روزنامه قانون: اين روزها اگربه برخي داروخانه هاي شهر تهران پا بگذاريد، بيماران و همراهان بيمار را خواهيد ديد كه روی صندلیهای داروخانه نشستهاند تا نوبتشان برسد و داروی خود د را دریافت کنند. افرادي كه تقريبا به طور ثابت، مشتري داروخانههاي شهر هستند و عمده آنها نيز از شهرستان هاي دور، براي دريافت دارو به تهران آمده اند.
داروهايي كه مشخص نيست در داروخانه موجود باشد يا نه اما هربار متقاضيان را از راه دور و نزديك به تهران كشانده تا به نوعي با كوچ موقت به پايتخت، دنبال تهيه دارو باشند. از هزينههاي بالاي آمد و شد گرفته تا اسكان و ... همگي از مشكلاتي است كه مردم براي تهيه دارو از تهران با آن دست و پنجه نرم مي كنند.
عده اي نيز كه از اين رفت و آمدها براي تهيه دارو خسته شده اند، لاجرم زندگي خود را از شهرستان به تهران كوچ داده تا صرفا براي تهيه دارو، شهرنشين پايتخت شوند.
گشتي در داروخانههاي تهران و به خصوص آنها كه داروهاي خاص و گران قيمت را عرضه ميكنند، گوياي شمار بالای متقاضيان دارويي است كه از شهرستان به تهران آمده و گلايه بسيار از نبود دارو در شهر و شهرستان محل زندگي شان دارند.
بيماران سرگردان در داروخانه
صبح يكي از روزهاي زمستان ۹۴ و به عنوان يك متقاضي دارو در يكي از داروخانه هاي دولتي تهران حضور يافتم تا گپي با مراجعه كنندگان براي تهيه دارو داشته باشم.
ابتدا با آقايي تقریبا 34ساله روبهرو شدم كه با سرطان دست و پنجه نرم مي كرد و به گفته خودش، براي دريافت داروهاي خود هر ماه يكبار به اين داروخانه مراجعه ميكند. او ميگويد: «داروهايي كه براي بيماري خود ميخرم ، در داروخانه شهري كه زندگي مي كنم وجود دارد اما اختلاف قيمت ها بسيار چشمگير است، يا بهتر است بگويم قيمت داروها در محل زندگيام كمرشكن است و اگر داروهاي خود را از شهري كه زندگي ميكنم تهيه كنم، ممكن است ديگر توانايي تهيه يك نسخه از داروهاي خود را نداشته باشم.
او ادامه مي دهد: در مقطع ابتدایی تدريس ميكنم، اما به دليل اينكه خريد دارو براي بيماري سرطان گران است، به صورت خصوصي زبان انگليسي تدريس مي كنم تا كمك هزينه اي براي زندگي ام باشد.
عرضه دارو توسط دولت است، بنابراين اين داروها باید به صورت رايگان در اختيار بيماران باشد و در اين صورت آنها ديگر دغدغه هزينه دارو يا حتي درمان را نخواهند داشت.» بيرون از داروخانه، خانمي ايستاده كه از استانهاي نزديك به تهران آمده و منتظر دريافت دارو براي پسر 9 ساله اش كه هموفيلي دارد، است.
او به خاطر هزينهگران اين بيماري از دولت گلايه ميكند و ميگويد: تامين هزينه درماني اين بيمار برايش بسيار گران است و دولت بايد افراد نيازمند را شناسايي كند وآنان را زير بال و پر خودش قرار دهد. عدالت در درمان اين است كه همه بتوانند به طور مساوي از خدمات درماني كشور استفاده كنند. شركت هاي داروسازي و تجهيزات پزشكي به هيچ عنوان براي كاهش قيمت داروها كمكي نمي كنند و فقط به عنوان فروشنده هستند.
اكنون همه بيماران خاص كشور چشمشان به دست دولت است كه شرايط درماني و دسترسي آسان تر به دارو را برايمان فراهم كند.» وي ادامه داد: از يكي از استان هاي نزديك تهران براي تهيه دارو آمده ام و حدود 3 ساعت در مسير بودم و حدود 5 ساعت است كه براي دريافت دارو در صف انتظار نشسته ام و دوباره بايد 3 ساعت ديگر در مسير باشم.»در حال صحبت كردن بودم كه چشمم به چشم آقايي افتاد با لبخند به سوي من آمد و گويي مشتاق بود تا از درد و
دلهايش بگويد.
او كارمند آموزش و پرورش است از استانهاي جنوب كشور براي خريد داروي همسرش به تهران سفر كرده و اين چندين ساعته سفر به تهران را به جان خريده است. او مي گويد: ساعت ۱۱ شب با اتوبوس به تهران رسيده است اما به دليل اينكه در شهر تهران فاميلي ندارند، مجبور شده براي اينكه شب را به صبح برساند، در يكي از پارك هاي اطراف داروخانه پرسه بزند.
وي ادامه مي دهد: «حتي زماني شده كه برای دريافت دارو به تهران آمده ام و كارمندان مرا به روزهاي آينده ارجاع داده اند. در اين شرايط براي اقامت بايد به هتل يا مسافرخانه مراجعه مي كردم كه اين هزينه هاي جانبي غير از هزينه درمان و داروی همسرم برايم سنگين است.»
مشكلاتي كه هر روز بيشتر مي شود
وقتي جستوجوي كوچكي درباره تعداد اين بيماران خاص در اينترنت انجام بدهيم، به آمار روشني از تعداد بيماران دست نخواهيم يافت.در چند ساعتي كه در اين داروخانه حضور داشتم، لحظه به لحظه تعداد مراجعه كنندگان در حال افزايش بود.
دفعات رفت و آمد به اين مركز پخش دارو گواه اين است كه بيمارهاي خاص در كشور در حال افزايش است.همانطور كه از زبان بيماران خاص شنيده ايم، علاوه بر اينكه بيماران براي خريد دارو يا حتي درمان، هزينه زيادي را میپردازند، با مشكلات ديگري مواجهند كه درد تحمل بيماري را بيشتر كرده است.
به عنوان مثال، در شهر محل زندگي بيماران داروخانه مركزي دولتي براي توزيع داروهاي خاص راه انداري نشده يا حتي در برخي استان ها، داروخانه هايي ازجنس هلال احمر وجود دارد اما داروهاي خاص در آنها توزيع نمي شود.در هر دو حالت بيماران براي خريد داروهاي تخصصي بيماريشان مجبورند به شهر تهران سفر كنند.
برخي از افرادي كه براي تهيه دارو به پايتخت مراجعه ميكنند، اغلب در اين شهر آشنا يا دوستي ندارند و روزهايي كه در تهران هستند را به ناچار در مسافرخانه سكونت ميكنند و براي اقامت چند روزه در تهران بايد هزينههاي جانبي را متحمل شوند.
علت کوچ دارویی بیماران از شهرهای دور به تهران
رئیس سازمان غذا و دارو در رابطه با حضور ممتد افراد از شهرستان هاي مختلف در تهران براي تهيه دارو و مشكلات ناشي از آن مي گويد: این بیماران به این دلیل برای تهیه دارو به تهران میآیند چون برای درمان جهت مراجعه به پزشک خاصی در پایتخت آمدهاند و حال پزشک نسخهای برای آنان تجویز میکند که مجبورند در داروخانههای تهران داروهایشان را بگیرند.
این در حالی است که در هر شهری که متخصص وجود دارد داروهای بیماریها و بیماران نیز وجود دارد و احتیاج به مراجعه بیماران به تهران نیست.
رسول ديناروند اظهارميدارد: «البته گاهی ممكن است کمبود دارو نیز به وجود آید و احتمال دارد بیمار از شهری مانند بوشهر بیاید در شیراز داروی خود را تأمین کند زیرا مواقعی این کمبودها در قطبهای دارویی کشور رخ میدهد ولی اصلا نیاز نیست بیمار جنوب کشور یا هر نقطه ایران حتما به تهران مراجعه کند.»
با اين حال ، رئیس سازمان غذا و دارو درباره مشکلات هر روزه این دست از بیماران شهرستاني و اينکه چرا باید برای تهیه دارو به تهران مراجعه کنند و چرا نبایدداروهای مورد نیاز را در شهر خود تهیه کنند، پاسخ نگفت.
به نظر مي رسد عدم پاسخ روشن مسئولان وزارت بهداشت درباره مشكلات بيماران شهرستاني كه براي تهيه دارو به تهران مراجعه مي كنند ، خود گوياي اوضاع بسيار نامطلوب توزيع دارو در شهرهايي غير از تهران است كه موج مهاجرت هاي روزانه افراد از شهرستان به تهران و پديد آمدن مشكلات بسيار ناشي از آن است.
ارسال نظر