این آدمکش های حیوان دوست...
حامیان و فعالان حقوق حیوانات گاهی شکل متفاوتی به خود می گیرند؛ شکلی که به آن «افراط گری در حمایت از حقوق حیوانات» گفته می شود.
هفته نامه چلچراغ - نسیم بنایی: میمونی کارتونی با چشمانی غمگین به آمپولی که به طرفش نشانه رفته نگاه می کند؛ کنارش نوشته است: «منم از آمپول می ترسم، لطفا روی منم آزمایش نکن». در جای دیگر جوجه ای به رو به رو نگاه می کند و می گوید: «من ناگت نیستم؛ گیاه بخور». فیلی زخمی اشک می ریزد، بالای سرش نوشته شده: «فیل ها هیچ وقت فراموش نمی کنند، به سیرک نروید». ماری با لبخند و بدون نیش با دو دندان کوچک کارتونی به مخاطب زل زده و می گوید: «پوست کیو پوشیدی؟ پوست خودتو بپوش». این طرح های تبلیغاتی و بسیاری دیگر مصادیق حمایت از حقوق حیوانات به شمار می روند که با برانگیختن احساسات مخاطب سعی دارند عقاید خود را به هر وسیله ای به او تحمیل کنند.
حامیان و فعالان حقوق حیوانات گاهی شکل متفاوتی به خود می گیرند؛ شکلی که به آن «افراط گری در حمایت از حقوق حیوانات» گفته می شود. افراط در حمایت از حیوانات تا جایی پیش می رود که انسان ها از حقوق اولیه و انسانی خود و دیگر انسان ها غافل می شوند و برای تامین حقوق حیوانات خود را به آب و آتش می زنند.
جیبوتی؛ حقوق حیوانات آری، حقوق بشر نه
«جیبوتی با ۸۰۰ هزار نفر جمعیت حداکثر باید با قرچک ورامین قطع رابطه می کرد نه با کل ایران.» این یکی از ده ها جوکی بود که چندی پیش به دنبال ماجرا قطع رابطه دیپلماتیک جیبوتی با ایران به تبعیت از سعودی ها بر سر زبان ها افتاده بود. تا پیش از این جریان کمتر کسی در ایران آن را به عنوان یک کشور می شناخت. اکنون اما اکثر ایرانی ها می دانند که جیبوتی یکی از کشورهای «شاخ آفریقا» است و جمعیتی کمتر از یک میلیون نفر در آن زندگی می کنند؛ کشوری که در آن ارزش حیوانات از انسان ها بیشتر است.
براساس آمار سازمان ملل جیبوتی جزو فقیرترین کشورهای جهان است. هر چند در کشورهای فقیر نیز حیوانات از حقوقی برخوردارند اما مقایسه وضعیت آن ها با حقوق انسانی قدری جریان را پیچیده می کند. بررسی ها نشان می دهد تنها یک درصد از خاک این کشور قلمروی گیاهان و جانوران است. قطعا برخی از گونه های خاص حیوانی و گیاهی که در این منطقه زندگی می کنند نیاز به حمایت و مراقبت های ویژه ای دارند، به همین خاطر است که این کشور حمایت های ویژه بین المللی در این زمینه دریافت کرده است.
اتحادیه بین المللی حمایت از طبیعت (IUCN) یکی از فعال ترین سازمان های بین المللی در جیبوتی است. این اتحادیه به گونه های در معرض تهدید نظیر عقاب ها، کوسه ها، لاکپشت ها و گورخرها در جیبوتی رسیدگی می کند. این اتحادیه بین المللی در حالی تمام تلاش و توجه خود را روی گونه های حیوانی و غیرانسانی جیبوتی قرار داده است که این کشور تا کمتر از ۵۰ سال پیش جزو مستعمره های فرانسه بود و در حال حاضر نقض حقوق بشر در آن بیداد می کند. مسئله حقوق بشر در این کشور کوچک یکی از بزرگ ترین دغدغه های سازمان های فعال حقوق بشری است.
سازمان آزادی جهانی هر سال پژوهش هایی انجام می دهد و کشورهای مختلف دنیا را به لحاظ وضعیت آزادی رتبه بندی می کند. این سازمان در سال ۲۰۱۱ رتبه جیبوتی را از «آزادی نسبی» به کشوری «بدون آزادی» تنزل داد. براساس گزارش های این سازمان، جیبوتی تا پایان سال ۲۰۱۵ نیز همچنان در همین رتبه درجا زده است. یکی دیگر از سازمان های فعال در جیبوتی، جامعه جهانی باغ وحش و آکواریوم است و برای حقوق حیوانات تلاش می کند.
در این بین، یک هفته پیش جیبوتی به وسیله گزارشگران بدون مرز به نقض حقوق روزنامه نگاران محکوم شد. این کشور هم چنین با موارد شدید خشونت خانگی علیه زنان رو به رو است. علاوه بر این مشکلاتِ حقوق بشیری، جیبوتی هنوز با مسائلی نظیر سوءتغذیه و مشکلات بزرگ بهداشتی نظیر مالاریا و سل در سطح کلان مواجه است. در حالی که صندوق بین المللی پول در مورد وضعیت بودجه در این کشور ابراز نگرانی کرده است جامعه جهانی باغ وحش و آکواریوم دل نگران گونه های حیوانی برای بازدیدکنندگان در این کشور است.
افغانستان؛ امروز برای نجات یک خر کمک کنید!
«امروز برای نجات یک خر کمک کنید!» این تبلیغی است که گوشه یکی از سایت های بین المللی فعال در افغانستان به چشم می خورد. کشوری که اکنون با جست و جوی نام آن در گوگل تصویر خرابه هایی که زمانی خانه و کاشانه مردمی بوده است، طالبان و سربازهای آمریکایی که تفنگ در دست، گوشه ای کمین کرده اند و موارد مشابه آن را می بینید. هجوم افغان ها به ایران و پناه آوردن آن ها از دل جنگ و ناامنی به ایران خود به سادگی گویای حال و روز حقوق بشر در این کشور است.
ایران از سال ۱۳۵۷ پذیرای مهاجران افغان است. اما در کشوری که انسان ها از فرط نقض حقوق اولیه خود به کشور همسایه پناه می برند نیز ظاهرا سازمان های حمایت گر از حقوق حیوانات فعالیت بیشتری نسبت به سازمان هال فعال در زمینه حقوق بشر دارند. یکی از آن ها موسسه خیریه بیمارستان بروک است که درحقیقت موسسه ای بین المللی در بریتانیاست. این موسسه از خر، اسب و قاطر در سرتاسر دنیا حمایت می کند، افغانستان نیز یکی از کشورهایی است که این سازمان در آن فعالیت دارد.
موسسه بروک آمار دقیقی از تعداد اسب ها و خرهایی که زیر دست مردم افغانستان در خاک این کشور مشغول به کار هستند در اختیار دارد و تلاش می کند شرایط سخت کاری این حیوانات را در کشور افغانستان تغییر دهد. براساس آمار به دست آمده از این سایت، ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار خر، اسب و قاطر در افغانستان کار می کنند. گوشه وبسایت این موسسه تصویری از چند خر در حال حمل بار وجود دارد و زیر آن نوشته شده: «امروز برای نجات یک خر کمک کنید.» اگر روی آن کلیک کنید گزینه های مختلفی برای کمک های مالی و غیرمالی پیش روی شما قرار خواهد گرفت. شاید در این بین ذکر این نکته نیز خالی از لطف نباشد که ۳۶ درصد از جمعیت انسانی افغانستان زیر خط فقر زندگی می کند. موسسه بروک تنها موسسه ای نیست که در افغانستان برای احقاق حقوق حیوانات تلاش می کند.
موسسه دیگری به نام «نوزاد» (Nowzad) در افغانستان مشغول به کار است که به طور ویژه به سگ ها و گربه ها در افغانستان رسیدگی می کند. با کمک های مالی این موسسه خیریه تعداد زیادی سگ و گربه که در نواحی جنگ زده افغانستان در معرض خطر بوده اند توسط سربازها به آمریکا، بریتانیا، ایتالیا، کانادا و آلمان انتقال داده شده اند.
موسسه نوزاد برای رفاه و آسایش حیوانات به ویژه سگ ها گربه ها در افغانستان تلاش می کند و حتی کلاس های آموزشی برای بهبود وضعیت حیوانات در این کشور برگزار می کند. یکی از مهم ترین فعالیت های آن نیز ساخت پناهگاهی بزرگ برای بیش از 100 سگ ولگرد در افغانستان بوده است. در حالی که موسسه نوزاد و سایر موسسه های خیریه ای برای حمایت از حقوق اسب ها و سگ ها در افغانستان تلاش می کنند و کمک های مالی به وسیله تبلیغات به دست آن ها می رسد که هر روز بر تعداد مهاجران جنگی و آوارگان افغان در ایران و سایر نقاط جهان افزوده می شود.
آلمان؛ آدمکش های حیوان دوست
هرمان گورینگ در حال حرکت است و حیوانات اطراف او سلام نازی می دهند؛ این تصویر کاریکاتوری انتقادی به حمایت یکی از معروف ترین مدافعان حقوق حیوانات بود؛ «آدولف هیتلر». در آلمان دوره نازی حمایت های ویژه ای از حیوانات صورت می گرفت. مطالعات کلینتون ساندرز از دانشگاه تمپل نشان می دهد هیتلر و مقامات ارشدی که در کشور انتخاب کرده بود از هیچ اقدامی برای حمایت از حیوانات دریغ نمی کردند.
بسیاری از اعضای حزب نازی جزو طرفداران محیط زیست و دوستداران جانوران بودند. هاینریش هیملر یکی از بانفوذترین فرمانده ها در دوران نازی تلاش های بسیاری برای ممنوعیت شکار حیوانات داشت. هرمان گورینگ نیز از برجسته ترین چهره های حزب نازی بود که دستور داد کسانی که حیوانات زنده را تشریح و کالبدشکافی می کنند به اردوگاه کار اجباری بفرستند.
حمایت های نازی ها از حیوانات به قدری شدید بود که در سال ۱۹۳۳ آلمان نازی قوی ترین قانون حمایت از حقوق حیوانات را وضع کرد. شاید نتوان این را یکی از شوخی های تاریخ دانست که یکی از نژادپرست ترین و دیکتاتورترین گروه ها تا این زمان مدافع حقوق حیوانات بوده است و برای حمایت از آن ها قوانین را تعیین کرده است.
اما افراط عجیب و غیرمنطقی در حمایت از حیوانات در آلمان محدود به دوره نازی ها نیست. در آوریل سال ۲۰۱۴ افراط گرایان در زمینه حمایت از حقوق حیوانات در روزنامه ای از تیتر «آزمایش های بَربَری» برای فعالیت های یکی از دانشمندان آلمان به نام آندریاس کریتر استفاده کردند. این مسئله باعث بحث مجادلات بسیاری در مطبوعات آلمان شد.
آمریکا؛ جانوردوستان خطرناک
روی جرثقیل بزرگی که مقابل دانشگاه توقف کرده، پلاکاردی قرار گرفته و روی آن نوشته شده: «این آزمایشگاه را نخواهید ساخت». آن ها یک کمپین افراطی در حمایت از حقوق حیوانات هستند که در دانشگاهی واقع در واشنگتن با ساخت آزمایشگاهی برای انجام کارهای آزمایشی روی حیوانات مخالفت کرده اند. افراط گرایان در زمینه حقوق حیوانات همه جای دنیا را گرفته اند و آمریکا نیز به عنوان کشوری که مدعی آزادی است از این قبیل افراد در امان نیست. این افراد بارها و بارها به آزمایشگاه ها حمله کرده اند، حیوانات را آزاد کرده اند و همه چیز را به هم ریخته اند.
در آمریکا بزرگ ترین مشکل در زمینه پژوهشگران و دانشمندانی است که در آزمایشگاه ها روی حیوانات کار می کنند؛ این دسته اغلب با واکنش های افراط گرایانی مواجه می شوند که در قالب فعالان حقوق حیوانات به آن ها حمله می کنند، روی دیوارهای خانه و ماشینشان با اسپری ناسزا می نویسند و آن ها را تهدید می کنند. این مسئله در آمریکا آنقدر شدت گرفته است که مطبوعات و شبکه های اینترنتی نیز در مورد آن هشدار می دهند. حتی یکی از انجمن های بشردوستی طی گزارشی نوشته است: «هشدار! افراط گرایان حیوان دوست خطرناک هستند.»
یکی از شدید ترین نمونه های افراطی در آمریکا، بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی در برابر جانوران معروف به پتا (PETA) است. این سازمان آمریکایی کمپین ها و تبلیغات مختلفی داشته است که مصداق افراط شناخته شده اند. شعار یکی از این کمپین ها «برهنه بگردید به جای اینکه خز حیوانات را به تن کنید» بود؛ حامیان این کمپین به نشانه اعتراض بدون هیچ پوششی به خیابان می رفتند. این سازمان بارها کودکان را هدف تبلیغات خود قرار داده است. برای مثال در سال 2009 بازی ویدیویی را روانه بازار کرد که در آن جوجه ای مقابل کی اف سی (KFC) می جنگید.
پتا یکی ز قدرتمندترین سازمان های حمایت از حقوق حیوانات در آمریکاست که با انتخاب «شخص اول سال» سعی می کند هر سال بیشتر خودش را در میان مردم خوش چهره نشان بدهد. این سازمان در سال ۲۰۱۵ «پاپ فرانسیس» را به عنوا چهره برتر سال در زمینه حمایت از حیوانات انتخاب کرد؛ پیش از آن نیز افرادی نظیر بیل کلینتون و اپرا وینفری را انتخاب کرده بود. با این روش هایی که این سازمان در پیش گرفته است هر روز بر قدرت آن افزوده خواهدشد و مقابله با افراط گرایان در حمایت از حقوق حیوانات دشوارتر خواهدشد.
حامیان و فعالان حقوق حیوانات گاهی شکل متفاوتی به خود می گیرند؛ شکلی که به آن «افراط گری در حمایت از حقوق حیوانات» گفته می شود. افراط در حمایت از حیوانات تا جایی پیش می رود که انسان ها از حقوق اولیه و انسانی خود و دیگر انسان ها غافل می شوند و برای تامین حقوق حیوانات خود را به آب و آتش می زنند.
جیبوتی؛ حقوق حیوانات آری، حقوق بشر نه
«جیبوتی با ۸۰۰ هزار نفر جمعیت حداکثر باید با قرچک ورامین قطع رابطه می کرد نه با کل ایران.» این یکی از ده ها جوکی بود که چندی پیش به دنبال ماجرا قطع رابطه دیپلماتیک جیبوتی با ایران به تبعیت از سعودی ها بر سر زبان ها افتاده بود. تا پیش از این جریان کمتر کسی در ایران آن را به عنوان یک کشور می شناخت. اکنون اما اکثر ایرانی ها می دانند که جیبوتی یکی از کشورهای «شاخ آفریقا» است و جمعیتی کمتر از یک میلیون نفر در آن زندگی می کنند؛ کشوری که در آن ارزش حیوانات از انسان ها بیشتر است.
براساس آمار سازمان ملل جیبوتی جزو فقیرترین کشورهای جهان است. هر چند در کشورهای فقیر نیز حیوانات از حقوقی برخوردارند اما مقایسه وضعیت آن ها با حقوق انسانی قدری جریان را پیچیده می کند. بررسی ها نشان می دهد تنها یک درصد از خاک این کشور قلمروی گیاهان و جانوران است. قطعا برخی از گونه های خاص حیوانی و گیاهی که در این منطقه زندگی می کنند نیاز به حمایت و مراقبت های ویژه ای دارند، به همین خاطر است که این کشور حمایت های ویژه بین المللی در این زمینه دریافت کرده است.
اتحادیه بین المللی حمایت از طبیعت (IUCN) یکی از فعال ترین سازمان های بین المللی در جیبوتی است. این اتحادیه به گونه های در معرض تهدید نظیر عقاب ها، کوسه ها، لاکپشت ها و گورخرها در جیبوتی رسیدگی می کند. این اتحادیه بین المللی در حالی تمام تلاش و توجه خود را روی گونه های حیوانی و غیرانسانی جیبوتی قرار داده است که این کشور تا کمتر از ۵۰ سال پیش جزو مستعمره های فرانسه بود و در حال حاضر نقض حقوق بشر در آن بیداد می کند. مسئله حقوق بشر در این کشور کوچک یکی از بزرگ ترین دغدغه های سازمان های فعال حقوق بشری است.
سازمان آزادی جهانی هر سال پژوهش هایی انجام می دهد و کشورهای مختلف دنیا را به لحاظ وضعیت آزادی رتبه بندی می کند. این سازمان در سال ۲۰۱۱ رتبه جیبوتی را از «آزادی نسبی» به کشوری «بدون آزادی» تنزل داد. براساس گزارش های این سازمان، جیبوتی تا پایان سال ۲۰۱۵ نیز همچنان در همین رتبه درجا زده است. یکی دیگر از سازمان های فعال در جیبوتی، جامعه جهانی باغ وحش و آکواریوم است و برای حقوق حیوانات تلاش می کند.
در این بین، یک هفته پیش جیبوتی به وسیله گزارشگران بدون مرز به نقض حقوق روزنامه نگاران محکوم شد. این کشور هم چنین با موارد شدید خشونت خانگی علیه زنان رو به رو است. علاوه بر این مشکلاتِ حقوق بشیری، جیبوتی هنوز با مسائلی نظیر سوءتغذیه و مشکلات بزرگ بهداشتی نظیر مالاریا و سل در سطح کلان مواجه است. در حالی که صندوق بین المللی پول در مورد وضعیت بودجه در این کشور ابراز نگرانی کرده است جامعه جهانی باغ وحش و آکواریوم دل نگران گونه های حیوانی برای بازدیدکنندگان در این کشور است.
افغانستان؛ امروز برای نجات یک خر کمک کنید!
«امروز برای نجات یک خر کمک کنید!» این تبلیغی است که گوشه یکی از سایت های بین المللی فعال در افغانستان به چشم می خورد. کشوری که اکنون با جست و جوی نام آن در گوگل تصویر خرابه هایی که زمانی خانه و کاشانه مردمی بوده است، طالبان و سربازهای آمریکایی که تفنگ در دست، گوشه ای کمین کرده اند و موارد مشابه آن را می بینید. هجوم افغان ها به ایران و پناه آوردن آن ها از دل جنگ و ناامنی به ایران خود به سادگی گویای حال و روز حقوق بشر در این کشور است.
ایران از سال ۱۳۵۷ پذیرای مهاجران افغان است. اما در کشوری که انسان ها از فرط نقض حقوق اولیه خود به کشور همسایه پناه می برند نیز ظاهرا سازمان های حمایت گر از حقوق حیوانات فعالیت بیشتری نسبت به سازمان هال فعال در زمینه حقوق بشر دارند. یکی از آن ها موسسه خیریه بیمارستان بروک است که درحقیقت موسسه ای بین المللی در بریتانیاست. این موسسه از خر، اسب و قاطر در سرتاسر دنیا حمایت می کند، افغانستان نیز یکی از کشورهایی است که این سازمان در آن فعالیت دارد.
موسسه بروک آمار دقیقی از تعداد اسب ها و خرهایی که زیر دست مردم افغانستان در خاک این کشور مشغول به کار هستند در اختیار دارد و تلاش می کند شرایط سخت کاری این حیوانات را در کشور افغانستان تغییر دهد. براساس آمار به دست آمده از این سایت، ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار خر، اسب و قاطر در افغانستان کار می کنند. گوشه وبسایت این موسسه تصویری از چند خر در حال حمل بار وجود دارد و زیر آن نوشته شده: «امروز برای نجات یک خر کمک کنید.» اگر روی آن کلیک کنید گزینه های مختلفی برای کمک های مالی و غیرمالی پیش روی شما قرار خواهد گرفت. شاید در این بین ذکر این نکته نیز خالی از لطف نباشد که ۳۶ درصد از جمعیت انسانی افغانستان زیر خط فقر زندگی می کند. موسسه بروک تنها موسسه ای نیست که در افغانستان برای احقاق حقوق حیوانات تلاش می کند.
موسسه دیگری به نام «نوزاد» (Nowzad) در افغانستان مشغول به کار است که به طور ویژه به سگ ها و گربه ها در افغانستان رسیدگی می کند. با کمک های مالی این موسسه خیریه تعداد زیادی سگ و گربه که در نواحی جنگ زده افغانستان در معرض خطر بوده اند توسط سربازها به آمریکا، بریتانیا، ایتالیا، کانادا و آلمان انتقال داده شده اند.
پناهگاهی برای سگ های ولگرد در اطراف کابل که موسسه «نوزاد» آن را ساخته است
موسسه نوزاد برای رفاه و آسایش حیوانات به ویژه سگ ها گربه ها در افغانستان تلاش می کند و حتی کلاس های آموزشی برای بهبود وضعیت حیوانات در این کشور برگزار می کند. یکی از مهم ترین فعالیت های آن نیز ساخت پناهگاهی بزرگ برای بیش از 100 سگ ولگرد در افغانستان بوده است. در حالی که موسسه نوزاد و سایر موسسه های خیریه ای برای حمایت از حقوق اسب ها و سگ ها در افغانستان تلاش می کنند و کمک های مالی به وسیله تبلیغات به دست آن ها می رسد که هر روز بر تعداد مهاجران جنگی و آوارگان افغان در ایران و سایر نقاط جهان افزوده می شود.
آلمان؛ آدمکش های حیوان دوست
هرمان گورینگ در حال حرکت است و حیوانات اطراف او سلام نازی می دهند؛ این تصویر کاریکاتوری انتقادی به حمایت یکی از معروف ترین مدافعان حقوق حیوانات بود؛ «آدولف هیتلر». در آلمان دوره نازی حمایت های ویژه ای از حیوانات صورت می گرفت. مطالعات کلینتون ساندرز از دانشگاه تمپل نشان می دهد هیتلر و مقامات ارشدی که در کشور انتخاب کرده بود از هیچ اقدامی برای حمایت از حیوانات دریغ نمی کردند.
بسیاری از اعضای حزب نازی جزو طرفداران محیط زیست و دوستداران جانوران بودند. هاینریش هیملر یکی از بانفوذترین فرمانده ها در دوران نازی تلاش های بسیاری برای ممنوعیت شکار حیوانات داشت. هرمان گورینگ نیز از برجسته ترین چهره های حزب نازی بود که دستور داد کسانی که حیوانات زنده را تشریح و کالبدشکافی می کنند به اردوگاه کار اجباری بفرستند.
حمایت های نازی ها از حیوانات به قدری شدید بود که در سال ۱۹۳۳ آلمان نازی قوی ترین قانون حمایت از حقوق حیوانات را وضع کرد. شاید نتوان این را یکی از شوخی های تاریخ دانست که یکی از نژادپرست ترین و دیکتاتورترین گروه ها تا این زمان مدافع حقوق حیوانات بوده است و برای حمایت از آن ها قوانین را تعیین کرده است.
اما افراط عجیب و غیرمنطقی در حمایت از حیوانات در آلمان محدود به دوره نازی ها نیست. در آوریل سال ۲۰۱۴ افراط گرایان در زمینه حمایت از حقوق حیوانات در روزنامه ای از تیتر «آزمایش های بَربَری» برای فعالیت های یکی از دانشمندان آلمان به نام آندریاس کریتر استفاده کردند. این مسئله باعث بحث مجادلات بسیاری در مطبوعات آلمان شد.
آمریکا؛ جانوردوستان خطرناک
روی جرثقیل بزرگی که مقابل دانشگاه توقف کرده، پلاکاردی قرار گرفته و روی آن نوشته شده: «این آزمایشگاه را نخواهید ساخت». آن ها یک کمپین افراطی در حمایت از حقوق حیوانات هستند که در دانشگاهی واقع در واشنگتن با ساخت آزمایشگاهی برای انجام کارهای آزمایشی روی حیوانات مخالفت کرده اند. افراط گرایان در زمینه حقوق حیوانات همه جای دنیا را گرفته اند و آمریکا نیز به عنوان کشوری که مدعی آزادی است از این قبیل افراد در امان نیست. این افراد بارها و بارها به آزمایشگاه ها حمله کرده اند، حیوانات را آزاد کرده اند و همه چیز را به هم ریخته اند.
در آمریکا بزرگ ترین مشکل در زمینه پژوهشگران و دانشمندانی است که در آزمایشگاه ها روی حیوانات کار می کنند؛ این دسته اغلب با واکنش های افراط گرایانی مواجه می شوند که در قالب فعالان حقوق حیوانات به آن ها حمله می کنند، روی دیوارهای خانه و ماشینشان با اسپری ناسزا می نویسند و آن ها را تهدید می کنند. این مسئله در آمریکا آنقدر شدت گرفته است که مطبوعات و شبکه های اینترنتی نیز در مورد آن هشدار می دهند. حتی یکی از انجمن های بشردوستی طی گزارشی نوشته است: «هشدار! افراط گرایان حیوان دوست خطرناک هستند.»
یکی از شدید ترین نمونه های افراطی در آمریکا، بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی در برابر جانوران معروف به پتا (PETA) است. این سازمان آمریکایی کمپین ها و تبلیغات مختلفی داشته است که مصداق افراط شناخته شده اند. شعار یکی از این کمپین ها «برهنه بگردید به جای اینکه خز حیوانات را به تن کنید» بود؛ حامیان این کمپین به نشانه اعتراض بدون هیچ پوششی به خیابان می رفتند. این سازمان بارها کودکان را هدف تبلیغات خود قرار داده است. برای مثال در سال 2009 بازی ویدیویی را روانه بازار کرد که در آن جوجه ای مقابل کی اف سی (KFC) می جنگید.
پتا یکی ز قدرتمندترین سازمان های حمایت از حقوق حیوانات در آمریکاست که با انتخاب «شخص اول سال» سعی می کند هر سال بیشتر خودش را در میان مردم خوش چهره نشان بدهد. این سازمان در سال ۲۰۱۵ «پاپ فرانسیس» را به عنوا چهره برتر سال در زمینه حمایت از حیوانات انتخاب کرد؛ پیش از آن نیز افرادی نظیر بیل کلینتون و اپرا وینفری را انتخاب کرده بود. با این روش هایی که این سازمان در پیش گرفته است هر روز بر قدرت آن افزوده خواهدشد و مقابله با افراط گرایان در حمایت از حقوق حیوانات دشوارتر خواهدشد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
بله دیگه وقتی شما اینقدر خود خواه باشی که واسه چیزهای الکی روی حیوانات زبان بسته آزمایش کنی میگی افراطی - نخیر اگر اینها نبودند الان خیلی جاها هنوز آزمایشات غیر انسانی روی حیوانات می کردند و این همه که می بینید مردم دارن از خز متنفر میشن به خاطر کارهای این سازمان هاست - انسان ها حق ندارن حیوانات را آزار بدن - شاید شما خوشتون نیاد اما واقعیته
پس روی چی امتحان کنند؟روی انسان؟اینکه شما زنده می مانی و از پس مریضی های مختلف بر میاید،حاصل تلاش دانشمندان،آزمایش روی حیوانات است..چه خوشتان بیاد،چه نیاد..افراط گری برای هر امری،زشت است.
پاسخ ها
طبق آزمایش روی حیوانات لیمو و آسپرین سمی بودند و تا حالا هزاران نفر به دلیل اشتباهات آزمایش روی حیوانات و تولید داروهای غیرقابل استفاده انسانی جونشون رو از دست دادن و در حال حاضر هم بسیاری از محققان روشهای دیگه رو مطمئن تر میدونن و اتفاقا کاملا برعکس حرف شما هر دارو موقعی تایید میشه که پس از آزمایش روی حیوانات با وسیله های دیگه هم تایید بشه
به نظر من انسان یک موجود خودخواه است
حیوانات نیز حق زندگی دارند حتی اون موش آزمایشی
و من با حرف شما کاملا مخالفم
چطور حیوان کشته بشه ولی انسان زنده بمونه،بی رحم
حیوان چی از انسان کم داره؟
به نظر من باید حتی از بعضی حیوانات اموخت
حبوانات هم درد و ترس رو احساس میکنند،اگر به این حد از درک انسانی برسیم که فقط ما نیستیم که حق زندگی داریم و خداوند بین من انسان و یک گربه هیچ فرقی نمیگذاره و هر دوی ما برای مخلوق عزیز هستیم هیچوقت به خودمون اجازه نمیدیم به هیچ حیوانی صرفا به این دلیل که از ما ضعیف تره و جثه کوچکتری داره آسیب بزنیم.به نظرم بهتره فرهنگ سازی کنید برای داشتن دنیایی که انسان و حیوان در آسابش زندگی کنن و فرقی بین ما نباشه چون زمین خدا متعلق به همه ماست...