فرزندان تجاوز، سربازان انتحار
یونیسف تخمین می زند حدود ۶۰ درصد از جمعیت ۱۰.۵ میلیونی کودکان نیجریه از نعمت تحصیل محروم هستند و حدود ۱۲ هزار دختر جوان که اعضای گروه بوکوحرام به آنها تجاوز کرده اند، تحت مراقبت های درمانی به سر می برند.
ماهنامه جامعه پویا - ملینا حاجبی: یونیسف تخمین می زند حدود ۶۰ درصد از جمعیت ۱۰.۵ میلیونی کودکان نیجریه از نعمت تحصیل محروم هستند و حدود ۱۲ هزار دختر جوان که اعضای گروه بوکوحرام به آنها تجاوز کرده اند، تحت مراقبت های درمانی به سر می برند.
جنگ جهانی دوم روزهای پایانی اش را می گذراند که ارتش سرخ، ظفرمند و سرخوش از پیشروی هایش در خاک آلمان ها یکی از وحشیانه ترین حملات تاریخ جنگ مدرن را رقم می زند؛ سربازان روس در مسیر خود به سمت قلب امپراتوری فروریخته هیتلر، به صدها هزار زن و دختر آلمانی تجاوز می کنند.
ژوزف استالین، در خانه مغرور و کیفور از قدرت بازیافته اش، در پاسخ به یکی از اعضای ارشد حزب کمونیست که این رفتار را تقبیح کرده بود، می گوید: «طبیعی نیست سربازی که هزاران کیلومتر را با پشت سر گذاشتن آتش و خون و مرگ طی کرده، خود را با یک زن سرگرم کند؟» اگرچه حکایت دهشتناک تر از این نمی تواند باشد، اما به همین جا ختم نمی شود؛ به یکباره خشونت جنسی علیه زنان بخش طبیعی از جنگ تلقی شد و زنان در بازگشت انسان به پیش از تمدن مدرن، غنیمت جنگی شدند.
روی دیگر ماجرا، کودکان حاصل از این تجاوزها هستند؛ نسلی از کودکان جنگ که هیچ کس پذیرای آنها نیست. در سال های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶ در سرزمین های آلمان که تحت کنترل شوروی بود، از تجاوز روس ها به زنان آلمانی، ۲۰۰ هزار کودک به دنیا آمدند و این حکایت تلخ در دهه های پس از جنگ نیز ادامه یافت. ۴۷ سال بعد، تجاوز و قتل برای پاک سازی قومیتی گریبان زنان بوسنی را گرفت.
در جنگ بوسنی به ده ها هزار زن تجاوز شد، صدها و شاید هزاران زن در اردوگاه های صرب ها باردار شدند و بالغ بر پنج هزار کودک نامشروع به دنیا آمدند. حالا هم ربوده شدن، تجاوز و استخدام در اقدامات تروریستی کابوس شبانه کودکان نیجریه است. با ظهور گروه تروریستی بوکوحرام در سال ۲۰۰۲ در منطقه مایدوگوری، زندگی برای کودکان این سرزمین برای همیشه دگرگون شد و شورشیان بوکوحرام، تمام ابعاد زندگی این کودکان را تحت تاثیر قرار دادند. کودکان حتی در خانه های شان احساس امنیت نمی کنند. آنها از حضور در مکان های عمومی، مانند فروشگاه ها وحشت دراند؛ می ترسند مورد حملات تروریستی قرار بگیرند.
برای درک بهتر این تصویر هولناک که در سرزمینی دوردست، به لطف رسانه های فراگیر، نه دور از چشم جهانیان، رخ می دهد، بد نیست نگاهی به آمار سازمان های بین المللی بیندازیم. بنابر گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر از آغاز غارتگری این افراط گرایان تاکنون بیش از ۵ هزار نفر که بیشتر آنها بزرگسالان بوده اند، کشته شده اند و این گونه روز به روز بر شمار کودکان بی سرپرست و بی خانمان افزوده می شود. بسیاری از مدارس دولتی در شمال شرقی نیجریه تعطیل شده اند.
بوکوحرام از سال ۲۰۱۲ بیش زا ۳۰۰ مدرسه را در شمال نیجریه آتش زده و بیش از ۱۰ هزار کودک را از نعمت تحصیل مرحوم کرده است. ترس از کشته شدن و نداشتن حامی و سرپرست، بسیاری از کودکان نیجریه را مجبور کرده به درگیری های مسلحانه بپیوندند. بیشتر این سربازان، نوجوان ۱۲ تا ۱۶ ساله هستند و سالانه بر تعداد آنها افزوده می شود. از سال ۲۰۱۴ گروه تروریستی بوکوحرام در نیجریه بیش از دو هزار زن و دختر جوان را ربوده است. این دختران به عنوان برده یا مجبور به ازدواج شده اند یا در حملات انتحاری از آنها استفاده می شود.
سازمان عفو بین الملل با صد نفر از این زنان مصاحبه کرده است. گزارش این سازمان سندی دهشتناک از جنایاتی است که هر روز وسعت بیشتری می گیرد.
«سلیل شتی»، دبیر کل سازمان عفو بین الملل، می گوید: «شواهد این گزارش شوکه کننده، روش های کثیف این گروه تروریستی را نشان می دهد. بوکوحرام به مردان و زنان، پسران و دختران مسیحی و مسلمان به طور وحشیانه تجاوز کرده یا آنها را کشته است».
یکی از قربانیان این جنایات که نامش در گزارش سازمان ملل آمده، «آیشا» ۱۹ ساله است که در سپتامبر ۲۰۱۴ از جشن عروسی دوستش ربوده، به کولاک برده و آنجا کنار صد دختر دیگر برای مبارزه، به او آموزش داده شد. آیشا می گوید: «من جزء دخترانی بودم که برای تیراندازی آموزش می دیدند. آموختم چگونه در روستاها بمب گذاری کنم».
«کریستیانا اوکچاکوو»، مدیرعامل دفتر مطالعاتی «این وله» که یک صندوق جهانی برای کمک به تحصیل زنان است، در گفت و گو با فارن پالیسی می گوید: «یک دختر ۱۰ ساله درباره بمب گذاری چه می داند؟ او حتی نمی داند طرفدار چیست؟» او از اینکه دختران به این شکل شست و شوی مغزی داده می شوند ابراز نگرانی کرده و می گوید: «این موضوع خشونت را در این کشور علیه دختران تشدید می کند».
یونیسف، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل هم در گزارشی که به تازگی منتشر کرده است، تعداد کودکانی را که از خشونت شبه نظامیان بوکوحرام مجبور به فرار شدند، نسبت به سال گذشته دو برابر اعلام کرده و گزارش داده است حدود هشت هزار کودک در سراسر نیجریه بی سرپناه و آواره هستند. این گزارش یک روز قبل از سالروز ربوده شدن ۲۷۶دانش آموز دختر به دست بوکوحرام در شمال نیجریه منتشر شد.
یونیسف گزارش می دهد کودکان در مناطقی که بوکوحرام فعال است در معرض انواع خشونت، از جمله خشونت جنسی و قتل های بی رحمانه قرار می گیرند و مجبور می شوند تن به ازدواج با آدم ربایان بدهند. از کودکان به عنوان اسلحه هم استفاده می شود. آنها ناچارند همراه با گروه بجنگند و گاهی از آنها به عنوان بمب انسانی استفاده می شود و به عملیات انتحاری وادارشان می کنند. حمله ای که در ماه مارس اتفاق افتاد و یک دختر جوان خود را در بازاری در شمال نیجریه منفجر کرد و ۱۷ نفر را کشت، از این نمونه است.
یونیسف تخمین می زند حدود ۶۰درصد از جمعیت ۱۰.۵ میلیونی کودکان نیجریه از نعمت تحصیل محروم هستند و حدود ۱۲ هزار دختر جوان که اعضای گروه بوکوحرام به آنها تجاوز کرده اند، تحت مراقبت های درمانی به سر می برند.
«اودی اوگن»، مدیر اجرایی بنیاد جوانان (سازمانی غیرانتفاعی که بر توانمندسازی جوانان و حمایت از دختران و زنان جوان متمرکز است)، در مصاحبه با فارن پالیسی می گوید: «بوکوحرام به دنبال تشدید خشونت است و زنان و دختران ابزار رسیدن به این هدف هستند. از آنها برای حملات انتحاری استفاده می شود. زنان و دختران را می دزدند و به آنها تجاوز می کنند. بوکوحرام می داند وقتی به زنان و کودکان حمله کند بیشتر جلب توجه خواهد کرد. آنها از این طریق به جهان هشدار می دهند».
زنان و دخترانی که ارتش نیجریه از چنگ آدم ربایان بوکوحرام نجات می دهد، اغلب دچار آسیب های جدی روانی و بیماری های جسمی شده و بیشترشان باردار هستند. حدود ۲۱۴ دختر ربوده شده توسط این تروریست ها که به کمک ارتش نیجریه آزاد شده اند، باردارند.
همچنین بسیاری از این دختران و زنان پیش از اسارت خود شاهد کشته شدن شوهر، برادر، پدر و مردان خانواده شان بوده اند. بارها و بارها افراد مختلف به این قربانیان تجاوز جنسی کرده اند و حتی مجبورشان کرده اند با متجاوزان ازدواج کنند، بدون آنکهبدانند، آن فرد پدر فرزندشان هست یا نه. تعدادی از آنها هم پیش از آنکه ارتش نیجریه آزادشان کند، زایمان کرده اند، در حالی که خود هنوز کودک هستند.
نماینده صندوق جمعیت سازمان ملل در نیجریه می گوید: «دخترانی که کودکان حاصل از تجاوز بوکوحرام را به دنیا می آورند، حتی نمی خواهند چهره این کودکان، یعنی فرزندان خود را ببینند. از همین رو مددکاران می ترسند آنها به فرزندان خود آسیب برسانند، بنابراین فرزندان را از مادران شان جدا می کنند و تا زمانی که این مادران جوان قادر به مراقبت از کودکان شوند، آنها را به پرورشگاه می فرستند».
«مایک اسمیت» در کتاب خود با عنوان «بوکوحرام: باطن جنگ نامقدس نیجریه»، می نویسد: «من دختری ۱۶ ساله را دیدم که تهدید می کرد جنین خود را سقط خواهد کرد. وقتی کودک به دنیا آمد او را از مادرش جدا کردند؛ زیرا قصد داشت فرزندش را بکشد».
همچنین طبق مطالعات اخیر، یکی دیگر از دلایلی که سلامت روانی این دختران را تحت الشعاع قرار می دهد، انزوا و طردشدن از جامعه است. پس از تجاوز، جایگاه اجتماعی این زنان و دختران متزلزل می شود، جامعه به جای آنکه آنها را با حمایت و عشق در خود بپذیرد، با نفرتی عجیب پس می زند.
این زنان و کودکان حتی پس از رهایی از چنگ بوکوحرام نیز آسایش و راحتی خیال ندارند و سایه شوم تروریست ها را همواره بالای سر خود می بینند. یک منبع آگاه در گفت و گو با روزنامه ایندیپندنت می گوید: «امنیت زندگی این آوارگان بسیار مهم است. آنها وحشت زده اند و بر این باورند که دیر یا زود غارتگران بوکوحرام به این کمپ حمله می کنند و دوباره آنها را با خود به اسارت می برند».
«مازی زگون»، محقق دیده بان حقوق بشر که با تعداد زیادی از قربانیان بوکوحرام گفت و گو کرده است، می گوید: «روایت های زیادی از زندگی این دختران جوان شنیده ام که همگی نشان از چالش های پیش روی آنها در ورود دوباره به جامعه دارد». او می گوید: «حتی دخترانی که به آنها تجاوز نشده است، به دلیل اینکه در اسارت بوده اند از حقوق اجتماعی محروم و از جامعه طرد می شوند و با برچسب «زنان بوکوحرام» تمسخر می شوند، هرچند همه تلاش شان را می کنند به جامعه بازگردند».
کشیش «لیلو آکانده»، مدیر اجرائی انجمن مسیحی نیجریه- آمریکا، به تازگی در مصاحبه تلفنی خود با «کریستین پست» گفته است: «دولت نیجریه و دولت ایالتی باید با رویکردی جامع، چاره ای برای ادغام دوباره این دختران در جامعه بیندیشد».
او هم چنین از مردم نیجریه خواسته است این دختران و فرزندان آنها را به جای توهین و تحقیر، با گرمی در جامعه بپذیرند. به گفته آکانده، کودکان حاصل از تجاوز، اغلب در شرایط بسیار پیچیده ای متولد و در آینده برای اهداف تروریستی استخدام می شوند: «وضعیت برای کسی که به او تجاوز شده مخاطره آمیز است. بسیاری از این افراد نمی دانند چطور این کودکان را بزرگ کنند. به کودک خود نگاه می کنند و به یاد آن انسان شروری می افتند که این بلا را سرشان آورده، بنابراین بوکوحرام امیدوار است تعداد کودکانی که از این بارداری های ناهنجار متولد می شوند، افزایش یابد تا بعدها از آنها برای اهداف تروریستی و شیطانی خود استفاده کنند».
«کاشیم شتیما»، فرماندار «بورنو»، مرکز استقرار بوکوحرام، هم به تازگی در گفت و گو با مطبوعات نیجریه گفته است: «من به شدت نگران هستم که بیشتر این زنان به دلیل تنفر از فرزندانی که حاصل تجاوز تروریست ها هستند، آنها را رها کنند. حال مشکل این است که این کودکان به خیابان ها می آیند و به دلیل کمبود غذا و شرایط نامساعد بهداشت، درمان و آموزش به پدران خود پناه می برند و ایدئولوژی آنها را دنبال می کنند».
جنگ جهانی دوم روزهای پایانی اش را می گذراند که ارتش سرخ، ظفرمند و سرخوش از پیشروی هایش در خاک آلمان ها یکی از وحشیانه ترین حملات تاریخ جنگ مدرن را رقم می زند؛ سربازان روس در مسیر خود به سمت قلب امپراتوری فروریخته هیتلر، به صدها هزار زن و دختر آلمانی تجاوز می کنند.
ژوزف استالین، در خانه مغرور و کیفور از قدرت بازیافته اش، در پاسخ به یکی از اعضای ارشد حزب کمونیست که این رفتار را تقبیح کرده بود، می گوید: «طبیعی نیست سربازی که هزاران کیلومتر را با پشت سر گذاشتن آتش و خون و مرگ طی کرده، خود را با یک زن سرگرم کند؟» اگرچه حکایت دهشتناک تر از این نمی تواند باشد، اما به همین جا ختم نمی شود؛ به یکباره خشونت جنسی علیه زنان بخش طبیعی از جنگ تلقی شد و زنان در بازگشت انسان به پیش از تمدن مدرن، غنیمت جنگی شدند.
روی دیگر ماجرا، کودکان حاصل از این تجاوزها هستند؛ نسلی از کودکان جنگ که هیچ کس پذیرای آنها نیست. در سال های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶ در سرزمین های آلمان که تحت کنترل شوروی بود، از تجاوز روس ها به زنان آلمانی، ۲۰۰ هزار کودک به دنیا آمدند و این حکایت تلخ در دهه های پس از جنگ نیز ادامه یافت. ۴۷ سال بعد، تجاوز و قتل برای پاک سازی قومیتی گریبان زنان بوسنی را گرفت.
در جنگ بوسنی به ده ها هزار زن تجاوز شد، صدها و شاید هزاران زن در اردوگاه های صرب ها باردار شدند و بالغ بر پنج هزار کودک نامشروع به دنیا آمدند. حالا هم ربوده شدن، تجاوز و استخدام در اقدامات تروریستی کابوس شبانه کودکان نیجریه است. با ظهور گروه تروریستی بوکوحرام در سال ۲۰۰۲ در منطقه مایدوگوری، زندگی برای کودکان این سرزمین برای همیشه دگرگون شد و شورشیان بوکوحرام، تمام ابعاد زندگی این کودکان را تحت تاثیر قرار دادند. کودکان حتی در خانه های شان احساس امنیت نمی کنند. آنها از حضور در مکان های عمومی، مانند فروشگاه ها وحشت دراند؛ می ترسند مورد حملات تروریستی قرار بگیرند.
برای درک بهتر این تصویر هولناک که در سرزمینی دوردست، به لطف رسانه های فراگیر، نه دور از چشم جهانیان، رخ می دهد، بد نیست نگاهی به آمار سازمان های بین المللی بیندازیم. بنابر گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر از آغاز غارتگری این افراط گرایان تاکنون بیش از ۵ هزار نفر که بیشتر آنها بزرگسالان بوده اند، کشته شده اند و این گونه روز به روز بر شمار کودکان بی سرپرست و بی خانمان افزوده می شود. بسیاری از مدارس دولتی در شمال شرقی نیجریه تعطیل شده اند.
بوکوحرام از سال ۲۰۱۲ بیش زا ۳۰۰ مدرسه را در شمال نیجریه آتش زده و بیش از ۱۰ هزار کودک را از نعمت تحصیل مرحوم کرده است. ترس از کشته شدن و نداشتن حامی و سرپرست، بسیاری از کودکان نیجریه را مجبور کرده به درگیری های مسلحانه بپیوندند. بیشتر این سربازان، نوجوان ۱۲ تا ۱۶ ساله هستند و سالانه بر تعداد آنها افزوده می شود. از سال ۲۰۱۴ گروه تروریستی بوکوحرام در نیجریه بیش از دو هزار زن و دختر جوان را ربوده است. این دختران به عنوان برده یا مجبور به ازدواج شده اند یا در حملات انتحاری از آنها استفاده می شود.
سازمان عفو بین الملل با صد نفر از این زنان مصاحبه کرده است. گزارش این سازمان سندی دهشتناک از جنایاتی است که هر روز وسعت بیشتری می گیرد.
«سلیل شتی»، دبیر کل سازمان عفو بین الملل، می گوید: «شواهد این گزارش شوکه کننده، روش های کثیف این گروه تروریستی را نشان می دهد. بوکوحرام به مردان و زنان، پسران و دختران مسیحی و مسلمان به طور وحشیانه تجاوز کرده یا آنها را کشته است».
یکی از قربانیان این جنایات که نامش در گزارش سازمان ملل آمده، «آیشا» ۱۹ ساله است که در سپتامبر ۲۰۱۴ از جشن عروسی دوستش ربوده، به کولاک برده و آنجا کنار صد دختر دیگر برای مبارزه، به او آموزش داده شد. آیشا می گوید: «من جزء دخترانی بودم که برای تیراندازی آموزش می دیدند. آموختم چگونه در روستاها بمب گذاری کنم».
«کریستیانا اوکچاکوو»، مدیرعامل دفتر مطالعاتی «این وله» که یک صندوق جهانی برای کمک به تحصیل زنان است، در گفت و گو با فارن پالیسی می گوید: «یک دختر ۱۰ ساله درباره بمب گذاری چه می داند؟ او حتی نمی داند طرفدار چیست؟» او از اینکه دختران به این شکل شست و شوی مغزی داده می شوند ابراز نگرانی کرده و می گوید: «این موضوع خشونت را در این کشور علیه دختران تشدید می کند».
یونیسف، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل هم در گزارشی که به تازگی منتشر کرده است، تعداد کودکانی را که از خشونت شبه نظامیان بوکوحرام مجبور به فرار شدند، نسبت به سال گذشته دو برابر اعلام کرده و گزارش داده است حدود هشت هزار کودک در سراسر نیجریه بی سرپناه و آواره هستند. این گزارش یک روز قبل از سالروز ربوده شدن ۲۷۶دانش آموز دختر به دست بوکوحرام در شمال نیجریه منتشر شد.
یونیسف گزارش می دهد کودکان در مناطقی که بوکوحرام فعال است در معرض انواع خشونت، از جمله خشونت جنسی و قتل های بی رحمانه قرار می گیرند و مجبور می شوند تن به ازدواج با آدم ربایان بدهند. از کودکان به عنوان اسلحه هم استفاده می شود. آنها ناچارند همراه با گروه بجنگند و گاهی از آنها به عنوان بمب انسانی استفاده می شود و به عملیات انتحاری وادارشان می کنند. حمله ای که در ماه مارس اتفاق افتاد و یک دختر جوان خود را در بازاری در شمال نیجریه منفجر کرد و ۱۷ نفر را کشت، از این نمونه است.
یونیسف تخمین می زند حدود ۶۰درصد از جمعیت ۱۰.۵ میلیونی کودکان نیجریه از نعمت تحصیل محروم هستند و حدود ۱۲ هزار دختر جوان که اعضای گروه بوکوحرام به آنها تجاوز کرده اند، تحت مراقبت های درمانی به سر می برند.
«اودی اوگن»، مدیر اجرایی بنیاد جوانان (سازمانی غیرانتفاعی که بر توانمندسازی جوانان و حمایت از دختران و زنان جوان متمرکز است)، در مصاحبه با فارن پالیسی می گوید: «بوکوحرام به دنبال تشدید خشونت است و زنان و دختران ابزار رسیدن به این هدف هستند. از آنها برای حملات انتحاری استفاده می شود. زنان و دختران را می دزدند و به آنها تجاوز می کنند. بوکوحرام می داند وقتی به زنان و کودکان حمله کند بیشتر جلب توجه خواهد کرد. آنها از این طریق به جهان هشدار می دهند».
زنان و دخترانی که ارتش نیجریه از چنگ آدم ربایان بوکوحرام نجات می دهد، اغلب دچار آسیب های جدی روانی و بیماری های جسمی شده و بیشترشان باردار هستند. حدود ۲۱۴ دختر ربوده شده توسط این تروریست ها که به کمک ارتش نیجریه آزاد شده اند، باردارند.
همچنین بسیاری از این دختران و زنان پیش از اسارت خود شاهد کشته شدن شوهر، برادر، پدر و مردان خانواده شان بوده اند. بارها و بارها افراد مختلف به این قربانیان تجاوز جنسی کرده اند و حتی مجبورشان کرده اند با متجاوزان ازدواج کنند، بدون آنکهبدانند، آن فرد پدر فرزندشان هست یا نه. تعدادی از آنها هم پیش از آنکه ارتش نیجریه آزادشان کند، زایمان کرده اند، در حالی که خود هنوز کودک هستند.
نماینده صندوق جمعیت سازمان ملل در نیجریه می گوید: «دخترانی که کودکان حاصل از تجاوز بوکوحرام را به دنیا می آورند، حتی نمی خواهند چهره این کودکان، یعنی فرزندان خود را ببینند. از همین رو مددکاران می ترسند آنها به فرزندان خود آسیب برسانند، بنابراین فرزندان را از مادران شان جدا می کنند و تا زمانی که این مادران جوان قادر به مراقبت از کودکان شوند، آنها را به پرورشگاه می فرستند».
«مایک اسمیت» در کتاب خود با عنوان «بوکوحرام: باطن جنگ نامقدس نیجریه»، می نویسد: «من دختری ۱۶ ساله را دیدم که تهدید می کرد جنین خود را سقط خواهد کرد. وقتی کودک به دنیا آمد او را از مادرش جدا کردند؛ زیرا قصد داشت فرزندش را بکشد».
همچنین طبق مطالعات اخیر، یکی دیگر از دلایلی که سلامت روانی این دختران را تحت الشعاع قرار می دهد، انزوا و طردشدن از جامعه است. پس از تجاوز، جایگاه اجتماعی این زنان و دختران متزلزل می شود، جامعه به جای آنکه آنها را با حمایت و عشق در خود بپذیرد، با نفرتی عجیب پس می زند.
این زنان و کودکان حتی پس از رهایی از چنگ بوکوحرام نیز آسایش و راحتی خیال ندارند و سایه شوم تروریست ها را همواره بالای سر خود می بینند. یک منبع آگاه در گفت و گو با روزنامه ایندیپندنت می گوید: «امنیت زندگی این آوارگان بسیار مهم است. آنها وحشت زده اند و بر این باورند که دیر یا زود غارتگران بوکوحرام به این کمپ حمله می کنند و دوباره آنها را با خود به اسارت می برند».
«مازی زگون»، محقق دیده بان حقوق بشر که با تعداد زیادی از قربانیان بوکوحرام گفت و گو کرده است، می گوید: «روایت های زیادی از زندگی این دختران جوان شنیده ام که همگی نشان از چالش های پیش روی آنها در ورود دوباره به جامعه دارد». او می گوید: «حتی دخترانی که به آنها تجاوز نشده است، به دلیل اینکه در اسارت بوده اند از حقوق اجتماعی محروم و از جامعه طرد می شوند و با برچسب «زنان بوکوحرام» تمسخر می شوند، هرچند همه تلاش شان را می کنند به جامعه بازگردند».
کشیش «لیلو آکانده»، مدیر اجرائی انجمن مسیحی نیجریه- آمریکا، به تازگی در مصاحبه تلفنی خود با «کریستین پست» گفته است: «دولت نیجریه و دولت ایالتی باید با رویکردی جامع، چاره ای برای ادغام دوباره این دختران در جامعه بیندیشد».
او هم چنین از مردم نیجریه خواسته است این دختران و فرزندان آنها را به جای توهین و تحقیر، با گرمی در جامعه بپذیرند. به گفته آکانده، کودکان حاصل از تجاوز، اغلب در شرایط بسیار پیچیده ای متولد و در آینده برای اهداف تروریستی استخدام می شوند: «وضعیت برای کسی که به او تجاوز شده مخاطره آمیز است. بسیاری از این افراد نمی دانند چطور این کودکان را بزرگ کنند. به کودک خود نگاه می کنند و به یاد آن انسان شروری می افتند که این بلا را سرشان آورده، بنابراین بوکوحرام امیدوار است تعداد کودکانی که از این بارداری های ناهنجار متولد می شوند، افزایش یابد تا بعدها از آنها برای اهداف تروریستی و شیطانی خود استفاده کنند».
«کاشیم شتیما»، فرماندار «بورنو»، مرکز استقرار بوکوحرام، هم به تازگی در گفت و گو با مطبوعات نیجریه گفته است: «من به شدت نگران هستم که بیشتر این زنان به دلیل تنفر از فرزندانی که حاصل تجاوز تروریست ها هستند، آنها را رها کنند. حال مشکل این است که این کودکان به خیابان ها می آیند و به دلیل کمبود غذا و شرایط نامساعد بهداشت، درمان و آموزش به پدران خود پناه می برند و ایدئولوژی آنها را دنبال می کنند».
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
خداااااااااااااااااااا آخه چرا
چه وحشتناک
آخر زمان همینه دیگه
لعنت خدا بر ظالمين باد
واقعا بیچاره جنس مؤنث بچه ای که تو بطنش پرورش میده و به دنیا میاره رو بلاتکلیفه که باید چه حسی بهش داشته باشه
و بیچاره بچه هایی که ناخواسته پا به این دنیای پر از درد میذارن
و این وسط چقدر نامردن حیوانات مرد نما
فقط میتونم بگم:
اللهم عجل لولیک الفرج