلی شاتل فضایی نیز معروف هستند.
شرکت Aerojet Rocketdyne، پیمانکار اصلی این موتور آن را برای پاسخگویی به الزامات عملکردی موشک SLS اصلاح کرد. این اصلاحات به موتور اجازه خواهد داد با ۱۰۹ درصد سطوح رانش عمل کند که در مقایسه، این میزان در برنامه شاتل ۱۰۴ درصد بود.
چهار موتور RS-۲۵ به یک جفت رانشگر موشک جامد متصل خواهند شد تا پیکربندی نخستین پروازهای SLS را ایجاد کنند.
از آنجایی که این موتورها در ۱۳۵ ماموریت شاتل فضایی در سالهای ۱۹۸۱ تا ۲۰۰۱ استفاده شده بودند، Aerojet Rocketdyne آنها را قابل اطمینانترین موتورهای رانشگر موشک جهان خوانده است.
در زمان برنامه شاتل فضایی، موتورهای RS-۲۵ بر روی مدارگردهای شاتل به زمین باز میگشتند تا مرمت شده و مجددا مورد استفاده قرار بگیرند اما بر روی موشک SLS این موتورها به زمین باز نخواهند گشت.
از آنجایی که این موتورها در ماموریت مذکور یکبار مصرف هستند، ۱۶ موتور RS-۲۵ به چهار موشک SLS اجازه پرواز خواهند داد. در نوامبر سال گذشته یک قرارداد ۱.۱۶ میلیارد دلاری به شرکت Aerojet Rocketdyne اعطا شد تا توسعه موتور RS-۲۵ را از سر بگیرد.
طبق این قرارداد، ناسا میتواند شش موتور RS-۲۵ دیگر سفارش دهد که پرواز پنجم را برای SLS ممکن خواهد کرد.
آزمایشات موتور در مرکز فضایی استنیس ناسا در میسیسیپی ادامه خواهد یافت. در نهایت موشک SLS از عملیاتهای زمینی و تجهیزات پرتابی در مرکز فضایی کندی در فلوریدا بهره خواهد برد.
آزمایش اخیر برای معتبرسازی قابلیتهای موتور اصلاح شده و بررسی شرایط عملیاتی مختلف لازم برای SLS مورد استفاده قرار گرفت.
این موشک با خود یک کپسول اوریون را به همراه شش سکنه به مقاصد فضای عمیق که در طرح سفر به مریخ ناسا آمده، حمل خواهد کرد. اگرچه برخی در مورد امکانپذیر بودن این طرح تردید دارند و به سطوح ناکافی بودجه و صریح نبودن این ماموریت اشاره کردهاند. منتقدان در حقیقت SLS را "موشکی به هیج کجا" خواندهاند.
عوامل زیادی وجود دارند که سرنوشت برنامه SLS را تعیین میکنند که از آن جمله باید به انتخابات ریاستجمهوری آتی و تغییر دولت اشاره کرد اما زمان مشخص خواهد کرد که موشک بعدی ناسا میتواند پایدار باشد یا خیر.
این موشک قرار است نخستین پرواز خود را به همراه یک فضاپیمای بدون سرنشین اوریون و ۱۳ ماهواره کیوبست در سال ۲۰۱۸ انجام دهد.
ارسال نظر