چرا بشر دیگر توانایی سفر به ماه را ندارد؟
پاسخ این است که این دستگاه ها بسیار پیچیده اند. حال، پرتابگر یا فضاپیماها که دیگر جای خود را دارند و در این وسایل جای هیچگونه خطا یا بی دقتی هم وجود ندارد.پاسخ این است که این دستگاه ها بسیار پیچیده اند. حال، پرتابگر یا فضاپیماها که دیگر جای خود را دارند و در این وسایل جای هیچگونه خطا یا بی دقتی هم وجود ندارد.
وب‌سایت دیجیاتو: مریم موسوی ۲۱ آذر ۱۳۹۴ ۲۰:۰۰چرا بشر دیگر توانایی سفر به ماه را ندارد؟
تا به حال از خود سوال کرده اید که چرا با وجود مشترک بودن 90 درصدی «DNA» یک ماشین جدید با نسخه قبلی اش، توسعه آن دست کم سه سال زمان می برد؟ چرا ساخت یک هواپیمای جدید شش سال زمان می خواهد درحالی که مشخصات آن باز هم تا 90 درصد با نسخه قبلی اش مشترک است؟
پاسخ این است که این دستگاه ها بسیار پیچیده اند. حال، پرتابگر یا فضاپیماها که دیگر جای خود را دارند و در این وسایل جای هیچگونه خطا یا بی دقتی هم وجود ندارد.
بنابراین، زمانی که حرف از این میزان دقت در میان باشد، هزاران هزار ساعت زمان نیاز است تا فرایند تست و بهینه سازی روی این وسایل انجام شود. در واقع، تیم های توسعه و عملیاتی فضایی، به دانش و تخصصی دست پیدا می کنند که هیچ فرد دیگری روی این سیاره آنها را در اختیار ندارد.
در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.
اجرای ماموریت های فضایی مستلزم تدوین موارد متعددی از جمله قوانین فضایی و اقدامات قابل اجراست که بعد از ساعت ها تست و شبیه سازی به دست آمده اند. یک تغییر کوچک در وسایل حمل و نقل فضایی می تواند این اسناد و قوانین را به کلی تغییر دهد.
راکت Saturn V دربرگیرنده سه میلیون قطعه است. ماژول های فرماندهی و خدمت رسانی و همچنین ماژول های مورد استفاده در ماموریت به ماه نیز دربرگیرنده میلیون ها قطعه اضافی علاوه بر این بودند و این پیچیدگی به حدی است که مقیاس جزئیات مورد نیاز برای سر هم کردن و ساختن این دستگاه ها در ذهن یک نفر جای نمی گیرند.
بنابراین وقتی که برنامه آپولو به انتهای کار رسید، کارخانجاتی که آن وسایل را سر هم می کردند یا موظف به انجام کار دیگری شدند یا اینکه به کلی به کار خود پایان دادند. وسایل و تجهیزات مورد استفاده برای انجام آن ماموریت ها هم از هم باز شدند و تکنیسین ها، مهندسان، دانشمندان و کادر کنترل پرواز نیز به مشاغل دیگری گمارده شدند. با گذشت زمان، برخی از وسایل و تجهیزاتی که در جریان این ماموریت مورد استفاده قرار گرفتند منسوخ شدند.
از همین رو، اگر امروز حرف از ساختن راکت Saturn V یا آپولو و سفر به ماه به میان می آید، حرف از یک کار ساده و پیش پا افتاده در میان نیست و نمی توان صرفا با استناد به مدارک قبلی به جای مانده از آپولو این کار را به انجام رساند. در برهه کنونی کارخانجات یا ابزارهای لازم برای این منظور در اختیار نیست و تخصص کافی برای درک چگونگی ساز و کار این وسایل نیز موجود نخواهد بود و اگر هم موفق به ساخت چنین وسیله ای شویم دانش کافی برای فرستادن آن فضاپیما به ماه را نخواهیم داشت.
برای ساخت فضاپیما هم لازم است که مواد جدید جایگزین مواد قدیمی شوند و این کار، کلیت وسیله ای که با آن سر و کار خواهیم داشت را تحت تاثیر قرار می دهد. به این ترتیب حتی تعاملات و کارکردهای نادرست احتمالی هم تغییر خواهند کرد و دستگاه مجموعا توانمندی های تازه ای پیدا می کند.
با در نظر داشتن همین مسائل، لازم است که تخصص مورد نیاز برای ساخت چنین دستگاهی به دست بیاید و در ادامه تست و فرایندهای شبیه سازی تازه ای صورت بگیرد و حتی قوانین و فرایندهای لازم برای پرواز این دستگاه ها از نو نوشته شود و اصولا به همین خاطر است که بشر فعلا توانایی پرواز مجدد به ماه را ندارد.
تا به حال از خود سوال کرده اید که چرا با وجود مشترک بودن 90 درصدی «DNA» یک ماشین جدید با نسخه قبلی اش، توسعه آن دست کم سه سال زمان می برد؟ چرا ساخت یک هواپیمای جدید شش سال زمان می خواهد درحالی که مشخصات آن باز هم تا 90 درصد با نسخه قبلی اش مشترک است؟
پاسخ این است که این دستگاه ها بسیار پیچیده اند. حال، پرتابگر یا فضاپیماها که دیگر جای خود را دارند و در این وسایل جای هیچگونه خطا یا بی دقتی هم وجود ندارد.
بنابراین، زمانی که حرف از این میزان دقت در میان باشد، هزاران هزار ساعت زمان نیاز است تا فرایند تست و بهینه سازی روی این وسایل انجام شود. در واقع، تیم های توسعه و عملیاتی فضایی، به دانش و تخصصی دست پیدا می کنند که هیچ فرد دیگری روی این سیاره آنها را در اختیار ندارد.
در ادامه این مطلب با دیجیاتو همراه باشید.
اجرای ماموریت های فضایی مستلزم تدوین موارد متعددی از جمله قوانین فضایی و اقدامات قابل اجراست که بعد از ساعت ها تست و شبیه سازی به دست آمده اند. یک تغییر کوچک در وسایل حمل و نقل فضایی می تواند این اسناد و قوانین را به کلی تغییر دهد.
راکت Saturn V دربرگیرنده سه میلیون قطعه است. ماژول های فرماندهی و خدمت رسانی و همچنین ماژول های مورد استفاده در ماموریت به ماه نیز دربرگیرنده میلیون ها قطعه اضافی علاوه بر این بودند و این پیچیدگی به حدی است که مقیاس جزئیات مورد نیاز برای سر هم کردن و ساختن این دستگاه ها در ذهن یک نفر جای نمی گیرند.
بنابراین وقتی که برنامه آپولو به انتهای کار رسید، کارخانجاتی که آن وسایل را سر هم می کردند یا موظف به انجام کار دیگری شدند یا اینکه به کلی به کار خود پایان دادند. وسایل و تجهیزات مورد استفاده برای انجام آن ماموریت ها هم از هم باز شدند و تکنیسین ها، مهندسان، دانشمندان و کادر کنترل پرواز نیز به مشاغل دیگری گمارده شدند. با گذشت زمان، برخی از وسایل و تجهیزاتی که در جریان این ماموریت مورد استفاده قرار گرفتند منسوخ شدند.
از همین رو، اگر امروز حرف از ساختن راکت Saturn V یا آپولو و سفر به ماه به میان می آید، حرف از یک کار ساده و پیش پا افتاده در میان نیست و نمی توان صرفا با استناد به مدارک قبلی به جای مانده از آپولو این کار را به انجام رساند. در برهه کنونی کارخانجات یا ابزارهای لازم برای این منظور در اختیار نیست و تخصص کافی برای درک چگونگی ساز و کار این وسایل نیز موجود نخواهد بود و اگر هم موفق به ساخت چنین وسیله ای شویم دانش کافی برای فرستادن آن فضاپیما به ماه را نخواهیم داشت.
برای ساخت فضاپیما هم لازم است که مواد جدید جایگزین مواد قدیمی شوند و این کار، کلیت وسیله ای که با آن سر و کار خواهیم داشت را تحت تاثیر قرار می دهد. به این ترتیب حتی تعاملات و کارکردهای نادرست احتمالی هم تغییر خواهند کرد و دستگاه مجموعا توانمندی های تازه ای پیدا می کند.
با در نظر داشتن همین مسائل، لازم است که تخصص مورد نیاز برای ساخت چنین دستگاهی به دست بیاید و در ادامه تست و فرایندهای شبیه سازی تازه ای صورت بگیرد و حتی قوانین و فرایندهای لازم برای پرواز این دستگاه ها از نو نوشته شود و اصولا به همین خاطر است که بشر فعلا توانایی پرواز مجدد به ماه را ندارد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
و شاید هم قرار گرفتن بشر بر روی ماه هم دروغی بیش نیوده مانند هزاران دروغی که به خورد ملت می دهند
چون اصلا سفری به ماه انجام نشده